Κεφαλαιο 26ο-the confession

222 26 11
                                    

Ξυπνησα το πρωι και επειδη βαριομουν αφου ειδα τηλεοραση αρχισα να καθαριζω. Τα εκανα ολα ΛΑΜΠΙΚΟ και η αλλη η γουρουνα ακομα να ξυπνησει. Εβαλα ακομα και ηλεκτρικη αλλα τιποτα...δε νιωθει αυτη. Τελικα κατα το μεσημερι αποφασισε να σηκωθει. Φαγαμε κανα μισαωρο να μου εξηγει το ονειρο της. Και ακομα να καταλαβω...Τελος παντων. Εχω μηνυμα στο κινητο και τρεχω να το πιασω. Ηταν απο τον Tyler.

"Σημερα στις δεκα ετοιμασου παρε και την αλλη και ελατε, παμε σε παρτυ."

Τον παιρνω τηλεφωνο.

Li: Ελα.
Ty: Ελα τι εγινε;
Li: Μετα απο οσα περασαμε τις τελευταιες δυο μερες θα μας κουβαλησεις και σε παρτυ;
Ty: Ναι γιατι; Ωραια θα 'ναι.
Li: Ναι μωρε, γιατι το προηγουμενο παρτυ πηγε τοσο καλα...
Ty: Σκασμος. Θα ερθετε. Τελος.

Και μου το κλεινει...Βαριεμαι...Αλλα δεν ειναι να του φερνεις αντιρρηση αυτου, χαλαει τον κοσμο μεχρι να γινει το δικο του.

Li: Απ οτι φαινεται αποψε παμε σε παρτυ.
Ar: Αααααααααααααααααα γιατιιιι....

Κλαψουριζει λιγο αλλα τελικα το δεχεται. Αποφασισαμε να παμε για ψωνια οι δυο μας, πραγμα που εχουμε να κανουμε καιρο. Πηγαμε στο εμπορικο κεντρο που ηταν σχετικα κοντα μας, και ουσιαστικα σαρωσαμε τα μαγαζια. Βγαινοντας καθισαμε λιγο σε ενα παγκακι πινοντας τους καφεδες που ειχαμε παρει στο χερι. Κυριολεκτικα τα χερια μου πονουσανε απο τις τσαντες. Εκει στο ασχετο μας πλησιαζει ενα κουταβακι. Αχου το μωρεε. Η Ari μας μετα το σκυλακι που μας εφερε ο Dylan επαθε κατι σαν τραλαλα με τα σκυλια και κανει σαν το χαζο συνεχεια καθε φορα που βλεπει ενα.

Ar: Θα το παρουμε.
Li: Ε;
Ar: Το σκυλι. Θα το παρουμε. Κοιτα το ειναι το πιο γλυκο πλασματακι που εχω δει.
Li: Το πιο γλυκο πλασματακι που εγω εχω δει αυτη τη στιγμη ειναι στο σπιτι και πιθανοτατα ξαπλωμενο στο κρεβατι σου παλι, οποτε οχι δε το παιρνουμε.
Ar: Ελαααα. Παντα ηθελα σκυλακιιι.
Li: Οχι δεν ηθελες παντα...παντα τα μισουσες.
Ar: Εστω απο τη στιγμη που εφερε ο Dylan το σκυλακι του.
Li: Ξερεις τι αλλο εφερε ο Dylan; Ενα γατακι που ειναι και ο λογος που δε θελω σκυλο. Θα τρελαθουνε αυτα ρε, εμπολεμη ζωνη θα γινει το σπιτι.
Ar: Ελαααααα.
Li: Οχι.
Ar: Σε παρακαλωωωω.
Li: Οχι.

Μετα απο 30 λεπτα.

Li: Μπορεις να μου πεις πως ξεκινησαμε με μια βολτα στα μαγαζια και καταληξαμε με σκυλο;
Ar: Δεν εχει σημασια. Λοιπον ειναι οχτω, μηπως να αρχισουμε να ετοιμαζομαστε; Αν αργησουμε εστω και λιγο θα ακουσουμε μουρμουρα και βαριεμαι.
Li: Καλα. Μπαινω πρωτη για μπανιο να ξερεις.
Ar: Μη τελειωσεις ολο το νερο.
Li: Καλα καλα. Κρατα εσυ προς το παρον τον σκυλο μακρια απο την γατα και μετα βλεπουμε τι θα κανουμε.
Ar: Καλα. Αντε πηγαινε. Και γρηγορα.

The unexpected friendsWhere stories live. Discover now