Özel Üçgenler

1

Multimedya:Ateş

İlk bir kaç bölümü düzenledim. Okuyup yorum yaparsanız çok mutlu olurum. İyi okumalar .

( Gelecek bölümlerden gelen yazar açıklaması ; Lütfen ilk bölümü okuyup bırakmayın. Diğer bölümler sizi çok güzel şeyler bekliyor. 😻)

Yine lise değiştirmiştim ve bu seferkinin iyi olmasını diliyordum. Neyse ki son bi senem kalmıştı. Her gittiğim lisede sorun oluyordu. Serseriler içenler vs. Hazırlanıp aşağı kahvaltıya indim.

   Kahvaltımı ettikten sonra Beyzayı beklemek için aşağı indim. Beyza benim en yakın arkadaşım. Aslında kardeşimde diyebiliriz. Beraber büyüdük çünkü.

   Nerdeyse 10 dakikadır Beyzayı bekliyordum. Eğer biraz daha bekletirse okula geç kalıcaktık. Onların apartmanının önünde bir hareketlilik görünce o tarafa döndüm.

  Beyza babasıyla beraber arabaya doğru yürürken " Haydddiii Duru geç kalıcaz ama aaaa" dedi. Gözlerimi kısıp lazer ışınları gönderdim adeta ona. Sonra arabaya bindim.

  Serdar amca bizi lisenin önüne getirdikten sonra arka koltuğa dönüp " Bu sefer ki lise inşallah sizin için hayırlı olur. Kimseye bulaşmak yok. Aşk meşk işini biliyosunuz..." daha devam edicekken Beyza araya girip " Okey baba " dedi ve Serdar amcayla vedalaşıp arabadan indik. Okula baktığımızda iyi bi liseye benziyordu. Hem dış görünüş olarak hemde eğitim olarak İstanbulun en iyi lisesi kapsamına girmişti araştırdığım kadarıyla.

  Beyzanın koluma girmesiyle bahçeye doğru yürüdük. Herkes sıra olmuş bekliyordu. Bizde sıraya girdik ve beklemeye başladık.

   Kürsüden ses gelince bütün öğrencilerin dikkati oraya doğru çevrildi. Genç bir adam kürsüde duruyordu. " Evet çocuklar. Bugün eğitim yılımızın yeni bir dönemine başlıyoruz. Şimdi sizi sıkıcı konuşmadan beraat ediyorum. Çünkü daha beterini size rehberlik servisimiz yapacak." diyip güldü.

  Beyzayı dürtüp " Böylede okul müdürü bulamazsın he" dedim. "Kızım bu nasıl müdür şuna baksana müdür demeye bin şahit ister." diye cevap verdi.

  Sıkıcı bi kaç lise kuralından sonra bizi biraz daha sırada beklettiler. O esnada gözüme bir erkek grubu çarptı. Dikkatli görebilmek için biraz yana kaydım. Çünkü bu çocuğu tanıyordum. Bu Ateşti ! Benim çocukken aşık olduğum çocuk. Hemen Beyzayı dürttüm. Beni takmayınca kolundan tutup Ateşlere doğru çevirdim.

  "N'oluyor kızım be!" diye cırladı. Erkek grubunu gösterdim. " Ee yani Duru şimdiden sende erkek avına çıkmışsın." dedi. Kolunu cimcikleyip " Salak salak konuşma. Şu üstünde yeşil pilot ceket olan çocuğu tanımadın mı?" dedim. Tekrar onlara bakıp biraz inceledi.

  " Hayır tanımadım. Yani tanımam mı gerekiyor?" dedi. Gözlerimi devirip kollarımı birleştirdim. " 4 sene öncesini hatırla." dedim. Gözlerime boş boş bakmaya devam edince başımı sağa sola sallayıp " Aşkı uğruna öldüğümü sandığım ve onun taşınmasıyla depresyona girdiğim çocuk vardı ya." dediğimde başını sallayıp onay vermişti. Hala hatırlamadığına inanamıyordum. Yani hatırlamalıydı. Çünkü gerçekten Ateş yüzünden rezil olmuştum ve saçma sapan şeyler yapmıştım.

  " O çocuk baktığın çocuk işte Beyzacığım." dedim. İlk başta bi bana bir Ateşe bakıp durdu. Çok zaman geçmeden çok ince bir sesle " Hadddiii canım!" dedi. Sessiz olması için elimle ağzını kapadım. Sanki o hareketi boşuna yapmışım gibi hissettim. Çünkü Ateş duymuş gibi bizim olduğumuz yere bakıp gülümsedi. Ve sonra arkadaşlarından izin ister gibi elini kaldırıp bizim tarafımıza yürümeye başladı.

  Aniden elim ayağım titrerken Beyzayı dürttüm. " B-buraya gelmediğini söyle lütfen." dedim. Lanet olsun kekelemiştim. Ben heyecanlanınca çok kekelerdim ve çabuk toparlayamazdım. Beyza " Tamda buraya geliyor." dedi ve benim titreyen elim ayağım resmen boşaldı. Havada kendi kendime duruyordum şuan.

   Önüme gölge geldiğinde başımı hafif kaldırdım. Ateş yine gülümsedi. Yakına gelince yüzünün hala aynı olduğunu fark ettim. Hala yamuk çene , hala kahverengi o güzel gözler , gülünce kayan ağız.... Daha çok bakma fırsatım olsaydı size bir sürü şeyini sıralayabilirdim.

Ateşin " Hey. İyi misin?" sorusuyla kendime geldim ve " E-evet iyiyim" dedim. İçimden kendime sövüyordum. Kendimle ufak çaplı bir kavga ettikten sonra toparlandım. " Sen nasılsın?" diye sordum.

  " Aslında seni görmeyi beklemiyordum. Yani çok ani oldu karşıma çıkman ve ben ne yapıcağımı bilemedim. Yanına gelmekte karar verdim bende." dedi. İçimden sen küçükkende kendini uzun açıklardın Ateş dedim ve hemen gerçek hayata dönüp " Bende seni görmeyi beklemiyordum. Ama seni gördüğüme sevindim." dedim. Beyza arkadan öksürdü.

  Arkadaş grubu Ateşe seslenince geliyorum der gibi hareket yapıp bana döndü. " Gitmem gerek çok özür dilerim. Ama tekrardan sohbet edicek fırsatımız var zaten. Ve ayrıca bende seni gördüğüme sevindim." dedi ve ben bir şey demeden gitti.

Hafifçe Beyzaya dönüp çığlık attım. Onu aniden görsem bile eski duyguları hissetmek güzel olmuştu.

*bölüm sonu umarım beğenmişsinizdir*