in love w you//zm

vacation

Uykudan uyanıp, kısık gözlerimle soluma bakıp Zayn'i göremeyince, pikeyi üzerimden atıp lavaboya girdim. Dişlerimi fırçalayıp günlük ihtiyaçlarımı karşıladıktan sonra lavabodan çıktım ve valizime doğru yürüyüp giyebilecek uygun bir şeyler aramaya başladım. Askılı uçuş uçuş bir elbise giyince aynaya doğru döndüm ve sadece saçlarımı tarayıp makyaj yapmadan aşağıya indim.

Ev gerçekten de sessizdi. Mutfağa gidip guruldayan karnımı doyurmak için bir şeyler yiyecekken annemi gördüm. Beni görünce neşeyle cıvıldadı. "Günaydın!"

"Günaydın. Herkes nerede?" Buzdolabını açıp yemek seçmeden mideme girebilecek şeyleri ağzıma atmaya başladım.

"Bilmem, gelirler birazdan." Annem kahvesini kafasına dikince eline telefonunu aldı ve bana uzattı. "Ah, Juliet, şu fotoğrafa bak!"

Ağzım dolu bir şekilde annemin uzattığı resime bakarken, bunun dün çekilen Zayn ve benim fotoğrafım olduğunu anlamıştım. Hafifçe yutkunurken, öpüşme fotoğrafımız haricinde diğerlerinin gerçekten de çok tatlı olduğunu düşünmüştüm. Öpüştüğümüz sırada çekilen fotoğrafta, Zayn kısık gözleriyle sadece dudaklarıma değiyor ben ise şaşkınlıktan açılmış gözlerimle ona bakıyordum. Ama yine de bu fotoğrafı saklayacaktım.
Öbür fotoğraflarda ben, gülmekten gözlerim kısılmış halde Zayn'in omzuna kolumu koyarken, Zayn içtenlikle gülüp belimi sımsıkı sarmıştı. Zayn, instagramda paylaşacağına adım kadar eminim, dediğinde ciddiye almamıştım.
Ama cidden paylaşacaktım.

Fotoğraflara aptal bir gülümsemeyle bakmış olmalıyım ki, annem yine rahat bırakmadı. "Minik kelebeğim gerçekten de aşık olmuş. Şimdi bu fotoğraflarım hepsini Facebook'umda paylaşacağım." dedi, telefonu elimden alarak.

"Anne, saçmalama."

"Neden?"

Aklıma gelebilecek en saçma bahaneyi sundum. "Biz.. Henüz herkese açıklama konusunda kendimizi hazır hissetmiyoruz. Ekstra olarak, Zayn ve Vera yeni ayrıldı. Biz bu tarz şeyleri ağırdan alıyoruz."

Evet, ne ağırdan almak ama!

Annem anlayışla gülümsedi. "İyi peki."

Derin bir nefes alıp kaşlarımı kaldırarak annemden derhal uzaklaştım ve mutfaktan çıkarak merdivenleri ikişer ikişer tırmandım. Odaya girecekken aptal kuzenim iğrenç gülümsemesiyle bana baktı. "Nerelerdesiniz?"

"Ne?"

"Ortalıkta yoktunuz da, ondan."

"Haa, öyle mi?" dedim bıkkınlıkla. "Odama gireceğim."

"En sonki konuşmamızda, Zayn için tipim değil demiştin."

Yavaş yavaş bedenimi ele geçiren sinirle birlikte arkamı dönerek Cordelia'nın suratına baktım. Aslında ondan nefret etmemi gerektiren hiçbir şey yoktu ama küçüklükten beri ondan asla haz etmezdim.

"Yani?"

"Şimdi sevgilisiniz."

Derin bir nefes alarak Cordelia'ya karşı adımlar attım. "Seni ilgilendiren kısım ne, tam olarak?"

"Bana sahteymiş gibi geldi." Sırıttı.

"Yan odamızda kal bu gece. Seslerimizi duyunca sahte miymişiz değil miymişiz anlarsın." dedim. Bu sefer sırıtan ben olmuştum.

Bel altı laf sokmam iğrençti ama karşımdaki kişi Cordelia olunca sinirlerime hakim olamıyordum.

Kuzenimin yüzündeki gülüş solunca arkamı döndüm ve kaldığım odaya pat diye girdim. Karşımda Zayn'in olmasını beklemiyordum.