Dance With Me|| Harry Styles FanFiction✔️

💫21💫

Diana's Pov :

§Αγαπημένο μου ημερολόγιο, κατά την παιδική κι εφηβική ηλικία, κυριαρχεί η πεποίθηση ότι δεν είναι καθόλου απλό να μάθεις τους ανθρώπους. Δεν είναι καν εύκολο να τους αποκρυπτογραφήσεις και να βγάλεις κάποια, έστω, συμπεράσματα.Μεγαλώνοντας, καταλήγουμε προοδευτικά στη διαπίστωση -ευχάριστη ή δυσάρεστη είναι άγνωστο ακόμα- ότι οι άνθρωποι εξαρχής δείχνουν αυτό ακριβώς που έχουν μέσα τους. Όσο κλισέ κι αν φαίνεται, στις μέρες μας η αποξένωση είναι, αν όχι η σπουδαιότερη, μία απ' τις σπουδαιότερες αιτίες στην κρίση που βιώνει το σύστημα αξιών. Επομένως, η υποψία και μόνο ότι, έστω και για λίγες στιγμές, θα βιώσουμε αισθήματα ξεχασμένα και θα ξανανιώσουμε ζωντανοί, μετά από καιρό συναισθηματικής αδράνειας, μας κάνει ευάλωτους κι ικανούς να ανεχτούμε και να υποχωρήσουμε στα πάντα.Αγνοούμε τα δεδομένα, μέσα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να δώσουμε διάρκεια σε κάτι, που έχει προδιαγεγραμμένη πορεία κι ημερομηνία λήξης. Κι όσο τροφοδοτείται αυτό το ψέμα, τόσο οι άνθρωποι δένονται κι ανοίγονται συναισθηματικά, δημιουργώντας ισχυρούς δεσμούς, αλλά όχι με το πρόσωπο και το χαρακτήρα που έχουν απέναντί τους.
§ Αυτό συμβαίνει μέχρι να συναντήσεις τον ανθρωπο σου. Ό,τι ένιωσε κι ό,τι ένιωσα μένει. Γι' αυτό λοιπόν Harry, θα σ' αγαπάω πάντα και θα σε θέλω δίπλα μου, να με πειράζεις και να με φωνάζεις γκρινιάρα . Θα είσαι πάντα άνθρωπός μου, αυτός που ξέρει τα βαθύτερα μυστικά μου, τις υπερβολές μου και τις ευαισθησίες μου. Αυτός που ανέχεται τη μίρλα μου και την αγαπάει. Αυτός που θα πονέσει μαζί μου και θα μου κάνει κουβέντα για όλα, χωρίς μυστικά, ταμπού και ψέματα.Είναι δύσκολο να βρεις την αληθινή, την ουσιαστική, τη δημιουργική, τη βαθιά αγάπη κι είναι εξίσου επώδυνο να τη συντηρήσεις μέσα στα χρόνια. Θέλει δουλειά, πολλή δουλειά, θέλει κότσια, υπομονή, επιμονή, πίστη κι εσύ τα 'χεις όλα.Μπορείς να καταλάβεις τι νιώθει ο άλλος για σένα αν δεις τα μάτια του και το γέλιο του. Παρατήρησε απλώς μια μέρα τα δικά μου και θα σου ανοιχτεί ένας ολόκληρος κόσμος αγάπης μπροστά σου. Μη φοβηθείς ποτέ ότι αυτό θα τελειώσει, γιατί δε γίνεται να τελειώσει, γιατί εσύ έχεις καταφέρει να μην τελειώσει. Θέλω όταν γεράσουμε να με πάρεις αγκαλιά, να με κοιτάξεις στα μάτια και να μου πεις ότι η ζωή μας ήταν υπέροχη. Θέλω η κορνίζα της ζωής μου να είναι δυο χέρια, τα δικά σου.

§Ξεφυσιξα δυνατά κλείνοντας το ημερολόγιο. Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο δύσκολο γίνεται. Τόσο περισσότερο κλεινομαι στον εαυτό μου. Είμαι ανάμεσα σε 4 τοίχους όλη μέρα, η μόνη μου ψυχαγωγία είναι οι σάχλες σειρές που παίζουν στην τηλεόραση ή και ακόμη τα βιβλια μου. Έχω φτάσει σε σημείο να διαβάζω ένα βιβλιο την ημέρα από την βαρεμάρα. Δεν ξέρω πόσες μέρες το κινητό μου είναι ξεφορτηστο. Δεν θα με ψάξει και κανείς, δεν το χρειάζομαι πλέον. Τι ωραία που ήταν στο λύκειο, είχα τις παρέες μου - αν και ήταν περιορισμένα τα άτομα που κάναμε παρέα - είχα την ελευθερία μου, περπατούσα. Εκτός από τον Harry, τον, Nick και τους γονείς μου δεν εχω κανέναν. Δεν πρόλαβα να γνωρίσω και κάποιον πέρα από δύο με τρεια άτομα από την σχολή. Δεν θέλω κιόλας, αρκετά πληγωθηκα από τους δήθεν φίλους, από τις ψεύτικες υποσχέσεις που μου έδωσαν.Δεν μπορώ να το καταλάβω, γιατί μερικοί άνθρωποι νοιάζονται μόνο για τον εαυτουλη τους; Όσο και να την φοβάμαι την μοναξιά, τόσο την λατρεύω μερικές φορές.