Secret at Hogwarts

25.

"Hmm,"zei ik even later, toen ik met een gevulde maag de trappen op sjokte. "Waarom is onze afdeling dan ook in één van de torens?"

"Ja, dat vragen wij ons ook wel eens af."lachte Fred.

Pas nu viel het me op dat George de hele avond behoorlijk stil was geweest.

"Is er iets?"vroeg ik aan hem.

"Eh, ja, eigenlijk wel,"hij schraapte zijn keel en keek me ernstig en ook zeer verdrietig aan. "Het is uit met Katy."

"Oh,"ik wist niet zo goed hoe ik hier nu op moest reageren; natuurlijk vond ik het naar voor George dat het uit was, maar aan de andere kant vond ik hem ook leuk. Vond ik hem eigenlijk nog wel leuk?

De afgelopen weken waren zo hectisch geweest dat ik er nauwelijks meer over had nagedacht. Ik was alleen maar bezig met mijn schoolwerk, en me zorgen maken over die rare opdrachten van mijn vader. Misschien had ik wel helemaal geen gevoelens meer voor George.

Of misschien kreeg ik nu wel gevoelens voor Fred. Die had me immers gezoend, helemaal nog niet zo lang geleden realiseerde ik me met een schok. Ik had er nog helemaal niet met hem over gepraat. Misschien dacht hij wel dat ik het alweer vergeten was; alsof ik zoiets zou kunnen vergeten. Na jarenlang vrienden te zijn geweest is zelfs één kus teveel. Tenzij híj gevoelens voor mij had...

Al dat gepeins gaf me hoofdpijn dus ik probeerde het te stoppen.

Toen viel het me ook op dat George me nog steeds aankeek. Wat had hij ook al weer als laatste gezegd?

"Ze verdiende je niet."zei ik waarheidsgetrouw. George was een lot uit de loterij; zo'n stom meisje verdiende hem zeer zeker niet.

"Thanks, Clé."hij glimlachte weer, al was het flauwtjes.

Ha! Was ik toch wel een goede vriend.

We kwamen aan bij het portret van de dikke dame.

"Apekool."zei ik tegen de dikke dame.

"Nee."zei ze.

"Pardon?"begon ik, maar Fre duwde me aan de kant en banjerde er dwars door heen.

"Sinds wanneer niet meer dan? Gister was dat het wachtwoord nog!"riep hij verontwaardigd.

"Het wachtwoord is om twaalf uur veranderd."zei de dikke dame.

Ik kreunde hartgrondig.

"Maar u kent ons toch wel? Wij zijn uw favoriete leerlingen-"

"Zonder wachtwoord kom je niet binnen."zei de dikke dame bars, waarna ze verdween.

"Nou ja zeg!"verontwaarigd speurde ik de gang af, op zoek naar de dikke dame zodat ik een hartig woordje met haar kon voeren.

"Dan maar buiten slapen - alweer."zuchtte George, zijn goede humeur als sneeuw voor de zon verdwenen.

Fred wierp me een blik toe en liet zich naast George op de kille vloer zakken. "Kop op, George. Katy is het niet waard. Zo erg is het niet om buiten gesloten te zijn."

Ik snoof luidruchtig, waarna Fred me een vernietigende blik toewierp. Zuchtend liet ik me aan George's andere kant op de vloer zakken. Kippenvel verscheen op mijn armen; het was hier veel kouder dan in de leerlingenkamer, bij het knisperende haardvuur.

"We kunnen de hele nacht grappen uithalen. Als je wilt kunnen we zelfs inbreken bij Ravenklauw en wraak nemen op die trut."Fred grijnsde maniakaal.

"Daar stem ik voor."voegde ik glimlachend toe.

Ook George begon te glimlachen.

"Het ziet ernaar uit dat we een leerlingenkamer gaan overvallen. We hebben geen tijd te verliezen!"hij sprong lachend op en trok ons mee, de gangen door.