Secret at Hogwarts

19.

"Mijn hemel! Hebben jullie drie nou echt niets beters te doen dan iedereen lastig vallen?!"Had Anderling die ochtend gebruld.
We waren niet eens in de Grote Zaal op dat moment, maar ze wist dat we in de buurt waren.
Gniffelend waren we de Grote Zaal ingelopen, waar de leerlingen hard lachten en Anderling ons woest aankeek.
Alle tafels stonden niet meer op de grond, maar op het plafond.
Het zag er heel raar uit vanaf onder, waar het leek alsof de tafels opgeslokt werden door de ochtendlucht.

"Strafwerk!"brieste Anderling vanaf waar normaal gesproken de lerarentafel zou staan.

"Wat?!"sputterde Fred. "Maar profess..."

"Nee! Ik duld geen tegenspraak. Vanaf nu hebben jullie elke zaterdag strafwerk, tot de eerste opdracht van het Toverschool Toernooi. Hierover horen jullie nog meer."ze was weggestampt.

"Mooi is dat."mopperde ik.

"We komen er wel onder uit, Clé. Maar dat gaat je wel wat kosten."grijnsde George.

"Oh, is het weer zover!"ik staarde ze net zo woest aan als Anderling zonet naar ons had gekeken. "Vergeet het maar. Ik ga niet weer zo'n stomme serenade aan Percy geven. Iedereen lacht me nog steeds uit om de vorige keer. Dus dat mogen jullie lekker zelf doen!"ik draaide me heel dramatisch om en liep heupwiegend weg, wetend dat ze me achterna zouden komen.

"Cleo!"hoorde ik enkele seconden later. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Ik moest mijn gezicht in de plooi houden toen ik me omdraaide.

"Wat?"zei ik onverschillig.

"Oh, niks."zei Fred net zo onverschillig als ik. "Alleen dat we Anderling kunnen vertellen dat wij de enige schuldigen waren."

"Voor een kleine prijs."vulde George aan.

"Ah, juist."ik besloot dat het me niets kon schelen; ik had net mijn beste vrienden terug, dan mochten ze me best een beetje plagen. "Oké deal. Verzin maar wat voor gruwelijks jullie me willen aandoen. Zolang je er maar voor zorgt dat ik geen strafwerk meer hoef te maken."zei ik nonchalant.

Ze keken elkaar heel verbaasd aan. George herstelde zich het eerst. "Prima! Komt voor de bakker. Geniet maar van je vrijheid - nu het nog kan."zei hij onheilspellend.

Ik draaide me glimlachend om en ging op weg naar mijn eerste les van die dag.