PSİKOZLAR

21.Bölüm ~BALON AŞKI~

Barış
-Belki ediyor. Söyle işte nereye?

Ben
1. Seni uzaktan yakından alakadar etmez.
2. Sen benim neyimsin ki?
3. Alt tarafı bana 2, 3 defa yardım ettin. Bu seni benim üstümde hakkın olduğunu göstermiyor.

Barış
-Kumsal insanın asabını bozma. Sorduğum soruya cevap versen ne olur?

Ben
-Ben yatıyorum.

Barış
-Yat sen yat.

Ona görüldü attım ve uyku pozisyonuma geçtim. Düşünüyordum da ben Barış'a karşı çok yakındım. Olmamam lazımdı. Artık erkeklerin hiç birine güvenemiyordum. Hele de söz konusu Barış olunca hiç güvenmemem lazımdı. Onlarla anlaşamıyorduk ve birbirimizi sevmiyorduk. Bir gün iyi geçinsek diğer gün kavga ediyorduk. Okuldaki kişilerden de onlar hakkında pek iyi şeyler duymuyorduk. Onlara güvenemezdik. Kendimi toparlamam lazımdı. Şu okula geldiğimiz ilk günden beri Barış dahil tüm piçizlerin dengesiz tavırları yüzünden her gün farklı bir şey oluyordu. Düşman olduğumuz için böyle yaparak kafamızı karıştırmaya çalıştıklarını düşünüyordum ama artık bu durum canımızı sıkmaya başlıyordu. Gözlerim kapanmaya başlayınca, inat etmeyip gözlerimi kapayıp uykuya daldım.

Sabah uyandığımda mutluydum ama neden olduğu hakkında hiç bir fikrim yoktu. İlk defa bir sabaha alarmı fırlatarak, annemin su şakaları, bir sürü cevapsız aramalar olmadan mutlu uyanmıştım. Kesin bu gün kıyamet günüydü beni almaya geliyorlardı. Ak sakallı dedeyi görür gibi oluyordum ki annem içeri girdi. Beni uyandırmaya gelmişti. Annem gözlerini büyütüp bana baktı. Şoka girmişti. Ben olsam ben de şoka girerim. İlk defa annemi uğraştırmadan kalkmıştım. Annem tek kelime laf etmeden odadan çıktı. Ben de kapımı kapatıp üstümü giyindim. Saçlarımı düzleştirdim ve aynadan kendime baktım. Güzel olmuştu.

Aşağı indiğimde bavullarımı da almıştım. "Anne biz bu hafta sonu Asena'nın ailesini ziyarete gideceğiz." dedim. Annem "Tamam ama bak bir gün bizi de tanıştır onlarla." dedi. Annemin bu söylediğine şaşırmıştım doğrusu. "İyi o zaman bavullarım burada dursun. Ben okul çıkışı gelip alırım." dedim Annemi deneme amaçlı "Tamam kızım hadi gel kahvaltını et." Şaşırmış bir  şekilde masaya oturdum. "Anne sen iyi misin?" Annem "Evet iyiyim neden ki?" dedi. Ben de hiç uzatmadan kararını değiştirmeden "Yok bir şey." deyip konuyu kapadım.

Kahvaltımı bitirdikten sonra "Görüşürüz Anne." deyip evden çıktım. Bu gün buluşma yerine kızlardan önce gelmiştim. Bu gün kesinlikle başımıza taş yağacaktı, dünyanın sonu mu geldi acaba? Kızları beklerken kulaklıkla müzik dinliyordum. Karşıdan Asu'nun geldiğini gördüm. Beni gördüğü an duraksadı. Sonra devam etti. Yanıma geldiği zaman elini alnıma koydu sonra alnımı öptü. Bunlar ateşe bakma yöntemleri değil miydi? Asu "Kafana saksı mı düştü senin? Yoksa öldük de haberimiz mi yok Kumsal? Cimciklesene beni." dedi. Ben de onu cimcikledim. Asu "Kumsal yavaş. Acıttın." dedi kolunu ovalayarak. "Sen cimcikle dedin kızım, ben de cimcikledim." Asu "Tamam daha ölmemişiz yaşıyoruz." dedi. Alesya da yanımıza geldi. Ardından Asena. Onlar da bana şaşkınlıkla  bakmaya başladılar. "Tek kelime dahi etmeyin yeter ama yani evet şaşırtıcı erken kalktım sizden önce geldim nasıl oldu ben de bilmiyorum." dedim. Asena gülerek " Tamam hadi. Okula gidelim." dedi. Alesya "Kızlar bu gün sınav var mıydı?" dedi. Hepimiz bir an düşündük. Asu hemen telefonuna baktı sınav tarihlerine "Meslek ve sağlık sınavımız var. " dedi gözlerini pörtletip. Alesya "Biz onları unuttuk hafta sonuna hazırlanacağız diye." dedi. Asena "Bir sorun olmaz ya ikisi de kolay sonuçta meslekte ünite sonları, sağlıkta işaretlediğimiz yerler." dedi. Asu "Evet bir sorun olmaz." dedi. Okulun bahçesine girmiştik.