Secret at Hogwarts

31.

"Avada kedavra."fluisterde ik. Er schoot een groene lichtflits uit mijn toverstok, en mijn moeders levenloze lichaam verschoof een klein beetje. Het licht in haar ogen doofde.

Tranen stroomden over mijn wangen.

Ik kon het niet bevatten.

Mijn moeder had gelogen, en ik had haar vermoord.

Ik had haar vermoord.

Ik begon gejaagd adem te halen. Als ik niet oppaste zou ik straks nog hyperventileren.

De man keek me goedkeurend aan. "Goed gedaan,"zei hij. "Ik zal vertellen aan je vader dat je niet gefaald hebt."

"En mijn vrienden?"mijn stem klonk schor.

"Die zullen zich straks weer bij je voegen. Hun geheugen zal wel gemodificeerd worden; ze mogen tenslotte niets weten over de plannen van de Heer van het Duister. En ik neem aan dat je bij je volgende opdracht geen aansporing meer nodig hebt."

Het was geen vraag. Toch schudde ik mijn hoofd en keerde ik me in de richting van het kasteel, waar de eerste opdracht nu plaatsvond. Wie zou er winnen?

"Wie ben je?"vroeg ik stilletjes.

"Bartolomeus Krenck. Junior."voegde hij eraan toe toen hij mijn verbaasde gezicht zag.

"Maar die is doo..." voor ik mijn zin had afgemaakt was hij verdwenen, met het lichaam van mijn 'moeder'.

Ik keek naar waar ze had gelegen. Ik had haar niet eens kunnen vragen waarom ze had gelogen.

Niet dat het ertoe deed, maar ik had het graag geweten.

Ik slikte, veegde mijn tranen weg en liep toen richting school.

Ik kwam allemaal joelende mensen tegen. Blijkbaar had Harry Potter iets spectaculairs gedaan.

Het kon mij niet schelen.

Dus ik liep met een chagrijnige kop de trappen op, zei het wachtwoord toonloos en ging de leerlingenkamer binnen. Er was een behoorlijk feestje aan de gang, dat ik negeerde. In plaats daarvan ging ik de wenteltrap op die leidde naar de jongensslaapzalen. Ik opende de deur van mijn jaarlaag en zuchtte bij de aanblik van een slapende Fred en George. Ik boog me over ze heen en kon zo op het eerste gezicht geen wonden ontdekken, dus ik was gerustgesteld.

Krenck had ze geen pijn gedaan.

Alleen zat ik nu wel weer met een probleem: moest ik ze nou wel vertellen dat ik de dochter van Voldemort was, of moest ik ze in onwetendheid laten leven?