Karaca ve Barış (Tutku ve Tehlike Serisi-2)

Yardım Part-2

Arkadaşlar merhaba sizlere bir DUYURUM VAR: Bu sıralar fazlasıyla bunaldım ve kendimi tükenmiş hissediyorum. Herhangi bir şey yapmaya enerjim kalmadı ve sıkılıyorum.Hikayeye de odaklanamıyorum ve istediğim gibi şeyler maalesef yazamıyorum,tıkandım. Sizden biraz ara istiyorum.En azından biraz olsun kafam dinlensin istiyorum. 

13 TEMMUZ PERŞEMBE diğer YB de görüşmek üzere. Bu bölüm için keyifli okumalar..

OYLARINızı eksik etmeyin ama olur mu?:)

********

"Elinden geleni ardına koymasın, ne yapıp edip onu bulacağım."

"Öfkeyle hareket etme."

Baran ona yüzünü buruşturarak baktı. Karaca'yı işaret edip "İkinizde aynı şeyi sayıklayıp duruyorsunuz, yapmayacağım varsa da yapacağım." dedi. 

Barış ses etmese de Karaca ufak bir tebessüm ederek karşıladı bunu. "Demek ki boşa konuşulmuyor. Kadının kocası tüm gün işinde. Kadın ise sürekli geziyor. Gittiği yerleri ve saatleri biliyorum, genel de düzenle hareket ediyor. Onu bulup konuşacağım."

"Seninle konuşacağından çok eminsin."

"Elbette eminim."

"Tam olarak nasıl çıkmayı planlıyorsun karşısına?"

"Beni küçümsüyor musun?"

"Hayır, merak ediyorum."

Derin bir nefes aldı Karaca da. Barış'ın bir terslik çıkaracağını adı gibi biliyordu. "Etme, kendimce yöntemlerim var elbet. Bu seni ne kadar tatmin eder bilemiyorum tabi."

"Pek umrunda olmadığından eminim."

"Sürpriz olmamıştır herhalde. "

Baran gözlerini devirdi. Barış'ın yardım edecek olmasına sevinmişti ama Karaca söz konusuyken böyle atışmalar yaşayacakları bir gerçekti sanırım. Yine de sesini çıkarmayacaktı. 

*-*-**-**

Karaca ve diğerleri yarın görüşmek için sözleştiler. Barış'ın kolu eskisinden daha iyi olduğu için Baran da kalmasına gerek olmadığına karar verdi. Bunu ona da söyledikten sonra Karaca'yla birlikte çıktı. Baran ikisinin ardından bakarken içten içe tartışmamalarını istedi. Kapısını kapadıktan sonra geriye yaslandı. Bu işin sonu nereye varacaktı çok merak ediyordu. Ama Karaca'ya başından sonuna kadar minnettardı. Kimsenin ona inanmadığı bir zamanda kurtulacağına inanarak gelmiş, hayatına farklı bir anlam katmıştı. İdil için inancını sağlam tutması gerektiğine inandırılmıştı. 

İdil.. Neredeydi? Ya da daha da önemlisi, o her ne kadar inkar etse de gerçekten yaşıyor muydu? Eğer Karaca, doktorla iyi bir konuşma geçiremezse o mezarı açtırmak zorunda kalacağına da biliyordu. En büyük korkularından biri de buydu. O mezarı açtırdığı takdir de eğer gerçekten İdil'i görürse bu yıkım olacaktı. 

Bunu aklından def etmeliydi. Karaca'nın da yardımıyla güzel şeyler olacaktı. Bir sene de yaptıklarından daha fazla yol katetmişti genç kızla birlikte. Buna sıkı sıkı tutunacaktı. 

*-*-*

Karaca, arkasından gelen adamı son an da gördü. Kaşları çatıldı. Kendi arabasını açtıktan sonra gideceğinden emin oldu. Baran'a söylediğinden haberi yoktu. 

"Baran da kalacağını sanıyordum."

Barış ona baktı. Meraklı gözlerle ona bakıyordu. Bu nedense onu güldürdü. "Bakıma ihtiyacım kalmadı artık. "