Back To Magcon ¥Nominated Wattys 2019¥

19

Ik kijk naar het zwarte gedaante. ''Oké, blijf daar'', ik loop een beetje achteruit zodat ik bij mijn telefoon kan. Ik pak mijn telefoon en bel de eerste persoon die ik zie. 

''Sophie waarom bel je me?'', ''Aaron, je moet nu onmiddelijk met een paar jongens naar mijn kamer komen.'', ''Waarom?'', ik hoor zijn stem een beetje paniek hebben. ''Er is hier een spin...'', hij lacht aan de andere kant en hangt dan op. Ik mag hopen dat hij met mensen terug komt die de spin weg kunnen halen. Ik sta nog steeds met een handdoek op mijn lichaam versteend te kijken naar die spin. 

Niet veel later vliegt de deur open en komen Cameron Matt en Shawn binnen lopen. ''Hij zit daar op de muur'', ik wijs naar de gedaante op de muur. ''Sophie, wanneer word je eens minder bang voor spinnen'', ik haal mijn schouders op. ''Dat maakt me niet uit! Hij moet weg. En misschien blijf ik wel heel mijn leven bang voor spinnen!'', Cameron loopt naar de spin en ik houd mijn handdoek beter voor mijn lichaam. Er zijn natuurlijk wel 3 jongens in mijn kamer. 

Net als Cameron de spin wil pakken begint hij te bewegen. ''IEKSS", ik ren de badkamer in en doe de deur op slot. ''Hij komt mooi niet binnen!'', ik kijk om me heen en zie dan mijn pyjama liggen. Oww, die had ik hewoon meegenomen. Nou ja, dat kon ook. Ik trek snel mijn pyjama aan en maak de deur op een kiertje open. Ik zie Cameron om zich heen kijken. ''Spin spin spin spin. Kom eens hier.'', mijn ogen worden groot. ''Je gaat me toch niet zeggen dat je...?'', Cameron kijkt net boven mijn hoofd en krijgt dan een lach. ''Ik ben hem niet kwijt'', zijn ogen blijven boven mij. 

Ik kijk de jongens met grote ogen aan. ''Hij zit toch niet op mijn hoofd?'', Shawn schud zijn hoofd. ''Nee maar hij kan er wel zo op.'', mijn ogen worden groot en ik ga bijna dood van binnen. ''Jongens ik wil hier niet staan.'', zeg ik. Alleen het komt er bibberend uit. Ik kijk omhoog en dat is iets wat ik niet had moeten doen. 

Ik zie de spin boven mij op de muur zitten. ''Oké, je rent op 3 naar ons toe en dan pakt Cameron de spin.''', ik knik naar Matt en sluit mijn ogen. ''1... 2... 3...'', ik ren naar de jongens. Ik zou ik niet zijn als ik niet struikel. Shawn vangt mij op en ik draai me gelijk om naar Cameron. Hij heeft een bak stevig om de muur en de spin zie ik niet meer. ''Heeft iemand een papiertje?'', ik kijk om me heen en zie dan mijn Dylan O'Brien tekening. ''Uhmm'', ik ren naar mijn bed. Maak er een koprol over en kom dan aan bij mijn tas. Ik haal er een leeg papiertje uit en geef die dan aan Cameron. 

Cameron ruimt de spin op en ik kijk nog steeds rond of ik geen andere spinnen zie. ''Sophie, er zijn geen spinnen meer'', ik kijk Matt met grote ogen aan. ''SPinnen waar?'', ''Er zijn geen spinnen meer Soof'', ik adem rustig in en uit. 'Dat weet je nooit zeker!'', ''Klopt, en in elke kamer kan er een spin zitten. Als hij zich alleen maar niet laat zien zoals de ander'', ik kijk om me heen. ''Toch heb ik er geen vertrouwen in.''

Ik ga op mijn bed zitten. Matt en Shawn komen allebei aan een kant zitten. ''Sophie, kijk eens naar het uitzicht. Is het niet prachtig?'', ik knik en blijf vooruit kijken. ''Je moet aan iets anders denken dan spinnen'', ik draai mijn hoofd om naar Shawn en kijkt hem dan boos aan. ''Dat gaat moeilijk als je opeens een grote spin in je kamer hebt gezien Shawn', hij haalt zijn schouders op en kijkt naar buiten. ''Hoe kwam je eigenlijk aan kleren?'', ik trek een wenkbrauw op en kijk dan richting Matt. ''Sorry?'', ''Hoe kwam je aan kleren. Je stond in je handdoek en opeens had je kleren aan.'', ik maak een o vorm met mijn mond. ''Nou ik had mijn pyjama blijkbaar in de badkamer gelegd. En zo kon ik me dus aankleden'', hij knikt en staat dan op. ''Ik ga naar mijn kamer en je moet zo min mogelijk aan die verdomde spin denken'', Matt loopt de kamer uit en nu zijn alleen nog Shawn en ik in de kamer.

