55

90 4 4
                                    

Shawn kijkt mij alleen maar aan. ''Je.., je blijft hier?'', ik knik. ''Ik kan Jess, Stephan, mijn neefje mijn vrienden. Ik kan ze niet achterlaten om een leven te beginnen in Canada.'', hij spant zijn kaken even op elkaar. 

''Ik ga wel terug naar Canada...'', ik knik. ''Dat weet ik, maar we kunnen toch wel nog contact houden en ik kom gewoon een keer naar Canada en jij naar LA.'', hij zucht. ''Soof, ik ga op tour. Ik reis heel de wereld rond straks, en als ik dan thuis kom in Canada ben jij er niet. Voordat je alles hebt geregeld ben ik al weer weg. En misschein krijg je een carriere waardoor alles anders gaat. Maar ik snap je.''

Het eten word voor ons gezet en ik heb eigenlijk helemaal geen honger meer. ''Jij wilt mij dus eigenlijk mee naar Canada... waarom laat je mij dan allemaal huizen zien in Amerika?'', hij neemt een hap eten. ''Ik hoopte dat je zou zien dat Canada betere huizen heeft als je meeging... maar aangezien je blijft.'', 

Ik kijk naar mijn eten en neem een hap. Dit had ik niet zien aankomen, zo'n gesprek. We wisten allebei dat we er een keer over moesten gaan praten, en misschien is nu wel een goede tijd. Nu kan ik nog kiezen inderdaad voordat er allemaal andere dingen gaan gebeuren.

''En als ik mee ga op tour?'', hij schud zijn hoofd. ''Dat kan ik niet van je vragen, je gaat al zo vaak naar het buitenland en dan miss je ook nog een paar dingen hier.'', ik leg mijn hand op dei van hem. 

''Luister ik ga mee op tour, dan zien we elkaar. En na tour ga jij naar Canada en ik ga naar LA, dan zien we iedereen nog en daarna gaan we weer verder.'', hij kijkt mij aan. 

''ZO kan je niet leven... dat word vermoeiend.'', ''Maar het is het proberen waard.'',

--
Shawn en ik lopen stil zijn appartement in. We hebben wel gepraat tijdens het eten maar ook niet te veel. We zijn allebei nog aan het denken wat we in vredes naam moeten gaan doen. 

We ploffen op de bank en kijken elkaar aan. ''Sophie... laten we het doen. Ga mee op tour en ga daarna terug naar LA en dan weer mee.'', ik krijg een enorme lach. ''We gaat het doen.'', ik vlieg hem om de hals. Blijdschap valt over me heen. Ik kan gewoon hier blijven mee gaan op tour zodat ik Shawn nog kan zien.

Onze lippen vinden elkaar en al gouw word de zoen heftiger. Hij tilt mij op naar de slaap kamer en ik trap mijn hakken ondertussen uit. Hij legt mij op bed en hangt dan boven mij. Onze kleding ligt al snel op de grond. 

--
''Soof wakker worden.'', ik trek de dekens over mijn hoofd. ''Soof we hebben een afspraak weet je nog?'', ''lat me slafgen.'', de dekens worden van mij afgetrokken en ik kijk Shawn boos aan. ''Zo kan je niet zijn!'', hij haalt zijn schouders op. ''Kom op. Pyjama uit en kleding aan.'', ik zucht en sta op. 

Ik kan gewoon niet geloven dat iemand mij zo kan wakker maken hij zal er voor gaan boeten! Ik kleed me snel om en doe ook mijn haren.

Ik kan gewoon niet geloven dat iemand mij zo kan wakker maken hij zal er voor gaan boeten! Ik kleed me snel om en doe ook mijn haren

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Ik loop de badkamer uit en Shawn kijkt mij dankbaar aan. ''Eindelijk ben je klaar.'', ik rol met mijn ogen. ''Hier eten.'', ik krijg een boterham in mijn handen en ik loop met Shawn mee naar buiten. '"We zijn nog optijd.'', hij zucht. ''We mogen niet te laat komen. We hebben een strak schema we moeten ook nog een show doen weet je.'', ik knik en we stappen in. 

Hij rijd naar een ander huis en dit huis is... gezelliger. De uitstraling is minder chic. Maar dat maakt niet uit. We stappen uit en Cenred is er al. Ik geef hem weer een hand en dan beginnen we met de rondleiding. 

Ik vind dit huis leuker dan de andere. Het is gezellig niet al te groot. Maar perfect voor mij. ''En wat vind je ervan?'', vraagt Shawn aan mij. ''Dit huis past beter bij mij dan het vorige... dus ik zou voor deze gaan als ik zou moeten kiezen.'', Cenred knikt. ''Ik kan jullie nog andere huizen laten zien. Een beetje in deze stijl.'', ik kijk om me heen. 

Ik ken mezelf. Ik ben al verliefd op dit huis, en als ik naar andere huizen ga kijken ga ik laks worden omdat het gewoon simpel weg niet dit huis is. ''Nee dank u wel, ik hoef geen andere huizen te kijken. U zei namelijk dat meerdere mensen interresse hier hebben?'', hij knikt. ''Ja maar zij hebben ook een rondleiding gehad maar kijken ook nog naar een paar andere huizen.'', ik denk na. 

''Is het goed dat ik u bel over een paar dagen en dan kunnen we dingen gaan regelen voor het huis. Ik wil hier wel een bod op doen.'', hij kijkt mij lachend aan. ''Er is echt geen mogelijkheid om u over te halen om nog naar andere huizen te kijken?'', ik schud mijn hoofd. ''Nope dit word het ik heb er ook geen andere woorden voor.'' hij geeft mij een lach. ''Dat is een deal.''

Shawn en ik zitten weer in de auto en hij kijkt mij lachend aan. ''Dus je hebt een huis gevonden?'', ik knik. ''Dit was zo mooi!'', hij knikt. ''Maar waarom spreekt dit je zo aan?'', ''Eerlijk? In Nederland hadden we ook zo'n soort huis. Alleen dit is iets groter. Het doet me denken aan allemaal dingen, het is gezellig en het is een perfecte ruimte.'', Shawn kijkt mij lachend aan en dan stoppen we voor het gebouw.

Sander komt al naar ons toe lopen. ''Jullie zijn de laatste waarom?'', ik kijk Sander lachend aan. ''Ik heb waarschijnlijk een huis, als alles goedgaat.'', hij kijkt mij lachend aan. ''hier in LA?'', ik kni. ''We hadden bezichtiging vandaag en het is perfect voor mij.'', we lopen naar binnen en Bart komt al onze kant op lopen. 

''Tempo we zijn al dingen aan het bespreken.'', we lopen de ruimte binnen en daar zitten alle jongens. ''Ola mensen.'', ik neem plaats op een stoel en ga in kleermakers zit zitten. 

''Dus nu iedereen er is zou ik graag iets willen zeggen.'', hij kijkt iedereen aan. ''Ik weet dat de tour sneller is afgelopen dan jullie hadden gehoopt, maar sommige dingen kwamen nu beter uit. De fans balen maar ze snappen het ook en kijken uit naar hoe jullie verder gaan. Ik heb genoten om met jullie te werken, alleen soms waren er iets moeilijkere tijden.'', Bart kijkt mij aan en iedereen moet lachen.

''Maar we blijven een familie en ik ga jullie missen.'', ''Wij gaan jouw ook missen hoor.'', ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel en al snel is heel de groep in een grote groupshug. 

Een van de laatste keren dat dit gaat gebeuren. 

Back To Magcon ¥Nominated Wattys 2019¥Where stories live. Discover now