Just Stay

46.Bal. Część 2.

Po jednym tańcu tak mnie bolały nogi,że marzyłam tylko o tym żeby położyć się w łóżku. Mówiłam, że nie potrafię tańczyć?  Nie? Nie umiem tańczyć, mam dwie lewe nogi, które się plączą gorzej niż słuchawki. Przez cały taniec podtrzymywał mnie Simon, bym nie upadła, ale dzięki niemu też w pewnym stopniu się nauczyłam więc nie było aż tak źle.
Rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym, jak zawsze, ale teraz też wkradły się tematy Kendal. Widziałam, że ciężko jemu o niej mówić, o ich wspólnej przeszłości, ale chciał wkońcu to z siebie wyrzucić.
Teraz Simon opowiadał mi jak to kiedyś pierwszy raz łowił ryby, była to śmieszna historia, co chwilę się śmiałam. Do pewnego momentu. Uśmiech zszedł mi z twarzy gdy tylko zobaczyłam kto wchodzi na salę.
Brian, jakaś głupia laska przyczepiona do jego boku i jego przyjaciele ze swoimi dziewczynami.

- halo? Ziemia do Rosie!- pomachał mi ręką przed twarzą, spojrzałam na niego, ale nie byłam już wesoła- co się stało?

Pokazałam dyskretnie o co mi chodzi. Dlaczego muszę zawsze go spotykać? 
Dlaczego życie choć raz nie pozwoli mi zapomnieć?

- nie przejmuj się - chwycił moją rękę - dasz radę, nie zwracaj na niego uwagi

- wiem... tylko czasami trudno ignorować to wszystko - posłał mi pocieszające spojrzenie

Przez jakiś czas ani razu nie spojrzałam w tamtą stronę, ale nie mogłam już wytrzymać. Chciałam wiedzieć czy ta dziewczyna dalej jest tak blisko niego. Odwróciłam się i zobaczyłam, tego czego się nie spodziewałam. Ta dziewczyna robiła wszystko żeby zwrócić uwagę Brian'a, ale on ją skutecznie zbywał. Ignorował ją jakby jej nie było. Przez chwilę przeszło mi przez głowę i dobrze jej tak. Wiem nie powinnam już tak myśleć, bo zakończyłam to wszystko, teraz zaczynam odbudowywać mój mur, ale nie da się zapomnieć o kimś z lada dzień. Spojrzałam na niego ostatni raz, w tym samym momencie Brian też na mnie spojrzał. Nasze oczy się spotkały, ale nie na długo. Gdy tylko spojrzał na mnie, w mgnieniu oka się odwróciłam. Spanikowałam.