Little Rose ||M. Clifford

☆37☆

- Kto wczoraj do nas przyszedł? - zapytała zaspana Rose, schodząc po schodach.

- Sam chciałbym wiedzieć...

Zaskoczyła mnie wizyta tej kobiety. W sumie wizyta to za dużo powiedziane. Kim była? Skąd się tu wzięła? Czego bądź kogo szukała?

- Mówiłeś, że to pomyłka, więc może faktycznie się pomyliła - odparła Olivia i podała mi kubek parującej kawy.

- Ale czy to nie dziwne, że przyjechała akurat tutaj? W pobliżu nie ma żadnych innych domów, oprócz mojego. Myślisz, że to faktycznie był przypadek?

W kuchni zapadła cisza. Cała nasza trójka wiedziała w głębi duszy, że takie rzeczy nie zsarzają się przypadkiem, ale żadne z nas nie śmiało powiedzieć o tym głośno.

Najgorsze w tym wszystkim było to, że wydawało mi się, że skądś kojarzyłem tę kobietę. Nie chciałem dopuszczać do siebie tej myśli, ale byłem prawie na sto procent pewien.

- Dobra, nieważne. Trzeba odwieźć cię do domu, maluchu.

- Nie! Powiedziałeś mojej mamie, że odstawisz mnie zpowrotem około południa, więc pozwól mi jeszcze chwilę pobawić się z Olivią. Chyba, że ma coś przeciwko, to wtedy możesz mnie odwieźć.

- Nie mam nic przeciwko. Jak dobrze, że nie musimy iść dzisiaj do pracy. Michael? Może moglibyśmy pojechać z małą do tego parku w centrum?

- To nie głupi pomysł - odpowiedziałem i posłałem Rose figlarny uśmiech. - Za dwadzieścia minut przy samochodzie.

- Jeeeeeeeeeeej!!! - wykrzyknęła blondynka i biegiem udała się na piętro.

W tym samym czasie Olivia przysunęła krzesło i usiadła bliżej mnie. Popatrzyła mi głęboko w oczy, po czym oznajmiła:

- Mamy dwadzieścia minut, żeby porozmawiać.

###
hejka.
myślę, że rozdziały będą pojawiać się trochę częściej i mam nadzieję, że jeszcze pamiętacie o co chodzi w tym opowiadaniu
(szczerze mówiąc, sama momentami zapominam, ale ciii)
do potem ( ˘ ³˘)♥