''Wat sta jij nou te grijzen'', komt Gilinsky achter mij. ''Gewoon, ze zijn schattig'', hij kijkt mij lachend aan. ''Geen pijnen'', ik schud mijn hoofd. ''Alleen het begin zijn er een paar glazen gesneuveld en een vaas'', hij kijkt mij lachend aan...
Er is al een tijdje voorbij. Shawn heeft tot nu toe niets gewonnen. Er is nu een award. ''En de winnaar is... SHAWN MENDES!'', hij staat op en geeft mij een kus. ''Gefeliciteerd.'', hij lacht en loopt het podium op.
''Wow, dank je. Ik had het niet verwacht. Ik zou graag iedereen willlen bedanken voor hun hulp. En mijn fans die dit allemaal mogelijk maken! En ook Sophie, dank je wel dat je bij mij bent. Je bent al een tijd mijn inspiratie. Dank je voor dat. En dank je iedereen!'', hij houd de award omhoog en loopt dan lachend het podium af.'
Hij komt naast mij zitten en ik geef hem kus. ''Goede, speech.'', hij lacht. ''Dank je!''.
... ''Sophieeeeee.'', Cameron komt mijn kant open lopen. ''Mac, ik ben moe mijn voeten doen pijn en ik heb zo veel angsten overleefd vandaag. Ik wil gewoon slapen en voor de rest helemaal niets.', hij lacht. ''Dat dacht ik al. Niet te veel gekke dingen doen.'', hij geeft mij een knipoog en ik loop Shawn achterna naar onze kamer. We hebben een een persoons kamer omdat we wel bij elkaar in bed slapen. Niet allemaal rare dingen gaan denken mensen. Het gebeurd niet elke dag en ook niet in elk hotel.
Ik trap mijn schoenen uit doe mijn jurk uit en pak het eerste beste shirt en trek die aan. Ik kruip gelijk onder de dekens. ''Soof, we moeten nog naar een after party.'', ik kreun. ''Shawn... ik kan echt niet meer. Kan je niet zonder mij gaan?'', hij zucht. ''Ja dat kan ik wel... alleen dat is minder leuk en ik wil je showen aan de andere mensen.'', ik sla de dekens weer van mij af.
''Ik kan niet beloven dat ik helemaal vrolijk ben...'', hij lacht. ''Je mag trouwens wel iets anders aan doen. Je ziet er lekker uit in die jurk maar ik denk dat je wat anders aan wilt.'', ik knik. Ik kleed me weer om alleen dan in een andere outfit,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Hoe kan je er zo goed uit zien?'', ik lach. ''Omdat ik knap ben.'', ik loop weer naar buiten en Cameron kijkt mij vragend aan. ''Ik heb nog een afterparty te gaan.'', hij kijkt mij lachend aan. ''Bye, en succes.''.'
Shawn en ik stappen in een taxi en dan rijden we naar de plek waar het word gehouden. ''Soof, dank je dat je mee bent gegaan.'', ik lach. ''Ik kan mijn gezicht dan aan iedereen laten zien. Jammer dat ik niet mag drinken dat zou wel lekker zijn.'', hij lacht. ''Dat kan... alleen een dag geen drank kan ook wel.''.
We komen aan bij de plek en er allemaal fotografen. Alle camera's zijn ook op ons gericht. Ergens waar ik me aan kan ergeren. De deur word open gedaan aan de kant van Shawn en hij stapt als eerst uit. Daarna rijkt hij mij zijn hand. Ik pak hem aan en stap netjes uit. Gelijk worden er dingen geroepen wat mij hoofdpijn brengt. En dat meen ik...
Shawn en ik lopen door naar binnen en daar binnen zijn er allemaal mensen. Gelukkig weining fotografen. ''Shawn!'', Niall komt op hem aflopen en geeft hem een bro hug. ''Sophie.'', ik geef hem een lach en kijk dan rond. Overal zijn er mensen... niet normaal. Het zijn ook allemaal beroemde mensen. Een paar jaar geleden zou ik zeggen dat ik gek was en dat het allemaal een geeke droom zou zijn. Maar kijk waar ik nu sta...
Shawn en ik lopen het feest verder binnen. Nou ik ben Shawn al kwijt en ben een gesprek aan gegaan met geloof het of niet Rita Ora. ''Ik was onder de indruk van je performence.'', ik kijk haar lachend aan. ''Dank je, het was last moment. Ik was er eigenlijk niet op voorbereid.'', ze kijkt mij met open mond aan. ''Je wist niet dat je zou moeten optreden?'', ik schud mijn hoofd. ''Nope, ik kreeg het even te horen maar dat doen meer mensen in deze wereld toch?'', ze schud haar hoofd.
