Zaten az olan okuyucu sayısı düşmüş. Arkadaşlar bakın eğer siz yorum yapıp bana hataları ya da neleri sevdiğinizi söylemezseniz bunlar böyle devam eder gider. Lütfen. Yazım hataları için kusura bakmayın, telefondan yazıyorum.
Keyifli okumalar :)
Çökmüş ve pes etmiştim. Karanlık her yerdeydi. Bir zamanlar ruhumu sarmış olan karanlık artık bedenimi de ele geçirmiş ve beni tamamen kendisine katmaya çalışıyordu. Sadece bu zaman da değil. Karanlık beni seviyor ve hep istiyordu.Böyle güçsüz olduğum bir zamanda beni ağına düşürüp sonunda bunu başaracak olması içimi acıtsa da... Kabul. Yenildim.
***
Kendimi bıraktığım sırada vücuduma saplanan ağrıyla patlamış olan dudaklarımın arasından bir inilti döküldü. Gözlerimi zorla açmaya çalıştığım zaman başıma saplanan ağrılar bu sefer gerçekten işimin bittiğine inandırsa da beni duyduğum güçlü bir erkek sesiyle acaba? demekten kendimi alamamıştım. Dediği şeyi kulaklarım duysa da beynim idrak edemediği için anlamamıştım. Yine de kendimi yanımda birisinin olmasından dolayı daha iyi hissederken gözlerimi bu sefer gerçekten açabilmeyi istedim. Çıkan erkek sesini kendi kendime hayal etmediğimi bilmeye ihtiyacım vardı.
Başıma giren ağrılara aldırmaksızın bu sefer gözlerimi yarım yamalakta olsa açmayı başarmıştım. Canımı yakarak beni kucağında taşıyan güçlü kolların sahibini baygın bakışlarımın altından gördüğümde konuşmak istedim. Sesim çıkmayınca sertçe yutkundum ve tekrar şansımı denedim. "Sen.." diye bir fısıltı dökülünce sadece dudaklarımdan kendime ve ağrılar içindeki bedenime söverek tekrar yutkundum. Yüzün sahibini sonradan idrak eden beynim daha fazla dayanamayarak tekrar karanlığın kollarına bırakmaya hazırladı kendini. Ve evet karanlık tekrar beni aç bir canavar gibi yutmadan önce bu sefer duymayı ve anlamayı başarabildiğim bir cümle yankılandı beynimin içinde.
"Dayan,iyileşeceksin."
***
Zihnim yavaş yavaş yerine gelirken kulağıma dolan konuşmalar yüzünden vücudum gerildi.Y a da ben gerildiğimi sandım çünkü aslında hareket bile edemiyorum. Çok tuhaf bir histi bu, sanki ruhum bedenimden çok uzak çok çok uzaktaymış gibiydi. Konuşan kişilerin kim olduğunu bilmesem de farkında olmadan konuşmaya kulak kabarttım.
"Bilmiyorum onu bulduğumda böyleydi."dedi tok bir erkek sesi biraz çekinerek.
"Daha dikkatli olmalıydın" diye biraz daha gür bir erkek sesi resmen tıslar gibi bir ses çıkardı.
"Yanından ayrıldığım gibi başına bela açacağını bilmiyordum." diye devam edince ilk ses gözlerimi açmak istedim. Açıp konuşan kişilerin kim olduğuna bakmak istedim fakat gözlerimi açmaya zorladığım da başıma tekrar ve tekrar saplanan o ağrı kendini gösterdi.
Bırak gözlerimi açmayı bu haldeyken zihnimin tekrar ilmek ilmek söküldüğünü hissediyordum. Karanlık beni artık kendinden bir parçaymış gibi kabullenip yine sarmalarken kendimi böyle güçsüz hissetmekten nefret ederek karanlığı bir kez daha kabullendim.
***
"Niye hala uyanmadı doktor? İki günü geçiyor neredeyse.Şimdiye kadar uyanması gerekmez miydi?" diye yine o tanıdık sesi duyunca konuşmak istedim. Ya da en azından homurdana bilmeyi istedim.
"Başına aldığı darbeler özellikle onu çok etkilemiş.Böyle ağır darbelerle hala uyanmamış olması çok normal aslında. Korkulacak bir şey yok. Yakında uyanacaktır. Korkmayın beyefendi"
"Hah! Korkmuyorum zaten" gibi bir şey mırıldanırken tanıdık ses bilincim tekrar kendini serbest bırakıyordu. Zihnimin hafiflediğini ve uçmak üzere olduğunu anlayınca kendi içimden "Ah yine mi?" diye geçirdim.
आप पढ़ रहे हैं
TUTARSIZ (Düzenlenecek)
रहस्य / थ्रिलरKitap bitmiş bulunmakta fakat içime sinmeyen çok yer var bu yüzden boş bir zamanımda tarafımca düzenlenecektir. Yine de okumak isteyenler okuyabilir. (Okunmayacak kadar da kötü değil 😅) *** "Melek maskesi takmış şeytanların arasında şeytan maskesi...
