TUTARSIZ (Düzenlenecek)

38- Yangının Külleri

Keyifli okumalar...

Ddee'nin Ağzından

Size şimdi bir hikaye anlatmak istiyorum.
Ufak bir kızın acı dolu bir hayat hikayesini.
Size şimdi bir gerçeği anlatmak istiyorum.
Kalbi kırık, umutları yaralı. Yarınları ölü doğan bir kızın hüzünlü hikayesini.

Size şimdi geçmeyen geçmişi, sızlatan saatleri ve kanayan yarınları anlatmak ve belki biraz olsun o ufak kızı anlamanızı istiyorum.

***

Acıydı anne karnında beni doyuran, umut yoktu. Umut olmayacaktı. Ben daha ufaktım, kalbim kocaman.

Gittiler sonra sevdiğim insanlar bir bir. Ailem diye sevdiklerim. Çok ufaktım, düşer dizimi kanatırdım. Lakin üfleyen kimse olmazdı. Çok erken tattım kimsesizliği. Tadana kadar bilmezdim kimsesizlik nedir,nasıl hissettirir.

Öğrendim.
Hissettim.

Acı bir şeymiş.

Kanayan yaraların hiç geçmeyecek olduğunu bilmek, boynun bükük kalmak. Acıyan gözlere,iğneli dillere maruz kalmak.

Kötü bir şeymiş yalnızlık.
Ve ben çok yalnız kaldım.

Hayır hayır burada bitmedi henüz hikayem.

Sadece sevildiklerim tarafından terkedilmedim. Onlar beni canlı canlı gömdüler bu hayat çukururun içine ve ben çıkamadım.

Karanlıktı günler. Acıydı her şeyin tadı.

Dayaklar yedim bu da yetmedi kırdılar kolumu kanadımı yarınlara uçamadım.
Bırakmadılar beni,istediler ki onlar gibi olayım.

Sevilmek nasıl bir şeydir bilmeyen kalbim sevmeyi de öğrenmesin istediler. Mesela hiç bir çiçeğin kokusuna hayran kalamadım,ölünce kokan papatyalar dışında. 

Sonra neşeli  şarkılarla aram olmadı hiç. Nerede hüzün orada ben vardım. Diyorum ya ben umutları ölü doğan bir kızdım diye. Iyi ve güzel şeyler bana bunlardı sadece. Bana birini sevme hakkı vermediler. Kalbim katran karası oldu, ellerim kanlı.

Gittiler tüm sevdiklerim tek tek benden, ben daha uyurken.
Gidişlerini bile çok gördüler bana, el bile sallayamadım arkalarından ya da su dökemedim belki geri gelirler diye umut etmek için. 

Sevemedim hiç kimseyi. Çünkü biliyordum ki kimi sevsem gidecekti. Çünkü onlar hep giderlerdi.

Anlıyor musun neler hissediyorum gerçekten? Nasıl ağlayarak anlatıyorum bunları size, hissedebiliyor musunuz? Hiç hissetiniz mi benim gibi?

Elbet hissetmişsinizdir. Dünya boktan.

Yetmedi bu onlara. Yetmiyor anasını satayım.

Çocuk yaşta düştüm bu hayatın siyahla boyanmış sokaklarına. Aç kaldım, açıkta kaldım.  Tuttular götürdüler beni bir gece yarısı evimden. Koparıldım bir kez daha en ince yerimden.

Düştüm sonra soğuk zemine, ölü gibi bir ruhla. Lakin daha ölmemiş körpe bedenle.

Çok geçmeyecekti, onu da öldürecek acıyı yemek korkuyu içecek olarak sunacaklardı ziftle kaplanmış bir tepside önüme.

Yıkımdan başka getirmezlerdi çünkü bazı insanlar ve sonunda başaracaklardı beni de kendilerine benzetmeyi.

Ufak yaşta anne oldum daha doğum yapmadan. Sevmemem gerekirken sevdim. Dayaklar yedim,kan kustum. Bedenim zevk objesi oldu evrimini bile henüz tam tamamlamadan.