KIZIL YILDIZ (B.A.K.) ~ Tamamlandı

#2 - Kayıp Kimlik

[Multimedia: Mert Atalay🦸🏼‍♂️]

Beril Karaman.

Bu isim neden bana bu denli yakın gelmişti? Önceden görmüş müydüm onu? Tanışmış mıydık daha evvel? Kafamı iki yana salladım istemsizce. Onu daha önce görüp de hatırlamamam imkânsız gibi bir şeydi. Öylesine güzel bir kızılı görüp de hatırlamamak benim yapabileceğim bir şey değildi. Aklım bir türlü almıyordu, delirecektim. Bu isim... Niye bu kadar tanıdıktı?

İsmi düşünürken öyle bir dalmıştım ki omzuma dokunan elle irkilmiştim. Yavaşça omzumdaki elin sahibine döndüğümde Feza'nın kısık, kahverengi gözleriyle karşılaştım. Halime bir anlam verememiş olsa gerek "Hayırdır abi?" diye sordu kaşlarını çatarak. Aklım hala isimde olduğu için cevap veremedim. Bunun üzerine Feza, daha çok çatılan kaşlarının altından dikkatlice yüzümü taradıktan sonra bakışlarını elimde sıkıca tuttuğum kimliğe çevirdi ve bu sefer de "Elindeki ne?" diye sordu.

Sesimin çıkabilmesi adına hafifçe yutkunduktan sonra "Kimlik," diye cevap verdim. Feza cevabım üzerine bana baygın bir bakış attıktan sonra birden sırıtmaya başladı.

"Senin mi?"

Gözlerimi devirerek ona baktım. Şu halde bile beni deli etmeyi başarıyordu.

"He, Feza. Benim kimliğim de bu renk ya zaten," diyerek ofladım ve devam ettim. "Yerde buldum."

Feza'nın yüzündeki sırıtış silinirken uzanıp aldı kimliği elimden. Birkaç saniye sonra gözleri aynı benimkiler gibi şaşkınlıkla açılırken "Lan, bu o kız değil mi?" diye sordu.

"Hıı, " diye cevap verdim geçiştirmek istercesine. Aklım hala ismindeki tanıdıklıktaydı. Hakikaten, kimdi bu kız?

Feza sırıtarak "İsmi de kendi gibi güzelmiş ha," dediğinde, hışımla kimliği elinden alırken "Sana ne lan elin kızının isminden?" diye sordum kaşlarımı çatarak. Feza, bu ani çıkışıma anlam verememiş olsa gerek gözlerini kıstı ve "Sakin ol şampiyon. Demedim bir şey," diye mırıldandı.

Elimi saçlarıma atıp karıştırdım. Gerçekten, az önceki tepkim de neydi öyle?

Feza oluşan sessizliği bozmak istercesine "Ne yapacaksın onu?" diye sordu.

"Bilmiyorum ki," diye mırıldandım. İsme o kadar çok takılmıştım ki kimliği ne yapacağımı düşünmeye fırsatım olmamıştı. Bakışlarım tekrar kimliğe kaydığında doğum tarihi çarptı gözüme. Yanlış hesaplamıyorsam ilk senesiydi. Bu neden onu üniversitede daha önce hiç görmediğimi açıklıyordu. Kimliği vermek için kızı bulmaya kalksam bile koca üniversitede sadece adını bildiğim bir kızı bulmam epey zordu. Sonuçta bugün ilk günüydü ve birilerine sorarak onu bulmam da ihtimal dışıydı.

Aklıma gelen fikirle "Kayıp bürosuna mı götürsem? Oraya giderse verirler," diye mırıldandım.

Feza "Mantıklı," dedi başparmağını kaldırıp. "Kimliğini kaybettiğini anladığında sormaya gidecektir," diye de ekledi. Onu kafamı sallayarak onayladıktan sonra kaşlarımı çatıp yüzüne baktım ve "Sen nereye gidiyordun peki?" diye sordum.

"Seni biraz fazla sinirlendirmiş olabileceğimizi düşündüm ve sinirini başkalarından çıkarma diye peşine düştüm. Öyle de iyi bir arkadaşım," dedi göz kırpıp.

"Hah," dedim sinirle. "İyi arkadaşa da bakın hele! Önce demediğinizi bırakmayın, sonra gelin sakinleştirmeye çalışın. Siktir oradan," diye homurdandım.

Sinirim hoşuna gitmişçesine güldü ve kolunu omzuma atıp "Eee," dedi sırıtarak. "Kankalığın birinci maddesi bu oğlum. Dostunuzu delirtin ve sonra hiçbir şey olmamış gibi yanına gidin! "