''Nee het word minimaal een paar dagen van tervoren geregeld. En komt last moment aan.'', ze kijkt mij lachend aan.
Ik voel een tik op mijn schouder en kijk dan een vreemd persoon aan. ''Sophie Reed ik hoopte al dat ik je zou treffen hier.'', ik kijk hem niet begrijpend aan. ''Oww sorry, ik ben Gorden Drey, ik werk voor Long Island.'', mijn mond valt open. Ik neem zijn hand aan. ''Sophie Reed...'', hij kijkt mij lachend aan.
''Ik zou je graag iets willen aanbieden. Maar ik denk dat we beter ergens anders kunnen praten.'', ik knik en we lopen naar een iets rustiger stukje.
Ik zag je optreden en ik keek mijn ogen uit. Je kan echt goed zingen en daar mag je trots op zijn niet veel mensen doen dat. Ik hoorde dat het last moment was.'', ik knik. ''Kijk zo'n persoon heb ik nodig, en ik denk dat ik je kan helpen in deze wereld. We kunnen albums en alles gaan maken...''. ''Wow, rustig Gorden. Ik weet niet eens of ik wel verder wil gaan. Misschien blijf ik wel een beetje op de achtergrond.'', hij kijkt mij vragend aan. ''Maar, hier droomt iedereen van!'', ik schud mijn hoofd. ''Niet iedereen en ik maak niet een beslissing zo in 123.'', hij pakt mij bij de arm. ''Luister ik ben de enige die je een contract wil aanbieden dus je doet het maar.'', zijn hoofd ik dichtbij. ''Laat. Mij.Los.'', hij heeft een glimlach op zijn gezicht.
''Moppie, pas als jij ja zegt.'', hij trekt mij tegen hem aan en mijn ogen schieten door de mensen. Ik kan Shawn nergens vinden en de mensen letten ook niet echt op. ''Je bent wel een heel mooi meisje.'', hij bekijkt mijn gezicht. ''Laat me alsjeblieft gaan...'', hij kijkt mij alleen maar lachend aan. ''Ik kan wel andere dingen doen dan je alleen een contract aan bieden.'', hij knijpt in mijn kont. Oké, nu word ik bang.
''Laat los pervert!'', ik probeer hem te slaan. De muziek staat hard dus mensen horen het ook niet. ''Shhhh.'', hij legt zijn hand op mijn mond. ''Je vriendje kan je nu niet redden...'', ik probeer me los te wringen. Hij lacht alleen maar omdat hij sterker is.
Ik bijt in zijn hand. Hij laat hem los en hij verliest zijn grip. Ik zet een stap naar achteren zodat er ruimte is. ''Maak dat je weg komt.'', hij kijkt mij boos aan. Hij wil op mij afstappen en ik zet het op het rennen. Ik loop door de menigte. Een paar mensen kijken mij raar aan maar ik zie Gorden nog lopen.
Ik begin in paniek te raken omdat ik geen kant op kan. Het word al een beetje zwart voor mijn ogen als ik Shawn zie. ''Shawn!'', ik ren naar hem toe en pak zijn arm vast zodat ik niet val. ''Soof..'', hoor ik zijn stem in de verte zeggen. Ik houd mijn ogen open en kom op adem. Ik shake nog na. ''Gorden wat doe jij hier?!", hoor ik een persoon zeggen. ''Beveiliging!!'', gelijk komen er mensen aan.
Shawn heeft mij in een knuffel. ''Zat Gorden achter je aan?'', ik knik. ''Hij zat niet alleen achter mij aan... hij zat ook...'', ik veeg de gedachte uit mijn hoofd. ''Hij heeft je betast?!'', het word een stuk stiller om ons heen. '''Shawn maak je geen zorgen hij is weg nu.'', ik kijk hem aan in de ogen en ze staan woedend.
''Sophie!'', ik spirng in de lucht van schrik. ''Ik wilde je neit laten schikken.'', ik zie Peter mij aan kijken. ''Peter!'', ik geef hem een knuffel. ''Lange tijd niet meer gezien.'', hij lacht. Shawn is nog steeds boos. ''Shawn kijk eens wat vrolijker.'', hij zet een nepglimlach op. Dit is iets wat we allebei niet snel zullen vergeten.
