10 yaşındaki Mert Atalay'ın en büyük hayali süper kahraman olmaktı. Olmuştu da. 6 yaşındaki Beril'in hem süper kahramanı hem de biricik Mert'i idi ancak Mert, hayranlıktan ibaret sandığı bu sevginin ne kadar büyük olduğunu kavrayamamıştı. Taşınmadan...
Umarım iyisinizdir, değilseniz bile bu bölüm bir parça yüreğinizi hafifletir diye umuyorum. 🌺
Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen, keyifli okumalar! ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
{Derin'den}
"Ay, Derin! Yeter artık, otur bir yere kuşum. Başım döndü senin yüzünden, sevdiceğime cevap yazamıyorum."
Adım atmayı keserek başımı çevirip yatağımın üzerinde oturan ablama baktım. Sırtını yatak başlığına yaslamış, bacaklarını da ileri uzatmıştı ve Soyer'le, yani müstakbel eniştemle konuşuyordu.
"Abla yani şu an önemli olan bu mu?" diye sordum gözlerimi irileştirerek. "Birkaç saat sonra Feza burada olacak ve aile yemeği yiyeceğiz, farkındasın değil mi? Zaten günün yirmi beş saati Soyer'le konuşuyorsun, yeter yahu!"
Ablam ince kaşlarını havaya dikip "Ne olmuş Feza gelecekse?" diye sordu, umursamaz bir tavırla. "Annem de babam da tanıyor onu. Seviyorlar da. Altı üstü basit bir yemek, niye bu kadar endişe ettiğini anlayamıyorum gerçekten. Ayrıca hayatımda ilk kez uzun mesafe ilişkisi yaşıyorum ve sanırım ilk kez birinden bu kadar çok hoşlanıyorum. O yüzden konuşmalarıma laf söylemezsen iyi edersin."
Ellerimi belime yaslayarak çirkef moduma geçiş yaptım. "Birincisi ablacığım, Feza annemlerin karşısına ilk kez sevgilim olarak çıkacak, biraz heyecanlanmak benim de hakkım ama değil mi? İkinci olarak da ben mi dedim sana; git, İstanbul'da yaşayan adama tutul, diye. Hem zaten iki arada bir derede nasıl hoşlandın da tavladın adamı, hala anlayabilmiş değilim."
Ablam eserinden memnun olan bir sanatçı gibi genişçe sırıttı. "İşimi biliyorum sadece. Ayrıca sana heyecanlanma diyen yok, değil mi kuşum? Sadece abartma diyorum."
Oflayarak başımı salladım. "Tamam, abla, tamam. Sana da bir şey söylemeye gelmiyor."
Önüme dönüp odanın içinde turlamaya devam edecektim ki çalışma masamın üzerindeki telefonumun titreştiğini görünce hızla o tarafa yöneldim.
Feza mesaj atmıştı.
Gönderen: Yirmi Çocuk Babası ♥
Uçaktan indim, Mert'in arabasındayım şimdi. Onlara gidiyoruz, haber vereyim dedim.
"Ay," diyerek olduğum yerde zıpladım. "Gelmiş, Feza. Mert'in yanındaymış, halamlara gidiyorlarmış."
"Gözün aydın," diyerek güldü ablam. Halimle alay ediyordu ama kendisine hiç bakmıyordu. Lisedeki öğrencilerine benzemişti iyice. Telefonuna yapışık geziyordu Soyer'le tanıştığından beri. Hatta arada hafta sonları iki günlüğüne İstanbul'a bile gidiyordu. Ablamdan bir adam için beklenilmeyecek davranışlardı bunlar ki bu davranışları Soyer'e ne kadar değer verdiğinin en büyük kanıtıydı.
