PSİKOZLAR

30. Bölüm ~İŞLER DEĞİŞİYOR~

Asu Lina'dan...

Berkan ve tayfası ile parkta buluşma kararı almıştık. Bu yüzden üzerimi giyinip saçlarımı yaptım ve aşağı indim. Annem ve abim de salonda oturuyorlardı. Salona kafamı uzatıp ''Anne ben çıkıyorum." dedim ve kafamı geri çekiyordum ki klasik soru yağmuruna tutuldum. Abim ''Nereye gidiyorsun? Evde otur da yüzünü görelim.'' dedi ama hafif bir ima sezmiştim ses tonundan. Annem ''Nereye gidiyorsun kızım? Otursana bizimle.'' demişti beni düşünürcesine. ''Kızlarla buluşacağız anne. Başka zaman otururum.'' deyip evden çıktım. Annemi ve babamı çok seviyordum ama yıl içerisinde bana kısıtlı bir zaman ayırmaları beni üzüyordu. Onlara verdiğim değer çok fazlaydı ve onların da bana verdikleri değerin farklı olduğundan şüphem yoktu. Onları az görüyor olduğum için de içimde bir yerlerde onlara kızgındım. Her ne kadar benim için uğraşsalar da aramızdaki bu mesafenin olması kötü hissettiriyordu. En kötüsüyse yalnız hissettirmesiydi tabii. Annem de bunun farkında olduğu için pek üstelemiyordu ve olabildiğince düzeltmeye çalışıyordu. Tek istediğim benimle geldiği için değil içinden gelerek vakit geçirmesiydi. Ama bunu yapmıyordu.

Yolda giderken Kumsal'la karşılaşmıştık. "Nasılsın?" dedim Kumsal'a. "İyiyim sen nasılsın?" dedi. Düşünceli bir hali vardı. "İyiyim ben ama sanki sen iyi değilsin. Ne düşünüyorsun?" dedim. "Bir kaç aydır yaşadıklarımızı düşünüyorum Asu. Yaşadıklarımız garip değil mi?" dedi üzgün sesiyle. "Garip, çok garip. Bazen ben de anlamıyorum ne yaşadığımızı. Sanki bir oyunun içine girmişiz gibi." dedim. "Kaç seviyeli bir oyun olduğunu bilmiyorum ama biz daha yeni 1. seviyeyi bitirdik ve 2. seviyeye geçtik." dedi derin nefes verip. "Nasıl yani?" dedim anlamayarak. "Şuana kadar yaşadıklarımız bir şey değildi diyorum. Berkan ile tayfası ve Piçizler birbirinden hoşlanmıyor. Sanırım aralarında bir şey oldu ve bu konuda bize de zarar vereceklermiş gibi geliyor." dedi endişeyle. "Ben zannetmiyorum. Berkan ve diğerleri zarar görmemize izin vermez." dedim gülümsemeye çalışarak. "Bilmiyorum." dedi Kumsal.

Kumsal haklı olabilirdi ama bu konu bize nasıl zarar verebilirdi ki? Piçizler ile aramız iyi değildi, bazen anlaşabiliyorduk. Berkan'ın yanında olduğumuz için bundan sonra eskisi gibi anlaşamayabilirdik. Bu yüzden zarar verebilme ihtimalleri vardı ama Berkan korurdu bizi. Ona güveniyordum. Sahiplenici bir yapısı vardı ve hepimizi sahiplenmişti. Asena'yı kardeşi olarak görüyordu ona asla zarar gelmesini istemezdi. Belki bizim okula gelmelerinin sebebi de bizi Piçizler'den korumaktı. Parka girdiğimizde herkes tam kadro buradaydı. Berkan ve tayfasından sadece Ece yoktu. Herkesle selamlaştıktan sonra Alesya ve Kumsal dün hakkında konuşmaya başladılar. Gülüşürken Berkan ''Size bir şey söylememiz gerekiyor.'' diyerek bölmüştü. Direkt meraklı meraklı sorularımızı yönelttiğimizde ''Ece size gösterecek.'' demişti Miraç. Ne gösterecekti ki? Meraklanmaya başlamıştım.

Ece parka girdiğinde ona baktım. Güzel bir kızdı. Kızıl saçlarına güneş vurunca daha da güzel oluyordu. Gözüm Ece'nin eline kaydı. Elinde laptop çantası vardı. Çantayı görünce daha da çok kaşlarımı çattım. Bize ne göstereceklerdi? ''Merhaba. Beklettiğim için özür dilerim.'' diyerek banklardan birine oturdu. Meraklı gözlerle Ece'ye bakıyorduk. Hepimizde teker teker gözünü gezdirip ''Bakmayın öyle.'' deyip çantanın fermuarını açmaya başladı. Dikkatle Ece'yi izliyorduk. 

''Ne göstereceksin?'' deyip Kumsal yerinde dikeldi. Sıkılmış bir şekilde nefesimi verirken Ece'nin telefonu bir anda çaldı. ''Efendim Oktay. Ne oldu? Tamam yarım saate oradayım.'' deyip endişeli bir şekilde çantayı da aldı ve kalktı.

Hepimiz hayal kırıklığıyla çantaya bakıyorduk. Ece ''Kızlar kusura bakmayın benim acil gitmem gerekiyor. Başka zaman gösteririm ben size. Görüşürüz.'' deyip kısa sürede gözden kayboldu. Arkasından şaşkınlıkla baktım. Bize ne göstereceklerdi? Ne ile alakalıydı?