Ben numaralardan ibaret bir bedenim ta ki Kule'de üstün olana kadar...
Atalarım dünyayı yok etmenin kıyısına geldiğinde bizi kurtaran Yaratıcı'nın Atlılarından başkası değildi. Yaşamın kaldığı yedi diyara Kuleleri dikip bizi aralarına davet etmişler...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Merhaba!🙌
Uzun zamandır kafamda dönüp duran fantastik/distopik kurguyu yazmaya karar verdim. Umarım sizde benim kadar bu dünyanın içinde kaybolur ve onu seversiniz.❤
İtalik yazılar, geçmişte yaşanan olayları anlatmak için ya da vurgu amacıyla kullanılmıştır.
Keyifli okumalar 💫
***
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
GÜNÜMÜZ. KS 561 (Kuleden sonra 561)
Kuleden Ayrılıştan 2 Hafta Sonra
''Gözde, esir götürülmeye hazır. Emirleriniz nedir?''
Gözlerimi vahşetin kol gezdiği sokaklardan ayırıp tek ayağı üzerinde diz çökmüş Orba'ya diktim. Her zamanki gibi bakımlı saçları geriye doğru taranmıştı. Göğsünün sol tarafındaki mavi-beyaz arma daha yeni basılmış gibi ışıldıyordu. Muhafız birliğinin başından da beklenen bu değil miydi? Tam anlamıyla bir kule adamı olduğunu yeniden kanıtlayan Orba emirlerimi beklerken ona öğretildiği gibi başını eğmiş sabırla bekliyordu.
Biz üstün olanız.
Evimden ayrıldığım günden beri duyduğum kelimeler kafamda bir kez daha yankılanırken beklediği emri ona verdim. ''Gazap'a bir elçi yollayın. Yola çıkıyoruz.''
Sözlerimi tamamlamamla on yaşımda öğrendiğimden beri yaptığım baş selamını verip esirime doğru ilerledim. Göz ucuyla Orba'nın çoktan bir elçiyi yanına çağırdığını görmek beni şaşırtmadı. Beklenen bu değil miydi zaten?
Her zaman işler zamanında ve itirazsız olmalı. Biz üstün olanız. Sözlerimiz emirdir.
Islak toprağa karışmış kan, botlarım üzerinde dans ederken zihnimdeki sözleri uzaklaştırıp kafesin içinde ilk karşılaşmamızdaki gibi bana bakan esirime bir adım daha yaklaştım. Mücadele yüzünden nefessiz kalıp sık sık inip kalkan göğsünden damlayan kan benim eserimdi. Onu beş farklı yerinden kesmiştim. Aynı bana öğretildiği gibi.
