The unexpected friends

Κεφαλαιο 38ο-at the cinema

Ειναι Τριτη και σημερα ειναι η πολυποθητη εξοδος μας για να δουμε την ταινια. Δεν θελω καθολου. Σκεφτομαι τα χερια αυτηνης πανω στον Dylan και τα παιρνω στο κρανιο.

Ar: Ετοιμη;
Li: Οχι. Κριμα δε θα παμε.
Ar: Τελειωνε!
Li: Μπορουμε να παρουμε καποιον απο τους αλλους; Αφου ουτε ο Dylan ηθελε. Ε ας μην τον πιεζουμε κιολας.
Ar: Σκασε θελει. Η αγαπημενη του ταινια ειναι ρε. Εχει δει ολες τις προηγουμενες.
Li: Το ξερω αλλα δεν εχω ορεξη. Ειχα μια τοσο καλη διαθεση και τωρα να. Σκατα.
Ar: Εισαι ηλιθια. Δε ξερουμε αν ισχυει αυτο, μονη σου το σκεφτηκες.
Li: Μα σκεψου το. Γι αυτο δεν ειναι ποτε θερμος. Γι αυτο δεν ειχα καταλαβει τιποτα. Και το προφανες, πηρε πισω το φιλι. Ηταν τοσο προφανες που οντως ηταν αυτο. Και τον ειδαμε και με αλλη. Να ο λογος που δεν ξεραμε τιποτα γι αυτην, προφανως δε θελει να το μαθουν οι αλλοι γι αυτο και ειπε ψεματα. Καταλαβες; Ολα δενουν.
Ar:...
Li: Οριστε και εσυ το πιστευεις. Φαινεται οτι εχω δικιο.
Ar: ... Ετοιμασου. Σε λιγο ερχονται.
Li: Σκατα μπορεις να φας;
Ar: Που πηγε το πνευμα των Χριστουγεννων οεο;
Li: Περασαν τα Χριστουγεννα.
Ar: Ακομα εχουμε γιορτες. ΘΑ ΠΑΣ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;
Li: Πωπω γκρινιαα. Ετοιμαζομαι φυγε.

Μετα απο λιγο ετοιμαστηκα και πριν προλαβω να πω καμια εξυπναδα στην Ariana οτι προλαβα πριν ερθουν, χτυπαει το κουδουνι. Κατεβαινουμε ολοι μαζι και μπαινουμε στο αμαξι. Η Ariana παει να κατσει μπροστα με τον Cameron αλλα της ριχνω ενα προειδοποιητικο βλεμμα και ερχεται πισω μαζι μου. Δε παιζει να κατσω πισω με τον Dylan. Θα τον βρουν νεκρο απο τα χερια μου. Πως δε μας κουβαλησε και τη γκομενα του σημερα μαζι απορω.
Πλησιαζαμε στα ταμεια και ο Cameron μας κανει νοημα να πιαστουμε "αγκαζε" για να ειμαστε πειστικοι. Αλλα τον αγνοησα. Δε κοιταξα καν τον Dylan. Πηγαμε να δωσουμε εμεις τα εισητηρια και απο μπροστα μας ηταν ο Cam και η Ari για να βγαλουν τα δικα τους. "Ολα καλα;" μου ψυθιριζει ο Dylan. Εκτος του οτι προς στιγμην ανατριχιασα απο την ανασα του πανω μου το προσπερναω και του λεω "μια χαρα" χωρις καν να τον κοιταξω. Παει να πει κατι ομως δινω τα εισητηρια στον υπευθυνο και μας κοιταει πρωτα λιγο δυσπιστα ομως μετα μας λεει καλη διασκεδαση. Αυτο ελειπε να μη μας πιστεψει κιολας.
Μπηκαμε στην αιθουσα και με βαλανε αναμεσα στην Ariana και στον Dylan. Φυσικα. Ειπα διακριτικα στον Cameron να αλλαξουμε ομως δε ξερει τι εχει γινει με τον Dylan οποτε αφου πηρα ενα βλεμμα που ελεγε "πας καλα" τελικα δεν αλλαξαμε... Απλα ειμαι θυμωμενη με τον Dylan γιατι χρησιμοποιησε το ονομα μου για να γλιτωσει απο τους αλλους ενω ειμαι ΣΙΓΟΥΡΗ οτι εχει καταλαβει πως νιωθω εγω. Αρα με χρησιμοποιησε. Αρα αν παρω το κεφαλι του και το κοπανησω στη μπροστινη καρεκλα θα φταιω εγω; Δε νομιζω.
Η ταινια ξεκινησε και αν και μ' αρεσει πολυ στην αρχη δε μπορω να συγκεντρωθω. Κατα διαστηματα κοιταω τον Dylan που κοιταει με προσηλωση σαν μικρο παιδι. Θελω να τον φαω.