Secret at Hogwarts

43.

De tweede opdracht was intussen al geweest; Harry Potter had spectaculair de gedeelde eerste plek veroverd, terwijl hij als laatste boven kwam, en de sneeuw was verdwenen; de winter was over.

Mijn vriendschap met Fred en George leek definitief voorbij te zijn. Ik wist niet zo goed wat ik daar nou mee moest; ik voelde me de laatste tijd behoorlijk leeg. Misschien dat het vermoorden van de vrouw die me al die jaren had verzorgd en geliefd me eindelijk in zijn greep kreeg.

's Nachts werd ik steeds vaker geplaagd door nachtmerries die allemaal over hetzelfde leken te gaan: een klein meisje dat wegrent voor twee mannen, die haar uiteindelijk inhalen en proberen te verkrachten, maar dan zijn ze ineens dood en is het meisje omringd door plassen bloed en twee lijken.

Ik wist zeker dat die nachtmerrie iets met mij te maken had, maar ik kon mijn vinger er niet op leggen; het lag op het puntje van mijn tong; een herinnering die telkens als ik hem te pakken leek te hebben weer verdween.

Mijn wangen werden ingevallen en mijn wallen waren niet meer te verbergen; zo slecht sliep ik. Eten lukte ook niet meer; elke keer dat ik iets at kwam het er even snel weer uit.

Leo en Alicia praatten ook niet meer met me, waarschijnlijk omdat ik niet meer zo sociaal was als vroeger.

Kortom, mijn leven was in één week van een prima leven in een hel veranderd.

Mijn enige hoop was Voldemort. Misschien zou hij me nu eindelijk als dochter erkennen en me hem laten dienen. Ik wist niet wat ik anders nog kon doen.

Zaterdagavond besloot ik het avondmaal over te slaan en in plaats daarvan bij de bibliotheek een boek te zoeken dat me wellicht van mijn problemen wist af te leiden.

Daar aangekomen merkte ik echter dat er nog iemand was, die me leek te achtervolgen.

Toen ik de bieb inging had ik het vreemde gevoel dat ik werd achtervolgd. Ik draaide me met een ruk om en zag een schaduw achter een muur verdwijnen.

Knarsetandend en met mijn toverstaf in de aanslag sloop ik naar de muur.

Ik sprong naar voren; klaar om een toverspreuk af te vuren naar de geheime bespieder, maar zag dat er niemand was.

Beteuterd liet ik mijn toverstok zakken en begaf ik me weer naar de bieb.

Ik wist niet wie me had achtervolgd, maar ik zou er snel genoeg achter komen.