Alone But With The Badboys (Voltooid)

49. Dood

HEY IEDEREEN IK WAS VERGETEN EEN DEEL TE UPDATEN. DIT IS HET DEEL WAARBIJ JE ZIET HOE MEREDITH IN COMA RAAKTE. OOK GAAT HET VERHAAL VERDER.

Dit eerste stukje is even uit Elisabeths dagboek. Ik spoel even terug zodat jullie weten waar het begint.

"Laat haar los." wordt er dan gezegd. Iedereen gaat opzij en Arthur komt tevoorschijn. Bloed zit overal op zijn kleding. "Arthur.... Hoe leef jij nog?!" roept Derek kwaad. Arthur lacht. "Je moet denk ik een nieuwe groep zien te vinden." zegt hij dan. Derek pakt mijn hand vast. Mijn verkeerde hand.... "AAAH!" roep ik van de pijn. Derek laat me geschrokken los. Arthur kijkt met grote ogen naar mijn hand. "Ze heeft pijn..." fluistert hij tegen zichzelf. "JIJ HEBT HAAR FACKING PIJN GEDAAN!" schreeuwt hij dan tegen Derek.

Arthur begint hevig adem te halen. Zwarte rook komt om hem heen. "HAAL MEREDITH HIER WEG!" schreeuwt hij dan naar iemand. Een man komt naar me toe. "Hoi, u moet met me mee komen. Ik zal u veilig naar huis brengen." zegt hij en hij tilt me op. zwarte vleugels komen tevoorschijn. Hij springt omhoog en dan vliegen we in de lucht. "O mijn god..." fluister ik. In een glimp zie ik Arthur nog met gigantische vleugels. En dan wordt alles zwart.

Waarom hebben alle demons haar niet vermoord? Ze zijn toch vijanden? En wat wil Derek met mijn moeder?

Ik pak de foto van Derek. Waarom herken ik dit? Wacht eens even.... Toen ik wegrende van Lorenzo. Ik kwam in een zaal met allemaal vampieren of demons... Ik zag hem. Derek Leeft nog. En hij heeft mij gezien.

Shit...

Ineens word de deur open gegooid. Derek staat in de deuropening. Ik stop heel erg snel het dagboek onder mijn kussen. "Hallo Meredith." zegt hij. Ik sta op en ga naast het bed staan. "Hoi." zeg ik terug. Mijn stem piept.

Kut stem...

Derek loopt naar me toe. "Ik wist wel dat je de dochter was van Elisabeth." zegt hij met een opgetrokken wenkbrauw. Ik slik moeizaam. "Waar heb je het over?" vraag ik onschuldig. Derek loopt langzaam op me af. "Je bent ook even mooi.... Mooier zelfs." zegt hij zacht en hij streelt met een vinger over mijn wang. Ik sla hem weg en loop weg van Derek. "Waar is ze?" vraagt hij dan.

"Waar is wie?" vraag ik verbaasd. Ik wil weten waar hij het over heeft en daarom blijf ik op een veilige afstand kijken. "Waar is Elisabeth?" vraagt hij dan. Verbaasd kijk ik hem aan. "Je weet dat niet?" zeg ik lachend.

Derek wordt boos en stormt op me af. Hij duwt me hardhandig tegen de muur. "WAAR IS ZE?!" schreeuwt hij in mijn gezicht. "Ze is dood!" schreeuw ik terug. Derek laat me los en hij lijkt even in shock. "Wie heeft haar vermoord? Alleen demons kunnen haar vermoorden. Wie heeft haar vermoord?" vraagt hij en hij komt weer dicht bij me staan.

"Weet ik niet." lieg ik. Derek word weer boos.

Hij is zo vaak boos. Hij zou eens daar iets mee moeten doen.

"Je hart ging sneller kloppen." zegt hij dreigend. Ik kijk hem verward aan. Hij zucht. "Je loog. Dus laat het me nog een keer vragen. Wie heeft haar vermoord?" zegt hij dan zo dreigend dat ik er bang van word. Ik antwoord niet.

Derek grijpt me bij mijn keel. Ik kan niet meer adem halen. "Wie? WIE GODVERDOMME?!" schreeuwt hij met zijn ogen vol met tranen. "Steven! Stev deed het." lieg ik. Ik wil Jayden niet de schuld geven. Wie weet wat Derek dan gaat doen.

Derek laat me los en wil weg lopen. Dan stopt hij en draait hij zich om. Ik ben weer op adem gekomen. "Ik heb nog nieuws van Jayden. Ik kan het je laten zien. Het gebeurd nu." zegt hij. Ik twijfel en loop dan voorzichtig naar hem toe. Het is Jayden....

Derek legt zijn vingertoppen op mijn slapen. "Sluit je ogen." zegt hij. Ik zucht en doe mijn ogen dicht. Een visioen komt mijn hoofd binnen.

Jayden loopt over straat met een fles drank in zijn handen. Zo te zien is hij heel erg dronken want hij loopt niet recht. Een meisje, die bijna in haar ondergoed loopt, loopt voorbij. Jayden pakt haar hand en het meisje kijkt hem ondeugend aan. Jayden trekt haar mee zijn huis in.