GROWLING HEARTS

57. KISS

FLEX

Matapos kumaripas ng takbo si Lady Em ay saka naman nanghina si Monyo. Pilit niyang dinadala ang sarili habang kinakalagan ako. Matapos niya akong kalagan ay sumandal siya kaagad sa puno kung saan ako itinali. Mabilis kong sinuri kung saan ang mga tama niya. Napapikit na lang ako dahil grabe ang natamo niyang mga sugat.

"Monyo? Mauubusan ka na ng dugo. Kailangan na kitang dalhin sa ospital." nag-aalalang wika ko habang dinidiin ang kaniyang sugat upang pigilin ang pag-agos ng kaniyang dugo. Ngumisi lang siya sa sinabi ko.

"OSPITAL? DI AKO PWEDE DOON." tugon niya. Halata sa mukha niya na nasasaktan siya.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko.

"SA MANSION." mahinang aniya. Right! Sa Mansion! Sigurado akong malapit lang ito dito sa kinaroroonan namin. My only problem is how I can get Monyo there.

Napatingin ako kay Monyo at nakita ko sa mga mata niya kung gaano siya kalungkot. It is sad how humanity is hating him and I can't do anything to help him. I am useless. The world is scared of unnatural. If you are different, someone will make you disappear.

Habang sinusuri ko ang iba pang sugat niya ay bigla niyang inabot ang kamay niya sa akin. Hinawakan ko kaagad ito at binigyan siya ng may pag-asang ngiti, pag-asang hindi pa huli ang lahat para sa amin. Maililigtas ko pa siya.

"Stay with me? Okay?" pilit kong pinipigilan ang panghihina niya. Tumango naman siya.

Sinuri ng mga daliri niya ang sugat sugat sa leeg ko na tinamo ko galing sa kutsilyo ni Erika. I can't believe that Erika was eager to kill me. Wala siyang doubt noong itutok ang kutsilyo sa leeg ko. She and Regine are not the friends I knew but it still give me cringe knowing they're dead.

The darkness is already overwhelming the forest. The thought na gabi na ang labis na nagpapakaba sa akin. With Monyo's condition and my inability to fight, we will be ended dead in this forest.

Hindi naglaon ay nakarinig ako ng mga ingay. Kasunod noon ang mga ilaw na naka-highlight sa gabi. This is not the help I was expecting. Siguradong Slayers ang mga paparating. So Lady Em finds backups. She is dedicated to end the war that is already started.

I slap Monyo in the face. He needs to drift away from sleep. He will die if he's unconscious. We need to go now because they are nearing in our position.

"Monyo, kailangan mong gumising. We need to go!" yugyog ko sa nanghihina niyang katawan.

"UMALIS KA NA." mahinang tugon  niya. Pilit niyang binubuksan ang mabigat niyang mga mata. Kailangan kong makaisip ng motivation. I can't leave him.

"Andito na tayo! Humanda kayo!" rinig ko ang sigaw ng taong papalapit.

"Monyo? Kung hindi ka aalis ay hindi rin ako aalis. Mamatay ako kapag hindi ka tumayo riyan." I'm trying my very best to convince him to fight his pain. I need him to stand. I need him to fight death.

Iminulat niya ng dahan-dahan ang mga mata niya. Nakita ko rin ang nag-iisang luha na tumulo sa kaliwang mata niya. Hinawakan niya ang mukha ko at ngumiti. Ang klase ng ngiti na magpapasaya sayo at same time ay magpapalungkot din. Hinawakan niya ako ng mahigpit at pinalabas niya ang kaniyang mayayabong na mga pakpak. The next moment I know is we are flying.