Alone But With The Badboys (Voltooid)

31. I Don't want to do this anymore...

"Beloof je dat?" vraagt Black.

"Ja ik beloof het..." zeg ik en ik verbreek de verbinding.

Pov Meredith

Ik zit in de verhoor kamer bij het politiebureau. Er is een deken om me heen geslagen omdat ik het koud had. Er komt een vrouw binnen. 

"Hey Meredith." Het is Merida. Ze gaat zitten en slaat een map open. Ze schuift een foto naar me toe. Het is mijn buurman... dood op mijn bed. Ik sluit mijn ogen en duw hem meteen terug. 

"Wie is dit?" vraagt ze. 

"Mijn buurman." antwoord ik kort. 

"Ken je hem goed?" vraagt ze dan. "Nou nee... hij was niet zo een vrolijke man maar hij was wel aardig als hij in een goede bui is." zeg ik en ik kijk naar mijn handen.

 "Kun je vertellen wat er gebeurde?" ik knik en begin te vertellen.

"Jayden en ik kwamen bij mijn huis aan en we gingen naar binnen. Tendai ging patat halen. Ik ging naar boven of iets makkelijks aan te doen. Jayden bleef benenden. Ik deed mijn kamerdeur open en..." er loopt een traan over mijn wang. Ik klam me vast aan de deken. Ik snik een keer. "Neem je tijd. Ik snap dat dit lastig is." zegt Merida en ze buigt wat naar voren.

"Hij lag op mijn bed. Er kwam bloed uit zijn nek. Zijn hoofd lag er gewoon af." ik snik nog een keer. "Ik gilde en zakte door mijn benen. Jayden was al snel bij me en hij zag het ook. Hij liep er op af en pakte de brief." ik stop en kijk Merida aan. 

"Oke." zegt ze. "Heb je nog gehoord dat Steven langs kwam?" vraagt ze dan. 

Ik schud meteen mijn hoofd. "Hij komt me halen..." fluister ik. Merida pakt mijn hand. "We beschermen je." zegt ze. 

Iedereen zegt dat maar ze hebben al vaak genoeg me aangeraakt of bekeken zonder dat iemand het wist. Dus je kan dat wel zeggen maar je weet dat het je niet gaat lukken.

"Danku." zeg ik dan alsnog. "Ik ben zo bang..." fluister ik en er rolt een eenzame traan over mijn wang.

Pov Jayden.

Ik sta achter een raam waar ik haar kan zien maar zij mij niet. Dat heeft elke verhoor kamer. 

"Ik ben zo bang..." fluistert ze. Er loopt een traan over haar wang. 

Je ziet hoe erg ze gebroken is. Black huilt hard. Ik ren de kamer uit en ik ren de verhoorkamer binnen. Ik sla mijn armen om Mere heen. 

"Jayden... het is jouw beurt." ik knik en laat Mere los. 

"Mag ik blijven?" vraagt Mere terwijl ze de traan weg veegt. Ik kijk vragend naar Merida. Ze knikt. Ik pak Mere's hand en we gaan zitten. Hand in hand. 

"Oke, Jayden jij hebt de brief gelezen." 

Ik knik. 

"Toen Meredith gilde waar was jij toen?" vraagt ze. 

"Ik wilde wat drinken pakken. Ik ging net cola inschenken maar toen hoorde ik haar gillen. Ik liet de fles vallen en ik rende naar boven." legde ik uit. 

Merida knikt en schrijft het op. "Je zei dat Steven kwam." zegt ze. 

Ik knik en ik voel woede borrelen. 

"Jayden." fluistert Mere. Ik kijk haar aan. "Mijn hand... je knijpt hem fijn." fluistert ze. 

Ik verslap meteen. "Sorry... sorry." zeg ik schamend. "Het is oke." lacht ze. 

Merida glimlacht en gaat weer verder.

"Je zei dat Mere toen sliep." zegt ze. Ik knik ter bevestiging. "Wat gebeurde er allemaal?" vraagt ze verder. Ik begin te praten.