Secret at Hogwarts

33.

Ik negeerde het feestje dat in de Leerlingenkamer aan de gang was en klom door het portretgat.

Ik wilde weten wie mijn moeder was, en dat zou ik alleen maar te weten kunnen komen door middel van een boek. Tenzij mijn vader in een goede bui was door mijn volbrachte opdracht en het me zou willen vertellen. Daar rekende ik niet op, dus ik besloot het zelf uit te vinden. Er waren vast een heleboel boeken over Voldemort te vinden in de bibliotheek. 

Na een uur zoeken had ik er nog steeds geen een gevonden. Gefrustreerd gooide ik een boek op de grond, waarna madame Rommelda me heel woest kijkend de bibliotheek uitgooide, en ik dus niet meer verder kon zoeken. 

Mopperend en vloekend ijsbeerde ik voor de bibliotheek, op zoek naar een nieuw plan. 

Die ik dus niet vond.

Wel werd ik gevonden door Fred en George, waardoor ik niet meer stiekem in boeken kon kijken.

"Cleo,"zei George serieus toen ze me een deur achter een wandtapijt in hadden getrokken. "We zaten net te denken, en we kwamen er achter dat jij nog steeds niet te opdracht hebt uitgevoerd."

"Dit kan natuurlijk echt niet, en daarom hebben we net overlegd. En we zijn er bijna uit wat je opdracht gaat worden. Dus houd je oren en ogen open."met die onheilspellende woorden verdwenen ze.

"Oh, verdorie,"mompelde ik. "Ik wilde dat jullie dat al vergeten waren."

Natuurlijk reageerden ze niet, want ze waren al weg, maar nog steeds keek ik geërgerd op toen er geen reactie kwam. 

Fred en George waren kampioen slechte momenten uitkiezen: wie wilde zich nou weer druk maken over een of andere stomme opdracht vlak nadat ze iemand hadden vermoord?

Ik in ieder geval niet.

Maar nu was ik wel nieuwsgierig.