Dance With Me|| Harry Styles FanFiction✔️

💫33💫

Diana's Pov :

"Αν είναι να παίζεις με το φαγητό σου, καλύτερα να σηκωθείς από το τραπέζι" ύψωσε τον τόνο της φωνής της η μητέρα μου καθώς έβλεπε πως δεν έχω όρεξη.

Δεν τρώγεται αυτο το πράγμα...

"Όταν σου είπα πως δεν έχω όρεξη, το εννοούσα" ανταποκριθηκα και πέταξα το πιρούνι μου στο τραπέζι.

" Κορίτσια ηρεμία. Μικρή, πήγαινε να ξαπλώσεις, φαίνεσαι αρκετά κομμένη." μπήκε στην μέση ο πατέρας μου και τον ευχαρίστησα χαμηλόφωνα.

§Ένιωθα το κορμί μου αδύναμο και το κεφάλι μου βαρύ. Σχεδόν ανάγκαζα τα πόδια μου να προχωρήσουν μέχρι το δωμάτιο. Υπέροχα, κενή και άρρωστη ταυτόχρονα. Το στομάχι γυρίζει και νιώθω την ανάγκη να βγάλω όλο το περιεχόμενο του, για ακόμη μια φορά. Λες και έμεινε και κάτι...

"Cole, μπορείς να με πας μέχρι το φαρμακείο σε παρακαλώ;" απεύθυνα τον λόγο στον Cole καθώς γνωρίζω ότι είναι ο μόνος που οδηγάει ανάμεσα στα δίδυμα.

"Ναι φυσικά" ανταποκριθηκε σχεδόν αμέσως αφήνοντας απαλα το πιρούνι του στο τραπέζι πριν έρθει και σταθεί δίπλα μου.

§Φορέσαμε και οι δύο τα μπουφάν μας μιας και έξω η θερμοκρασία έχει πέσει στους μείον τέσσερις βαθμούς Κελσίου. Πάντα είχα στο νου μου το χειμώνα σαν μοναχική εποχή. Έλεγα και ξαναέλεγα ότι ο χειμώνας είναι για έναν.Μου φαίνεται σκληρός και ρεαλιστής ο χειμώνας. Σαν τον χρόνο. Μ' αρέσει αυτή η εποχή. Βγάζει στη φόρα όλα τα εσκαμμένα αθέλητα.
Δεν χαμπαριάζει από ρομαντισμούς και ροζ σύννεφα. Και τα Χριστούγεννα; θα με ρωτήσετε.Τα Χριστούγεννα όμορφα και ονειρικά, είναι για μένα η ύστατη προσπάθεια του ανθρώπου να μην βιώσει τόσο έντονα την παγωνιά. Φωτάκια παντού, τραγούδια και παιδικά χαμόγελα.Είναι λύτρωση εκείνη η στιγμή που τα μάτια μου καίνε από την πολύ ώρα που χαζεύω τις φλόγες. Όταν ήμουν μικρότερη, θυμάμαι τη μάνα μου να μου φωνάζει γιατί εκστασιαζόμουν τόσο από την μαγεία της φωτιάς που κόντευα να γίνω ένα με τα ξύλα που καίγονταν.Γοητευτικός είναι ο χειμώνας, όχι όμορφος. Ίσα ίσα, η δόση ασχήμιας του είναι αυτή που σε τραβάει.Μπορεί το καλοκαίρι να έχει τη φήμη της τρέλας και της παρόρμησης. Ο χειμώνας όμως έχει την ίντριγκα, το σκοτάδι και κατά συνέπεια το πάθος.Κρύο αρκετό ώστε να κουκουλώνεσαι με τρεις κουβέρτες και να παίρνεις αγκαλιά και το καλοριφέρ. Κρύο αρκετό ώστε να φοράς σκουφιά, γάντια, κασκόλ, πλεχτά της γιαγιάς το ένα πάνω στο άλλο λες και ταξιδεύεις χωρίς αποσκευές. Είναι αγαπησιάρικη εποχή ο χειμώνας, χουχουλιάρικη και ξεχωριστή. Άλλες μέρες βρέχει και μελαγχολείς, αλλά λατρεύεις παράλληλα τον ήχο της βροχής και των αστραπών, άλλες πάλι χιονίζει και γίνεσαι ξανά παιδί με κάθε δυνατό τρόπο. Σου προσφέρει με άλλα λόγια αλλού είδους ευχαρίστηση ο χειμώνας, από δημιουργικές ώρες κι αθλητικές δραστηριότητες για τους λάτρεις του είδους μέχρι ρομαντικές βραδιές με κρασιά και ταινίες κάτω απ' τα σκεπάσματα.