Little Rose ||M. Clifford

☆1☆

12 lat. Minęło dwanaście pieprzonych lat od dnia, w którym Karen postanowiła mnie oddać. Jak można było przewidzieć, nikt nie chciał zaadoptować dzieciaka w moim wieku. "On ma sześć lat! Jak to sobie wyobrażasz?" "Takie duże dziecko? Nie." Boli. A raczej bolało. Każdego dnia czekałem na kogoś, kto mógłby zostać moją "rodziną zastępczą".

Czasami myślałem, że moja "kochana mamusia" się zjawi i zabierze do domu albo chociaż odwiedzi. Ale ona naprawdę się mnie wyrzekła. Czy wspominałem, że oddała mnie w dniu moich urodzin? Suprise! Taki prezent...

Po jakimś czasie zapomniałem o niej. Po prostu udawałem, że jej nie ma. Najlepsze było to, że jak rozmawiałem z jakimś dzieciakiem i pytałem, dlaczego tu jest, odpowiadało, że jego rodzice zginęli w wypadku albo, że zmarli ze starości albo, że nie mają rodziców, bo zostali oddani tuż po porodzie. Gdy mnie pytali o to samo mówiłem, że moja mama musiała. Głupie, co nie?

Po skończeniu piętnastu lat dostałem paczkę. Był w niej telefon komórkowy i list.

Kochanie,
Wiesz, że zawsze Cię kochałam, i że to się nie zmieniło.
Dowiedziałam się, że jeszcze nikt Cię nie zaadoptował. Przykro mi.
Przyjmij ten telefon na swoje urodziny.

MAMA

Spaliłem ten list. Niestety pamiętam jego treść. Czasami jakieś dzieciaki podchodzą do mnie i pytają dlaczego tu jestem. Teraz odpowiadam "Mama mnie nie kochała". Nie czuję się z tym źle.

Chodzę do pobliskiej szkoły. Nie mam przyjaciół, w klasie nabijają się ze mnie, bo wiedzą, że jestem z tego pieprzonego domu dziecka. Nie uczę się źle i to też jeden z powodów, z których jestem poniżany. Na przerwach zaszywam się w kantorku i gram. Gitarę dostałem od pewnej dziewczyny z domu dziecka. Ma na imię Emily. Jest starsza ode mnie dwa lata. Trzy lata temu ktoś ją zaadoptował. Cieszyła się jak głupia. Bardzo się zżyliśmy. Mieliśmy taką samą przeszłość. No... prawie. Napisaliśmy nawet razem jedną piosenkę. Em nadała jej tytuł "Everything I Didn't Say".

Ta piosenka to jedyne co mi po niej pozostało. Gram tę piosenkę na każdej przerwie. A dokładniej grałem. Czasami coś dodaję, odejmuję. Bywa tak, że próbuję wymyślić coś nowego. Ale pisanie bez niej to nie to samo. Często za nią tęsknię. Była taką moją starszą siostrą, której nigdy nie miałem. Jędza z domu dziecka nie chce podać mi jej adresu ani numeru telefonu. Nie mam z nią żadnego kontaktu.

Dzisiaj jest dzień, w którym mogę się wynieść do swojego mieszkania. Dlaczego by nie skorzystać? Znalazłem fajne mieszkanko, a raczej mały domek na obrzeżach Sydney. W necie było dużo komentarzy typu "2/10 nie polecam. Wszędzie daleko"ale właśnie o to mi chodziło. Jako że facet, z którym Karen (nie umiem nazwać jej matką) ustaliła mój "pobyt" tutaj bardzo mnie lubił, dostałem od niego samochód. Nie chciałem go przyjąć, ale Matt powiedział, że to prezent na urodziny, i że nie chce słyszeć sprzeciwu.

Po dwudziestu minutach byłem gotowy do opuszczenia tego miejsca. Gdy Matt skreślił moje nazwisko z listy poczułem ulgę. Wyszedłem z budynku, wrzuciłem walizkę do bagażnika i ruszyłem do swojego domu.

Będąc na miejscu udałem się na klif, znajdujący się blisko domu. Usiadłem nad przepaścią i zacząłem cicho podśpiewywać. Zamilkłem i postanowiłem iść po gitarę. Dopiero wtedy utwór będzie pełny. Śpiewanie i granie było moją odskocznią. Wziąłem do ręki gitarę od Em, kostkę od taty i zacząłem śpiewać i grać.

Wait, don't tell me
Heaven is a place on earth
I wish I could rewind all
The times that I didn't
Show you what you're really worth

The way you hold me
I wish that I had put you first
I was wrong I admit
Numb from your kiss
While you were slipping
Through my fingertips

Taking every breath away
With all of the mistakes I made
From all the letters that I saved
This is everything I didn't say
I wish I could've made you stay
And I'm the only one to blame
I know that it's a little too late
This is everything I didn't say

This is everything I didn't say

Wake me up now
And tell me this is all a bad dream
All the songs that I wrote
All the wrongs that I hoped
Would erase from your memory

Holding onto a
Broken and empty heart
Flowers I should've bought
All the hours I lost
Wish I could bring
It back to the start

Taking every breath away
With all of the mistakes I made
From all the letters that I saved
This is everything I didn't say
I wish I could've made you stay
And I'm the only one to blame
I know that it's a little to late
This is everything I didn't say

I hope you know
For you I'd sacrifice
To make this right
Some day I'm sure
We'll pass each other by
Untill that time

Taking every breath away
With all of the mistakes I made
From all the letters that I saved
This is everything I didn't say
I wish I could've made you stay
And I'm the only one to blame
I know that it's a little to late
This is everything I didn't say

This is everything I didn't say

Gdy piosenka dobiegła końca wstałem i udałem się do domu, po drodze wyciągając z bagażnika walizkę z moimi rzeczami.

###
hejka.
jeśli zdecydujesz się
to czytać,

proszę,
zostaw coś po sobie.
sama nie komentowałam
książek, które czytałam,
ale teraz wiem,
ile to znaczy dla ludzi.
proszę.
chociaż głupia kropka...