KIZIL YILDIZ (B.A.K.) ~ Tamamlandı

#15 - Sarışın Hırsız

[Multimedia; Elif Tekin]

{Gökay'dan}

Kırılırdık bazen, hem de en sevdiklerimize. Zaten bu hayatta en çok onlara kırılmaz mıydık? Esas darbeleri onlardan almaz mıydık? Başkaları umurumuzda bile olmazdı lakin yüreğimizde ayrı bir yeri olanlar, tam da bu yüzden yıkabilirlerdi bizi. Çünkü bu izni biz veriyorduk onlara.

'Benim için çok değerlisin. O yüzden bu kalbi sana veriyorum. Buyur, güle güle harca. İster kır, ister parçala.'

Onları kalbimizin yüksek mertebelerinden birine yerleştirirken işte bunu söylüyorduk onlara. Kendi sonumuzu kendimiz yazıyorduk bir nevi, mahvolacağımızdan emin olarak.

Mert'in de şu an yaşadığı şey tam olarak buydu. Yıkılmıştı ve oluşan harabeler göz bebeklerine sinmişti. Görebiliyordum, hem de çok yakından. En yakından...

Mert, ona seslenmemize aldırmadan amfiden çıkıp gittiğinde; Kamer'e dönerek, "İyi halt ettin Kamer," diye homurdandı Koray. "Adamın zaten canı yanıyor. Sinirden kudurduğunu bilmene rağmen niye damarına basıyorsun abi ya?"

Kamer'in yüzü kasıldı ve "Haksız mıyım Koray?" diyerek çıkıştı Koray'a. "Adamın geleceği falan umurunda değil, sanki çok kolay bir şeymiş gibi öldüreceğini söylüyor iti. Bırakalım da katil mi olsun yani? O pisliği nasıl dövdüğünü kendi gözlerinle gördün, Derin bağırmasa işimiz yaştı. O an ne yaparsak yapalım hiçbirimizi umursamadı. Mert'in gözü dönerse onu hiçbirimiz durduramayız, farkında değil misin?"

Mert'in ardından Korayların da tartışmalarını engellemek isteyerek araya girdim.

"Abi haklısın da bu kadar üzerine gitmeseydin keşke," diye mırıldandım, yumuşak bir ses tonuyla. "Muhtemelen şuan ona ihanet ettiğimizi falan düşünüyordur. Hele bizi korumasına gerek olmadığını falan söylediğinde yüzünde oluşan ifade... İçime oturdu ulan."

"Ben de fark ettim onu," dedi Kamer huysuz bir ses tonuyla. En azından biraz önceki gibi sert değildi sesi. Bir nebze de olsa yumuşayabilmişti.

"Ya onu üzmek benim çok mu hoşuma gidiyor sanıyorsunuz? Ulan Mert benim canım, siz de öylesiniz." Durup kafasını salladı iki yana. Yüzü asılmıştı. "Beste'den sonra bir tek siz varsınız benim için anasını satayım. Sizi kolay bulmadım lan ben, kaybedemem anlamıyor musunuz? Hele ki böyle bir sebeple..."

"Tamam, sakin ol abi," diyerek elini Kamer'in omzuna koydu, Koray. "Biraz geçsin, sakinleşince gidip gönlünü alırız. Kıyamaz zaten bize, affeder."

"Tabi lan," dedim araya girerek. "Hem affetmeyecek de ne yapacak? Bizden iyisini mi bulacak?"

Koray güldü ve "Gökay haklı," dedi, sırıtarak. "Bizden iyisi Kars'ta kayısı."

Ben, yüzümü buruşturarak kafamı hızla geri çekerken; Kamer de Koray'ın bir şeyleri yanlış söylediğini anlamış olacak ki kaşlarını çattı.