Secret at Hogwarts

42.

Ik zat uren tegen de boom aan. De zon was opgekomen, en nog steeds ging ik niet weg. Mijn tranen waren opgedroogd, mijn ogen waren droog en voelden pijnlijk aan.

Ik ging niet terug naar het kasteel.

Ik bleef waar ik was, zittend in het koele gras tegen de boom aan, die vlak bij het meer stond.

Niemand kwam me zoeken. George niet, Fred niet... Zelfs Alicia of Leo kwam me niet op zoeken, wat me een hol gevoel in mijn maag gaf.

Nu hoefde ik me in ieder geval geen zorgen meer te maken over de levens van Fred en George; nu we geen vrienden meer waren zou Voldemort hen vast niets aandoen.

Ik schoot recht overeind.

Voldemort.

Door al mijn zelfmedelijden had ik geen moment meer aan mijn vader gedacht; hij was ongetwijfeld woedend op me, om de een of andere reden. Moest ik niet nog een opdracht uitvoeren?

Ik kwam overeind en rende voorzichtig - zodat niemand me zag - richting de Uilenvleugel, waar mijn uil, Yuna me ongeduldig opwachtte. Ze liet een briefje in mijn hand vallen en knabbelde lieflijk aan mijn oor terwijl ik het kleine perkamentrolletje openvouwde.

Zaterdagnacht, 12 uur, het Verboden Bos.

Stond er in krullerige letters geschreven.

Onwillekeurig maakte mijn hart een klein sprongetje. Ik kreeg weer een opdracht. Misschien zou hij me hierna wél vertrouwen. Dit was mijn kans.

Een hele sterke drang om me te bewijzend kwam in me op, en voor ik me kon afvragen wat er in godsnaam met me aan de hand was hoorde ik stemmen.

Ik stopte het briefje stevig weg in mijn hand en hoopte dat ik de mensen die naar de Uilenvleugel gingen niet kende. Ik stond verschrikkelijk voor gek in mijn jurk van het Kerstbal; de meeste mensen hadden zich intussen wel verkleed.

De stemmen kwamen dichterbij en tot mijn afschuw besefte ik dat ze kende.

Fred en George verschenen in de deuropening en leken heel even met stomheid geslagen te zijn, maar herstelden zich snel.

"Hoi."zei ik zachtjes.

Ze negeerden me en liepen langs me.

Weer kreeg ik de neiging om in tranen uit te barsten, en nog iets... Ik had heel veel zin om ze een dreun te verkopen, of erger. Ik wilde ze pijn doen.

Verbaasd over mijn agressiviteit en gekwetst door het gedrag mijn (ex) beste vrienden rende ik snel weg, zodat ze de tranen die nu in mijn ogen sprongen niet konden zien.