Secret at Hogwarts

36.

Die nacht sliep ik als een blok.

Dat vond ik toch een rare uitspraak; want blokken slapen niet.

Ik sliep fantastisch.
Misschien kwam het doordat George me die avond had uitgevraagd (en ik wist vrij zeker dat het daardoor kwam) of misschien kwam het doordat me die dag iets anders leuks was overgekomen.
Ik dacht dat het de eerste optie was.

"Goedemorgen allemaal. Wat een prachtige dag is het vandaag!"riep ik opgewekt tegen mijn beste vrienden terwijl ik ze alledrie een knuffel gaf en ook aan onze tafel in de Grote Zaal ging zitten. "Hmm. Toast!"ik pakte een bord toast en begon het allemaal op mijn bord te schuiven.
"Jij bent in een goed humeur."zei Leo grijnzend.
"Mag dat niet zo af en toe?"ik nam een grote hap.
George lachte ook, maar op een andere manier. Romantischer, of zo.
Fred, daarentegen, lachte niet.
"Wat is er?"zei ik met zeer volle mond waardoor er overal stukjes toast heen vlogen. Ook in Freds gezicht.
"Niet hongerig."zei hij kortaf terwijl hij in één beweging van tafel opstond en nijdig weg beende.
"Oh oke.."mijn stem stierf weg.

"Fred is chagrijnig."verduidelijkte George.

"Oh echt? Dat had ik nog niet door."mijn stem droop van het sarcasme.

"Volgens mij komt het doordat Cleo jouw date is, en niet die van hem."zei Leo serieus terwijl hij de krant die net door een uil was gebracht opensloeg en hem grondig bestudeerde. 

"Is hij jaloers? Waarom?"mijn stem sloeg over en ik moest even kuchen voor ik hem weer onder controle had.

"Ik geloof dat Fred een oogje op je heeft, Cle."George keek me chuldig aan. 

"Nou, dan was het niet erg netjes van je om me mee te vragen naar het Kerstbal!"

"Dat klopt. Ik had kunnen weten dat hij het zo zou opvatten... Als je liever met hem wil mag dat wel van me, hoor. Wil je dat?"George keek me zielig aan.

"Weet ik niet!"mijn stem werd gevaarlijk hoog. Ook ik stond vlug op en rende weg. 

Hoe kon ik nou weer tussen Fred en George kiezen?