PSİKOZLAR

41.Bölüm~NEDEN YA, NEDEN?~

(İzleyin lütfen. Kimler KUMBAR görelim bakalım.😊)

Kumsal'dan...

Berkan ve tayfası kamerayı açtıklarında kamera da Alesya belirmişti. Yola doğru koşuyordu ve komik olan şarkısını söylüyordu. Ekranda bir hareketlenme olunca arabanın geldiğini gördük. Bu Alesya'ya çarpan arabaydı. Arabanın şoför camı kapalıydı ama Asena ve Miraç arabanın içinde ki kişiyi analiz etmişti. Berkan Alesya'ya çarpacakken durdurdu videoyu ve çarpan kişiyi görebilmemiz için yakınlaştırdı.

Gördüklerimle şoka girmem bir olmuştu ama benden daha beter bir durumda olan Alesya vardı. Dudaklarını bir birine bastırıyordu. Sonun da dayanamayıp "İnanmam..." dedim. Alesya ağladığı için hıçkırıp duruyordu bir yandan da "Nasıl yapar?" dedi. İşte şimdi her şey yeni başlıyordu. Hiç bir şey bitmemiş tam aksine yeni ortaya çıkmıştı.

Asena tanıdık biri olduğunu zaten söylemişti ama bu kadarını beklemiyordum. Ben böyle bir şeye asla inanamam. Çağan Alesya'yı kurtardı. Böyle bir şey yapması mümkün değildi ama bildiğin bu Çağan'dı. Asena da tanıdık biri demeseydi buna inanmazdım ama o da söylemişti. Asena "Ben var ya bunu gebertirim! Yürüyün, ben bu Çağan'ı yaşatmayacağım. Ben kendime bir söz verdim. Alesya'ya kim çarptıysa onun azraili olacağım." dedi sinirle ve odadan çıktı. Asena'nın peşinden Asu gitti ve Asena'nın kolundan tutarak Asena'yı durdurdu.

Kapıda konuşuyorlardı. Asu "Şimdi Alesya'nın yanında olalım sonra hallederiz." dediğini duymuştuk. Kapıya baktığımda aralıklıydı. Asena olumlu anlamda kafasını sallayıp geri girmişti. Çağan şu anlık yaşayacak gibi gözüküyordu. Anıl "Sadece Çağan değil işin içinde hepsi var." demişti. Hepimiz gittikçe kötü oluyorduk. Anıl hepsi içinde var deyince aklıma direkt Barış geldi. Onun da bu işte olması beni üzmüştü.

Alesya'nın ayakları yavaştan geriliyordu. Derin derin nefes alıp veriyordu. "Hayır, olamaz, o yapmaz! O, o bana bunu yapmaz!" dedi Alesya. Bunları söylerken elleri titriyordu. Gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı. Kriz geçiriyordu. Onun için çok endişeleniyordum. Alesya'ya tekrar bir şey olacak diye korkuyordum. Hepsi Piçizler'in suçuydu. Eğer bunu Çağan yaptıysa işin içinde Piçizler'in hepsi vardır. Alesya'ya baktığımda durumu daha kötü oluyordu.

Alesya bir anda yere yığılıp kaldı. Hala gözleri açıktı ama perişan haldeydi. Araf hemen yanına koştu. Ben endişeli bir şekilde hemen yanına gittim. Kızlar da gelmişti. Arkadaşımı, kardeşimi bu hale getiren insanlar için o insan için nefret besleyemiyorum ama bu böyle olmaz.

"Şu kızın haline bakın. Onlar yüzünden Alesya perişan halde. Bence Asena Çağan'ı öldürmeli." dedim sinirle. Nefret edebilirdim aslında. Onu umursamıyorum "Hatta hepsini öldürsün. Sonuç olarak onlar da bu işin içindelerdir." dedim. Kendime hakim olamıyordum. Asu "Ben Ateş'ten beklerim yapmasını." dedi kaşlarını çatıp. Asena da ona katılarak "Ben de Barlas'tan beklerim." dedi sinirle. Peki ya ben Barış'tan bekliyor muydum? Düşüncelerim birbirine girmişti. Bir yanda dostum, kardeşim, her şeyim. Bir yanda sevdiğim mi? Bu soruyu cevaplamak istemiyordum. "Ondan nefret ediyorum!" dedim. Kızlar kimden bahsettiğimi anlamışlardı. Şu ana kadar Barış hakkında hiç bir düşüncemi söylememiştim.

Araf "Alesya kendine gel lütfen!" dedi. Alesya için endişeleniyordu. Biz de endişeleniyorduk. Alesya "Hayır! Yapmaz o Asena! Araf o bana böyle bir şey yapmaz. Yapmaz!" diyerek Asena ve Araf'ın suratına bakıyordu. Alesya onlara Çağan'ın böyle bir şey yapmayacağını söylüyordu. Asena "Tamam, sakin ol. O yapmaz. Evet yapmamıştır. Sen yeter ki sakinleş Alesya." dedi. Korkuyordu. Daha kötü olmaması için yapmadığını söyledi ama her şey açıktı. Bunu ona Çağan yapmıştı. Krizi daha kötüye gidiyordu. Üst üste kriz geçirmesi onun için hiç iyi değildi.