The unexpected friends

Κεφαλαιο 21ο-lily's birthday

Ariana's POV

Σημερα ηταν τα γενεθλια της Lily. Ακομα αρρωστη ητανε και αποφασισαμε να της κανουμε εκπληξη. Δεν της ειχα πει χρονια πολλα ολη τη μερα και την εβλεπα που ειχε στεναχωρηθει. Ολο και μου πετουσε διαφορα του τυπου "δεν ειναι τιποτα σημερα δηλαδη;" ή "ξεχασες τιποτα μηπως;". Ολη τη μερα ηταν στο δωματιο της. Δε την αφηνα να βγαινει και πολυ γιατι δε θα μπορουσα να συννενοηθω με τα παιδια αν ηταν μαζι μου.

St: Και την τουρτα ποιος θα την φερει;
Ar: Συννενοηθηκα με τον Cameron θα τη φερει αυτος.
Dy: Πας καλα του εμπιστευτηκες τη τουρτα; Οτι να 'ναι θα φερει.
Ar: Οοοχι οχι την εχω παραγγειλει ηδη ε ποσο λαθος μπορει να κανει σε ετοιμη τουρτα;
Av: Τα μπαλονια θα τα φερουμε εμεις.
Ar: Ωραια. Πατατακια και τετοια θα φερεις εσυ Tyler;
Ty: Ναι και την μουσικη θα την αναλαβει ο Steven.
Ni: Βασικα αφου ειναι αρρωστη πατατακια και τετοια θα μπορει να φαει;
Ar: Για την Lily λεμε, οπου υπαρχουν πατατακια και ποπ κορν δεν υπολογιζει ουτε αρρωστιες ουτε τιποτα.
Dy: Ναι αλλα μηπως την κανουν χειροτερα;
St: Εεελα μωρε δεν ειναι μωρο, θα στεναχωρηθει περισσοτερο αν δε μπορει να φαει. Μια φορα εχει γενεθλια.
Ar: Ωραια αρα ολα ετοιμα.
Ty: Ναι ετοιμα. Ας προσευχηθουμε τωρα μονο να μη κανει καμια βλακεια ο Cameron.
Av: Που ειναι αυτος;
Ar: Ειχε μια δουλεια.
Ni: Αρα σε τρεις ωρες εδω;
Ar: Ναι αλλα μη χτυπησετε το κουδουνι γιατι θα σας ακουσει. Παρτε τηλεφωνο.
St: Σιγουρα δεν την πηρε κανεις τηλεφωνο ετσι;
Ar: Οχι, και συννενοηθηκα και με τους γονεις της να μην της πουνε, θα την παρουνε τηλεφωνο στο παρτυ. Ο υπόλοιπος κοσμος θα ερθει πιο μετα. Εχω συννενοηθει και με την Cara να κανουμε βιντεοκληση εφοσον ειναι στην Ιταλια. Αληθεια τι πηγε να κανει εκει;
Av: Σε ενα γαμο πηγε.
Ar: Α οκ.

Lily's POV

Τρεις ωρες μετα

Εχει βραδιασει και ακομα να μου πει η Ari χρονια πολλα. Ειναι δυνατον να το ξεχασε; Ουτε μια φορα δε χτυπησε το τηλεφωνο σημερα. Ουτε καν οι γονεις μου δε με πηραν... ωραια γενεθλια θα περασω... ειχε βραδιασει πλεον και ειχα βαρεθει στο δωματιο αλλα το μεγαλο μου προβλημα ηταν οτι βαριομουν και να σηκωθω. Ακουγα κατι σουσουρα απο μεσα και σηκωθηκα για να δω τι γινεται. Με το που βγαινω απο το δωματιο εκανα λιγα βηματα και βλεπω την Ariana να ερχεται προς το μερος μου.

Ar: Επ που πας εσυ; Μεσα γρηγορα.
Li: Ε βαριεμαι μεσα...ειναι καποιος εδω;
Ar: Οχι ρε ποιος να ειναι;
Li: Κατι ακουσα...
Ar: Ανοιξα τη τηλεοραση...σορρυ δεν ηθελα να σε ξυπνησω.
Li: Δε κοιμομουν.
Ar: Α τελεια ευκαιρια να κοιμηθεις. Ελα παμε.
Li: Κατσε ρε παιδι μου ενα ποτηρι νερο θελω να πιω, μη σπρώχνεις.
Ar: Θα στο φερω εγω. Δε θελω να μου κουραζεσαι αρρωστος άνθρωπος.
Li: Θελω να περπατησω λιγο βαρεθηκα στο κρεβατι.
Ar: Α να σου πω. Οταν σου λεγαμε να βαλεις τις ζακετες δεν εβαζες και αρρωστησες. Τωρα θα με ακουσεις θες δεν θες. Μεσα τωρα.
Li: Καλα ντε... παει χαλασες και συ. Μικρη δεν ησουν ετσι.
Ar: Αλλαζει ο ανθρωπος αγαπη μου.