The unexpected friends

Κεφαλαιο 39ο-detectives

Ειναι 2 το πρωι και με τον Dylan, τον Cameron και την Ariana εχουμε πιει κατι ποτα παραπανω και γελαμε σαν τα ηλιθια. Με τα χιλια ζορια φτασαμε σπιτι παιρνοντας ταξι φυσικα εφοσον ολοι ημασταν μεθυσμενοι, αλλοι λιγοτερο και αλλοι περισσοτερο (ΕΓΩΩΩΩ). Δε το σηκωνω το ποτο και το ξερω απλα συνεχιζω να πινω νομιζοντας οτι καθε φορα θα ειναι διαφορετικα. Ο Cameron δεν ειναι τοσο μεθυσμενος οσο οι υπολοιποι, κυριως γιατι επινε λιγοτερο για να προσεχει την Ariana. Η Ariana παλι ντιρλα. Εχει πολυ πλακα ετσι που κανει. Βεβαια στην κατασταση μου ο,τι και να εκανε ο οποιωσδηποτε θα μου φαινοτανε αστειο. Ο Dylan ειναι και αυτος μεθυσμενος οσο και εγω και ειμαστε πολυ κοντα μπορω να πω. Κατεβαζαμε το ενα σφηνακι μετα το αλλο ετσι ουτε και γω ξερω ποσα ηπιαμε ομως περναμε υπεροχα. Γελαμε με ο,τι γινεται και αυτη τη στιγμη ειμαι κρεμασμενη απο πανω του προσπαθωντας να ισορροπησω. Δε κανει βεβαια και τρομερη δουλεια εφοσον ειναι και αυτος μεθυσμενος. Μπαινουμε στη πολυκατοικια και εντοπιζουμε την πρωτη δυσκολια. Οι σκαλες. Ποιος τις ανεβαινει τωρα;;; Το παιρνουμε μπουσουλωντας και μετα απο ουτε και γω ξερω ποση ωρα τα καταφερνουμε. Νομιζω τους ξυπνησαμε ολους αλλα ειλικρινα δε με νοιαζει. Επομενη δυσκολια τωρα. Η πορτα. Τα κλειδια ειναι στα χερια της Ariana και ετσι που γελαει σαν το χαζο δεν μπορει να ανοιξει. Της τα παιρνω νομιζοντας οτι μπορω να τα καταφερω αλλα τελικα δεν μπορω να ανοιξω και καταληγω να γελαω με την αποτυχια μου μαζι με τον Dylan. Ο Cameron παιρνει τα κλειδια αλλα ετσι που τον πειραζει η Ariana δυσκολευεται. Τελικα ανεβαινει πανω του και αυτος καταφερνει με δυσκολια να ανοιξει. Λιγο πριν μπουμε μεσα ανοιγει η διπλα πορτα και βγαινει ο Steven νυσταγμενος. Πριν προλαβει να μας βρισει του κλεινουμε την πορτα στα μουτρα και ετσι γελαμε ακομα περισσοτερο. Δεν ξερω που ειναι το αστειο αλλα δε μπορω να σταματησω.

Ar: Παιδια τι θα κανουμε τωρα;

Λεει η Ari και καθεται πανω στον Cameron που καθεται πανω στον καναπε. Αυτος απλα γελαει.

Li: Εγω εχω ιδεα. Να πιουμε κατι.
Ar: Οχι.

Λεει η Ari σοβαρα και προς στιγμην σταματαμε ολοι και τη κοιταμε ομως μεσα σε λιγα δευτερολεπτα αρχιζουμε παλι.

Ar: Φερε.
Li: Εφτασεεε.
Cam: Οχι παιδια φτανει για σημερα.
Ar: Οχι ρε Cam γιατιιιι;
Cam: Παμε μεσα εμεις.

Την φιλαει και την παιρνει αγκαλια σε στυλ νυφης.

Li: Εμεις συνεχιζουμε;
Dy: Φερεεεε.