Alone But With The Badboys (Voltooid)

36. Angel

Help me... 

Dan word alles zwart. Het laatste wat ik hoor is mijn moeders stem. "Hij zal je redden, hij zal je redden."  

Pov Meredith

"Kom Mere, word wakker. Alsjeblieft..." zegt een vertrouwde stem. 

Ik hap naar adem en schiet overeind. Jayden schrikt en pakt me gelijk vast. Mijn ademhaling word rustig door de vele tintelingen die ik voel. 

"Oh mijn god... Mere." zegt Jayden. Ik weet niet wat er allemaal is gebeurd. 

"Wat is er aan de hand?" vraag ik. 

Jayden laat me los en kijkt me verbaasd aan. "Je weet niks meer?" vraagt hij. 

Ik schud mijn hoofd en iedereen kijkt me aan. Adam, Jai, Jack en Roos. Roos! Ik sta op maar iedereen wilt me tegen houden. Ik kan gewoon staan dus wat proberen ze. 

"Wat is er? Ik kan gewoon lopen hoor." zeg ik en ik loop naar Roos. Tranen lopen over haar wangen. 

"Hey... het is al goed." ik trek haar in een knuffel. Ze begint hard te huilen. "Ik was zo geschrokken toen ik het hoorde. Doe het nooit meer. Ik dacht dat je dood was!" meteen laat ik haar los.

Ik dacht dat je dood was! Ik dacht dat je dood was!

Waarom dood? Wat is er gebeurd?

"Kan iemand alsjeblieft vertellen wat er is gebeurd?" vraag ik en ik kijk de kamer rond. 

Iedereen kijkt elkaar aan. Niemand zegt iets. Jayden kijkt naar de grond. Ik loop naar hem toe. 

"Laat het me zien. Net zoals je toen deed met Steven." hij kijkt meteen op. 

Hij schud zijn hoofd. "Het is erg... te erg" zegt hij. Ik kijk meteen naar Jai. Ik loop naar hem toe. 

"Laat het me zien." beveel ik hem. Hij kijkt Jayden aan. 

"Het mag niet van Jayden, hij is mijn koning dus ik doe het niet." ik zucht maar dan bedenk ik iets slims. 

"Maar ik ben je koningin, dus ik beveel je om het me te laten zien." zeg ik en ik doe mijn armen over elkaar heen. 

Ik hoor Roos achter me giegelen. 

Jai kijkt Jayden met een sorry-blik aan en pakt dan mijn handen vast. 

Jayden gromt jaloers. Ik glimlach trots en Jai schud lachend zijn hoofd. Ik doe mijn ogen dicht en concentreer me.

Alles speelt zich af. Ik zie hoe ik struikel over een paar schoenen en hoe ik Jayden bedreig met een schaar. Maar vooal ook hoe ik de schaar in mijn buik steek. Ik hoor ook stemmen die in mijn hoofd afspeelt.

Ik laat Jai's handen los.

 "Ik wilde mezelf vermoorden..." fluister ik en ik haal mijn trui omhoog. Er is geen wond te zien. 

"Hoe kan dit?" vraag ik. 

"Jayden gaf je zijn bloed. Het heeft je geheeld." legt Jai uit. Ik knik en leg mijn hand op zijn arm. 

"Dankje." zeg ik. Jayden gromt en slaat mijn arm weg. "Zo is het wel genoeg." zegt hij boos. "

Je had het dan beter zelf aan me kunnen laten zien." Ik wil weglopen maar Jai pakt mijn arm. Hij laat het meteen los als hij Jaydens blik ziet. 

"Ik uhm... ik hoorde de stem in je hoofd. Heb je dat vaker?" vraagt Jai. Ik denk na.

"Ik heb soms wel een innerlijke stem maar die stem die zei dat ik er een eind aan moest maken was voor het eerst..." zeg ik hardop. Jayden kijkt me bezorgd aan.