SPRING :Waking Up The Devil's Past(COMPLETED)

♤Chapter 40♤

*Miracle's POV*

"Purple at your service Spring!"nagulat ako ng makita ko siyang piloto ng sinasakyan namin ngayon.

"Anong ginagawa mo dito."
Ngayon ay wala siyang suot na maskara sa kalahati ng muka niya kaya buong muka na niya ang nakikita ko at nakapurple parin siya head to toe.

"Im helping you...obviously."

"Should i be thankful."anas ko.

"You should be cause i volunteered for this,kung hindi ko lang crush yung si Winter eh,yeah...yeah,whatever he called me earlier."

Nasabi sa kanya ni Lim kung saan ang isla. Lumapag na kami. Akala ko ako lang ang bukod tanging mahahanap kay Lane at tita sa maliit na isla na to pero sumunod pala si Purple.

"You have two minutes left."saad niya.
Mas lalong dumoble ang kabang nararamdaman ko.
Hindi pwedeng magpatumpik tumpik ako sa mga oras nato.
"Lim!ibigay mo sa akin ang deriksiyon kung nasaan sila,faster!"sabi ko sa kabilang linya.

"Northwest,20 miles away from you."

Hindi na ako nagabala pa at tumakbo ng tumakbo papunta sa deriksiyong ibinigay niya,halos nasa kalagitnaan kami ng maliit na islang to kaya madali lang tukuyin ang lugar na yun.
Mukang na organize to dahil may nadaanan kaming mahabang pathway.

"Shit!hindi pa ako pwedeng mamatay!"mas binilisan pa ni Purple ang pagtakbo niya gaya ko.

Lumabas na kami sa mga kakahuyan at ngayon ay nasa dalampasigan na kami at naghahabol ng hininga. Inilibot ko ang mga mata ko but i see nothing.

"Lim!seryoso ka ba,wala sila dito?!"umikot ako para makita ang nasa paligid. Pero wala. Hell no!...this cant be.

"Imposible na wala sila dyan,dyan ko sila na track dahil dyan sila dinala ng mga tauhan ni Hirano."
Napamura ako sa isipan ko. Posible bang naisahan na naman ako ni Hirano. Ang hinayupak na yun!napasabunot ako ng buhok sa frustration. Baka tinakas na naman niya papunta sa ibang lugar sila Lane at tita dahil alam niya mula sapol na mabibisto siya. He controlled the time. That bastard!

"Look!over there!"napalingon ako sa sinasabi ni Purple.

Patakbo kaming lumapit doon,meters away from us.
Dalawang upuan at nakakalas na lubid sa buhanginan at may maliit na kutsilyo sa may di kalayuan. Mahangin ang lugar na to kaya wala kaming nakitang yapak ng mga paa sa paligid.
Napangisi ako,kahit papaano ay naiisip ko na wala na sila sa islang to.

"13 seconds left bago sumabog ang buong isla!"tumango lang ako at sabay kaming tumakbo papunta sa tubigan. Nahirapan kaming humakbang papunta sa pinakamalalim na bahagi at halos ginawa na namin ang lahat para makalayo sa mababaw na bahagi pero mukang hindi kami umabot.

BOOOOOOOOOOMM!!!!!!

BOOOOGGGGSSSSSSHHHHHH!!!!!!

BAAAAMMMMMMM!!!!!

Naramdaman ko nalang ang sarili ko na tinangay ng napakalas na daloy ng tubig. Pilitin ko man ang lumangoy ay hindi ko makaya at pilitin ko mang umahon ay wala akong magawa kahit na ako si Spring ay tao parin naman ako.

Sa lakas ng naganap na pagsabog ay halos buong isla ang nawasak.

Napangiti ako ng bahagya,pinikit ko na ang ang mga mata at nagpadala sa daloy ng malakas na tubig habang unti unti ng nawawalan ng hininga.

Kung sakaling sa dagat namaalam sa akin si Johann...dito narin ako mamamaalam sa kanya at lahat.

Magkikita pa...kami......d-di...ba?...