Secret at Hogwarts

2

,Cleo!'Ginny rende meteen op me af.
,Hey! Wat ben jij bruin geworden.'ik stond haar vreemd aan te staren. Ze grijnsde verontschuldigend.
,Tja, ik moest van ma iedere dag helpen om de tuin op te knappen.'ik wierp een blik op het erf, die er buitengewoon netjes uitzag voor hun doen.
,De hele tuin is kaboutervrij. We hebben die krengen kilometers ver weg gegooid.'zei Fred opschepperig.
,Nou.'ik lachte. Een hele hoop ogen staarden me vanaf struiken aan.
,Een soort van dan.'zei George.
,Cleo.'Molly Wemel waggelde naar buiten en gaf me meteen een knuffel.
,Gezellig dat je er weer bent. Gedraaf je een beetje hé?'
Braaf knikte ik.
,Ja Molly.'ik wist meteen al dat ik niets van deze belofte zou waarmaken.
Met zijn allen liepen we naar binnen. Percy, Ron, Harry, Hermelien, Charlie en Bill zaten daar ook.
,Hai Cleo.'zeiden Charlie en Bill. Ze grijnsden, waarschijnlijk dachten ze terug aan de eerste zomer dat ik bij de familie Wemel was. Ik, Fred en George hadden een toverspreuk gevonden waarmee het hele huis een soort grote toeter werd. We besloten die grap uit te voeren om vier uur 's ochtends. Meneer Wemel had hard gelachen maar mevrouw Wemel keek ons met een zuur gezicht aan. Die middag moesten Fred, George en ik de tuin kaboutervrij maken.

,Wat wil je vanavond eten Cleo?'vroeg Molly.
,Euh... Pasta zou ik wel lekker vinden.'zei ik glimlachend.
,Dan doen we dat.'mevrouw Wemel marcheerde naar de keuken.
,Tussen haakjes, we eten buiten. We passen niet met zijn allen hierbinnen.'ik keek rond. Ja we waren met zijn elfen. Logisch. Percy verdween naar zijn kamer en de rest ging naar buiten.
,Bill! Tafelgevecht?'lachte Charlie. Bill grijnsde.
,Ik win.'ze spraken beiden een spreuk over twee enorme tafels en lieten de tafels een gevecht tegen elkaar houden.iedereen joelde, behalve Hermelien, maar zelfs zíj glimlachte flauwtjes.
,Kan het wat zachter!'brulde een knalrode Percy opeens.
,Sorry Perc.'Charlie lachte, maar ze stopten wel met het gevecht.

,Aan tafel.'met een tevreden gezicht keek mevrouw Wemel toe naar de zwevende spaghetti. Ik ging naast Fred en Charlie zitten. Ik voelde me behoorlijk klein en Charlie kreeg het door.
,Dag kleintje.'zei hij.
Ik stak mijn tong uit.
,Ik word ook zo groot hoor! Ik moet nog mijn groeispurt hebben.'zei ik nonchelant.
,Vast.'zei Charlie.
,Jij hebt je groeispurt al gehad.'zei Fred simpel. Ik voelde dat ik rood werd.
,Nietes.'riep ik. Fred begon hard te lachen.
,Misschien niet, maar zoals het er nu uitziet zal je altijd zo klein blijven.'hij grinnikte nog even maar stopte daarna een enorme hap pasta in zijn mond. Ik besloot ook maar te gaan eten.