Alone But With The Badboys (Voltooid)

50. My biggest Fear

"Meredith. Ik houd van je..." fluistert Lorenzo ineens. Zijn ogen zakken dicht. Zijn ademhaling stopt. "Lorenzo? Lorenzo?!" roep ik. Ik schud zijn lichaam door elkaar. "Word wakker!" roep ik naar hem. Ineens veranderd zijn lichaam in as. Er ligt alleen maar wat poeder op mijn schoot.

Steven en een dokter komen aan rennen. Ik kijk naar mijn schoot. Dan kijk ik naar ze. Ik schud mijn hoofd. Hij is dood.

Pov Meredith.

Ik zit in de tuin. Voor het graf van Lorenzo. Zijn lichaam ligt er niet maar zijn as. Het is een week geleden dat hij is overlden. Tessa werd ontslagen. Dat betekend dat ik er helemaal alleen voor sta. ik heb geen houd vast meer.

Lorenzo was mijn houd vast. Lorenzo wist dat ik de maanprinses was. Ik wilde daarom graag voorlezen uit mijn moeders dagboek.

Sorry dat ik niet had geschreven. Ik was het dagboek kwijt. Ik ben al een jaar samen met Arthur. Mijn moeder weet het niet. Ik wil dat zo houden. Dit gebeurde er vandaag.

Ik loop naar Arthur toe. "Hey Elisabeth." zegt hij en hij drukt een kus op mijn mond. "Wat gaan we vandaag doen?" vraag ik dan. "Ik dacht dat we misschien vandaag konden gaan vliegen." zegt Arthur. Ik kijk hem met open mond aan. "Je vind het goed?!" vraag ik blij. Arthur knikt lachend.

Ik spring blij rondjes als een kleuter. "Ik moet dan wel even veranderen. Kan je dan even afstand houden?" vraagt hij. Ik knik en ga op een afstandje staan. Zwarte rook komt rond hem heen. Even zie je hem niet meer. Maar dan zie ik hem staan. Met gigantische zwarte vleugels.

"Wow..." fluister ik. Ik streel de vleugels als ik weer dichterbij ben gekomen. "Je bent prachtig." zeg ik. Arthur lacht. "Ben je er klaar voor?" vraagt Arthur. Ik knik blij. Ineens zie ik dat hij geen shirt aan heeft. "Ik ben er zeker klaar voor." zeg ik lachend. Arthur lacht en pakt me op in bruidsstijl. "Houd je goed vast, prinses." zegt hij. Ik klam me vast aan hem en dan schieten we omhoog.

Ik laat een gil van plezier horen en al snel viegen we boven de bossen en de weilanden. Ik kan het kasteel zien. Het kasteel van de demons. Hij is pikzwart.

"Kunnen we erheen gaan?" vraag ik aan Arthur. Arthur kijkt me aan en schud meteen zijn hoofd. "Ze zullen je gelijk vermoorden." zegt hij dan. We draaien om en landen weer op het weiland. "Is er iets?" vraag ik als ik zijn sombere gezicht zie. Hij glimlacht en schud zijn hoofd. "Nee hoor prinses." zegt hij. "Ik moet nog wat dingen regelen. Ik moet dus gaan." zegt hij vaagjes.

Ik kijk hem bezorgd aan. "Hé, ik houd heel veel van je. Dat weet je toch?" vraagt hij. Ik knik. "Ik zal alles doen om je te beschermen." zegt hij dan. Hij geeft me een kus en verdwijnt dan meteen.

Raar...

Ik loop terug naar het kasteel en loop naar mijn kamer. Ik loop naar mijn nachtkastje. Ik open de eerste lade en pak de zwangerschpstest. Ik heb mijn ongesteldheid overgeslagen. Ik loop naar de wc en doe wat er gedaan moet worden.

Nerveus zit ik op mijn bed. Ik wacht nog een minuut en pak dan de test. Met trillende handen kijk ik naar de uitslag.

Positief...

Ik laat de test vallen en ren weg. Ik ren naar mijn moeder. Ze moet het weten. Ik loop haar kamer binnen. Ze ligt op het bed. Ze beweegt niet. "Mam?" vraag ik en ik kruip het bed op. Ik draai haar om en haar ogen staan open. Overal op haar lichaam zitten zwarte strepen. "Mam!" roep ik. Ik schud haar heen en weer. Ze word niet wakker. Ze heeft geen ademhaling. "MAM!"gil ik dan. "HELP ME! HELP!" mensen komen binnen rennen. Ook dokters komen nu naar binnen en ze gaan gelijk aan het werk.

Ik krijg ineens een idee: Ik kon ook de wond weg halen bij Arthur. Misschien kan Arthur de pijn weg halen. Bij mijn moeder. Ik ren weg. Door het bos over het water tot bij het weiland. "ARTHUR!" roep ik. Ineens staat hij voor me. "Arthur je moet mee komen. Mijn moeder..." ik pak zijn hand maar zijn hand is glad en een soort van nat.