''Shawn...'', hij neemt mij in een knuffel en ik knuffel hem terug. ''Ik snap dat je de spin eng vond. Hij was groot en zat boven je hoofd. Dat je niet gek werd.'', ik lach een beetje. ''Geloof me dat vraag ik me ook af.'', we blijven zo even zitten. 

Zo kan ik eigenlijk wel heel de avond zo zitten. Shawn beweegt ook niet. Ik hoor wel soms dat hij aan mijn haren ruikt. Daardoor moet ik een beetje lachen. ''Ach kijk ze kan lachen'', hij laat me los en ik vind dat wel een beetje jammer. 

''En waarom moet kleine lachen?'', ''Nou je moet het niet zo duidelijk maken als je aan iemands haren ruikt.'', hij krijgt rode wangen en kijkt dan naar buiten. ''Het maakt niet uit Shawn. Kokos is de schampoo'', hij kijkt mij lachend aan. ''Dat wist ik al'', ik rol met mijn ogen en val dan neer op het bed. Ik kijk naar het plafond. 

''Shawn, denk je dat de tour hetzelfde kan worden als eerst?'', ik kijk Shawn aan die naast mij is komen liggen. ''Ik heb geen idee. Misschien wel, maar we zijn wel allemaal een andere kant op gegaan en dat kan veranderingen brengen'', ik zucht. ''Ik zou zo graag willen dat we de tijd terug zouden kunnen draaien en alles nog een keer kunnen beleven.'', ''En dan al die problemen ook weer hebben die we hebben gehad toen?'', ik schud mijn hoofd. ''Nee, alleen maar de goede dingen. De leuke herinneringen. Zoals mijn eerste ontmoeting met jullie'', ik krijg een lach als ik eraan terug denk.

We stappen uit en lopen het huis binnen. Het is een groot huis en ook heel mooi. Je hoort garde muziek en er hangt ook een leuke sfeer. ''Welkom op het feest Soof'', zegt Ethan. ''Zijn alle feestjes zo?'' vraag ik. Ik moet best hard praten in Nederland hadden ze ook dit soort feestjes alleen daar ging ik niet graag naar toe. ''Hey, Gray en Eth, hebben jullie het al naar je zin''. ''Ja hoor lang geleden dat je zo'n groot feest hebt gegeven''. Ik draai me om om te kijken met wie ze praten. ''En wie hebben jullie mee genomen''. Ik zie een jongen met zwart haar en blauwe felle ogen. Ik herkende hem bijna gelijk het is Nash Grier natuurlijk is hij er ook alle beroemdheden zijn er. ''Dit is ons nieuwe buurmeisje Nash''. Hij steekt zijn hand uit ''Nash" ik pak zijn hand aan ''Sophie'' zeg ik terug. Ik kijk een beetje verlegen hoe vaak komt het voor dat je opeens tegen over Nash staat. ''Heb je het een beetje naar je zin'', vraagt Nash aardig. ''Ja hoor anders dan in Nederland dat moet ik toe geven''. ''Ik had dat niet verwacht''. Ik bloos een beetje. ''Soof laten we je de rest van de groep zien''. Nash loopt voorop en Gray en Eth lopen achter mij. Ik voel me een beetje aangekeken want niemand kent me hier. We lopen een andere kamer binnen eentje waar het rustiger is. ''Jongens maak kennis met Sophie''. Ik kom achter Nash vandaan en lach een klein beetje. De jongens staan op en lopen naar mij toe. Het valt me op dat ik het enige meisje. ''Leuk je te ontmoeten Sophie'', zegt Hayes het kleine broertje van Nash. ''Jammer voor je Hayes Sophie is te oud voor je'' zegt Nash. Ik moet super hard lachen. ''Welkom in Amerika'' zegt Shawn. ''Dank je'' Ik geef hem een hand. ''Het gebeurt niet vaak dat de Dolan twins een meisje meenemen'' zegt Cameron. Ik kijk ze aan en zie Grayson een beetje blozen. Hij ziet er wel schattig uit.

Nee Sophie dat je niet denken je kent hem pas een dag.

''Ga zitten en vertel wat over jezelf ons ken je namelijk al wel een beetje'', zeg Cameron. Ik lach om zijn reactie. ''Nou ik ben Sophie Reed ik weet het ik heb een Amerikaanse achternaam omdat mijn vader uit Amerika kwam ik woon nu bij mijn tante Jess''. ''Is Jess jouw tante'' vraagt Shawn. ''Ja'' '' Dan heb je super veel geluk ze is super aardig''. 

''Ja ik kan me nog herinneren dat je binnen kwam lopen met Ethan en Grayson. Iedereen mocht je al gelijk'', ik krijg een lach als ik dat hoor. ''En wat dacht jij van mij? Toen je mij voor het eerst zag?'', ''Dat de jongen die jouw ooit zou krijgen de gelukkigste zou zijn in de hele wereld.''

------------

hey

Hopelijk vinden jullie het leuk! Ik zal volgende week niet updaten omdat ik pp vakantie ben. Sorry alvast. Maar de week daarna komt er wel weer een nieuw hoofdstuk! Fijne vakantie allemaal

xx Floortje