The unexpected friends

Κεφαλαιο 27ο-drunk steven

Lily's POV

Οκ λοιπον ολοι ειναι αφαντοι, η Ariana και ο Cameron ακομα στη τουαλετα, και εγω καθομαι μονη μου να βραζω στο ζουμι μου... περναει ο Tyler απο μπροστα μου με κοπελα και ερχεται προς το μερος μου.

Ty: Οταν φυγετε βαλε τον Steven να οδηγησει, εγω θα παω σπιτι της.
Li: Τι; Ελα ρε Tyler μη μας αφηνεις. Ο Steven εχει τη μηχανη, τι θα την κανει;
Ty: Θα τον φερω αυριο να την παρει.
Li: Μα-
Ty: Σ ευχαριστω εισαι υπεροχη.

Λεει βιαστικα και παει γρηγορα στη κοπελα...Μετα απο λιγο πεταγεται ο Steven στο τραπεζι μου και καταλαβαινω οτι ειναι μεθυσμενος. Τελεια... Προσπαθω να τον κανω να σταθει στα ποδια του για να τον βαλω τουλαχιστον να κατσει....αχ τα νευρα μου...

Ενα τεταρτο μετα.

Ο Steven εχει αρχισει τις ηλιθιοτητες ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ! Χαζογελαει συνεχεια, παραγγελνει συνεχεια να πιει αλλα τα γυριζω πισω εγω (ευτυχως δηλαδη) και αυτη τη στιγμη χορευει ζειμπεκικο...Δε ξερω τι συμβαινει με αυτο το παιδι αληθεια...προσπαθω να τον μαζεψω οσο μπορω αλλα μετα απο λιγο απλα τα παραταω...οταν αρχιζει να την πεφτει σε κοπελες (μα τη παναγια με τις χειροτερες ατακες που μπορει να σκεφτει κανεις) σκεφτομαι οτι ηρθε η στιγμη να τον παρω απο δω. Αρκετα τραβηξε ο γυναικειος πληθυσμος απο τον Steven σημερα. Παιρνω τηλεφωνο κυριολεκτικα ΕΝΑΝ ΕΝΑΝ τα παιδια και δε μου το σηκωνει κανεις εκτος απο την Ariana η οποια μου το σηκωσε και οταν αρχισα να της εξηγω ολη τη φαση μου απανταει ενα "πολυ ωραια συνεχισε ετσι" και μου το κλεινει. Εγω ζω το προσωπικο μου δραμα και αυτη ακουγοταν σαν χαζεμενο...φανταζομαι θα εγινε κατι με τον Cameron αλλα δεν εχω ακριβως τον χρονο για να το σκεφτω περισσοτερο. Πως σκατα θα φυγω απο δω περα με τον αλλον τυφλα; Ποιος θα οδηγησει; Ο Steven δεν μπορει να παρει τα ποδια του...ολοι οι αλλοι ειναι εξαφανισμενοι και εγω αν οδηγησω το αυτοκινητο το επομενο πρωι θα βρεθω νεκρη απο τα χερια του Tyler. Αλλα δεν εχω επιλογη. Τον κουβαλαω με το ζορι μεχρι εξω και τον βαζω στο αυτοκινητο. Μπαινω στη θεση του οδηγου και προσευχομαι να μη το στουκαρω πουθενα το οχηματακι. Ξεκιναω και προς το παρον πανε ολα καλα. Ο Steven ενω δε μιλουσε καθολου σε ολη τη διαδρομη ξαφνικα αρχισε να λεει κατι ασυναρτητα. Τα αγνοω και εκμεταλλευομαι την ευκαιρια να μαθω γιατι μεθυσε.

Li: Γιατι ηπιες τοσο;
St: Γιατι η ζωη ειναι ωραιααααααα!
Li: Κοψε λιγο, δε σε εχω ξαναδει να πινεις τοσο πολυ. Βασικα να πινεις σε εχω δει, να μεθας δε σε εχω δει. Φαντασου ποσο ηπιες.
St: Ωραια ειναι ολα ρε Lilaκιιι.
Li: Ναι να δεις τι ωραια που θα ειναι ολα αυριο μολις ξυπνησεις.