#3 in Weerwolf 10-08-'17
#7 in Weerwolf 04-08-'17
#8 in Weerwolf 03-08-'17
#43 in Weerwolf 22-07-'17
#64 In Romantiek 30-03-'17
You have me. Remember that. So please, come find me.
_______
Meredith is een onzeker meisje. Ze heeft een gevaarlij...
Het enige wat ik kan denken is wat de stem in mijn hoofd altijd tegen me zegt.
Niemand zal je vinden. Zelfmoord is de weg om hier uit te komen. Niemand geeft om je.
En voor het eerst geef ik haar groot gelijk.
Pov Meredith
Ik lig naakt op het bed. Ik probeer mijn ogen open te doen maar het lukt niet. Een beweging maken doet pijn. Alles doet pijn. Ik hoor voetstappen op de gang.
Starks is het Steven...
Snel probeer ik, met alle krachten die ik heb, overeind te komen. Ik bedek mijn lichaam met mijn handen. Ik hoor het slot open gaan en de deur piepen. Ik kijk wie het is en het is Luke. Hij heeft een deken in zijn hand en ook een flesje water. Angstig kijk ik naar hem. "Je hoeft niet bang te zijn voor me, Meredith." zegt hij en hij legt het deken over me heen.
Jezus, is hij serieus? Hij is degene die hier in mee is gegaan. Klootzak...
Als hij ziet dat ik niets terug ga zeggen, zucht hij diep. "Ik heb hier een flesje voor je en je eten komt zo ook. Ik heb ook ervoor gezorgd dat je een jurkje krijgt." zegt hij.
Nou wat doordacht. Super lief hoor klootzak.
Weer zeg ik niets terug. Luke zucht hierdoor weer diep. Dan loopt hij weg. Als ik geen voetstappen meer hoor, kan ik weer ontspannen. Ik sla het dekentje beter om me heen en pak het flesje. De dop doet weer moeilijk en het ittiteert me. Ik zet al mijn kracht erop en dan splasht hij open.
Al het water komt over me heen. "VERDOMME!" schreeuw ik boos. Ik pak het flesje en gooi het op mijn hardst weg. Maar doordat hij leeg is beland hij vlak voor me. Ik begin hard te lachen. Uit frustratie heb ik mijn gevoelens niet meer in controle. Ik kan niet meer stoppen met lachen tot de deur open gaat.
Een jongen komt binnen. Hij heeft bruin haar en een heel goed lichaam. Hij is niet verkeerd maar ik mag niemand hier dus ik haat hem nu al.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ik zie dat hij eten mee heeft. Ik dacht dat hij het zou geven maar hij blijft staan en kijkt naar het lege flesje en dan naar mijn bezopen haar en deken. "Wat heb je gedaan?" vraagt hij lachend. Ik kijk hem boos aan.
Geef me gewoon mijn eten.
Hij schud nog even lachend zijn hoofd en zet dan het eten op het kastje naast mijn bed. Ook zet hij er een extra flesje water bij. "Ik ben Shawn. Ik ben je... bewaker of zo iets." hij steekt zijn hand uit maar ik kijk er met afschuw naar. Hij grijnst en haalt zijn hand weer weg. Blijkbaar wil hij wat praten.
"Wat heb je gedaan dat je hier ben beland? Iemand vermoord, iemand geprobeerd te vermoorden, spioneren of iets anders?" vraagt hij. Ik kijk met met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Ik heb iets veel anders gedaan." zeg ik.
De jongen, die dus Shawn heet, pakt een stoel en zet hem achterstevoren neer en gaat er op zitten. "Vertel." zegt hij. "Je bent niet niets voor niets vastgebonden met twee kettingen." ik kijk naar de kettingen. Ze zitten nog steeds even strak als eerst. Ik zucht. Hij gaat toch niet weg als ik niet praat.
