TUTARSIZ (Düzenlenecek)

29- Çöküntü Taşları

Okunma sayısı kısa sürede artıyor fakat gelin görün ki hala yeteri kadar emeğe saygı yok. Ve bu oldukça moral düşürücü. Lütfen biraz empati. Lütfen.

Neyse her şeye rağmen yeni bölümle en kısa sürede karşınızdayım. Sözü fazla uzatmadan kaçıyorum. Yazım hataları varsa affola.

Keyifli Okumalar...

"Derin derin nefes al küçüğüm, geçti. Tamam iyisin"

Kollarımın arasında bulunan küçük beden o kadar titriyor ki onu nasıl sakinleştirebileceğimi bilmiyorum.

Elimden geldiğince sıkı bir şekilde sarılıp sırtını sıvazlamaya çalışıyor biraz olsun sakinleşmesi için sürekli 'tamam,geçti' gibi şeyler mırıldanıyorum.

"Tamam küçücüğüm ben yanındayım"

Sözlerimden sonra hıçkırıyor derin bir nefes çekip o da daha sıkı bir şekilde sarıyor kollarını boynuma. Küçük kolları oldukça sıcak. Ve ıslak. Kendi kanıyla. Benim kanımla.

"Biraz daha iyi misin tatlım?"

Sorum üzerine başını sallıyor. Onu kendimden biraz uzaklaştırarak benden en az 4-5 yaş küçük olduğunu ele veren o minik suratını avuçlarımın içine alıyorum. Gözlerinden süzülen yaşları siliyor ona buruk bir tebessüm ile bakıyorum "Hadi ne oldu, anlat bana" diyorum.

Kanlı ve oldukça kirli olan ufacık elleriyle gözlerini ovalıyor "Ona baba dememe kıjdı" diyor bozuk türkçesiyle. Sinirle soluyorum ama sinirlendiğimi anlamasın diye gülümsemeye devam ederek başımı sallıyorum.

"Ben senin baban deyilim seni tüçük oyospu dedi. Oyospu ney demek ki?" diye soruyor bana her şeyden bir haber haliyle. Saçlarını okşuyorum. Babasının onda açtığı yaraları kendi şefkatim ile kapatmaya çalışıyorum.

O yaşlardaki halim geliyor gözümün önüne onun için ayrıca üzülüyorum "Bende bilmiyorum, çokta kötü bir söz olmasa gerek güzelim" diyorum.

"O beyim babam deyil mi? Söylesene abya beyim babam kim?"

Dilim lal oluyor, damarlarımdaki kan akışı yön değiştiriyor. Ah be güzelim diyorum içimden. Ah. Keşke baban o herif olmasa lakin o senin baban diyorum.

"Elbette o senin baban güzelim"

"O jaman neyden yine canımı yaktı canım abyam? Vuydu yine bana. O cebindeyki şeyle çizdi bak kollarımı" diyor kollarını bana göstererek.

Dönmeyen dili, her şeyden habersiz temiz kalbi ve oldukça masum bakan gözleriyle benim güzel kızım. Ecmel'im. Çok güzelim. Sana verecek bir cevabım yok. Sadece kendi kanayan yaralarımla sarabilirim yaralarını. Elimden başka bir şey gelmez.

"Ooo demek benim sıçan yine rahat durmamış senin yanına kaçmış"

Zehir zemberek yeşil gözleri üzerimde dolaşıyor, korkudan kollarımın arasında titreyen küçük bedeni saklamaya çalışıyorum.

"Korkma ablam, korkma annem ben yanındayım" diyorum.

"Seni küçük orospu. Seni ne diye öldürmedim bilmiyorum ki." diye söylenmeye devam ediyor, sabır dilercesine başını geriye doğru atıyor daha sonra başını bana çevirip yüzüne o iğrenç gülümsemesini yerleştiriyor "Sahi sence niye öldürmedim benim küçük sevgilim?" diyor yanımıza gelirken.

Elindeki bıçağın metali oldukça parlıyor.

Kesiklerimizin canı yanıyor.

Ufak bir kızın kollarında küçük bir kız çocuğu korkudan ağlıyor.