SPRING :Waking Up The Devil's Past(COMPLETED)

♤Chapter 22♤

*Miracle's POV*

Sa pagmulat ko ng mata ay sumilay sa akin ang liwanag na para bang kukunin na ako ng langit kaya napapikit ulit ako,sa pangalawang pagmulat ko ay bumulaga sa akin ang isang bala ng baril,everything went slow as it reached my shoulder.

Tumalsik ang sarili kong dugo maging sa muka ko. Ramdam ko ang kirot na nanunuot sa laman ko pero hindi ko na yun nainda pa nang makita ko ang isang maliit na lalaking nasa edad na para maging ama na pumapalakpak sa ginawa ng kanyang anak sa akin.

Tiningnan ko ang batang babae na pamilyar na pamilyar sa akin.
Blangko ang mga mata niya at hindi ko iyun nakikitaan ng kahit katiting na emosyon. Binaba niya ang baril niya na nakatutok sa akin.

"Very good Mira, you're awesome darling."kapagkuway matalim na tiningnan ako ng lalaking ama ng bata.

"You should be like her!matigas ang puso at hindi nababahiran ng kahit ano mang kalambutan at kabutihan!We!are born to kill but look at you!we trained you but still, pinapangibabawan ng awa at takot ang puso mo! be like your sister,Mira is really like me and her mother! What might be wrong with you."pagkatapos niya akong bulyawan ay tumalikod na siya at inaya ang anak niya paalis sa lugar na to.

Tears escape from my cloudy eyes. I always used my heart and not my brain,iyon ang dahilan kung bakit ayaw nila sa akin, I'm kind hearted person, yan ang alam nila,yes its true.

Pinunasan ko ang luha ko,when i look into my wound I never felt any pain kahit na patuloy ang pagdugo nito. Kakahiwa lang ni Mira sa akin nung nakaraan gamit ang espada,ito na naman at nabaril niya ako. Madali lang talaga para sa kanya ang lahat,unlike me,nahihirapan ako.

Sumalampak ako sa sahig,nakita ko ang maliit na kutsilyo sa tabi ko. Hindi na ako nagdalawang isip na pulutin yun.
Napangiwi ako habang pilit na kinukuha ang bala na nakabaon sa laman ko.

But then everything washed away by the strong wind then it also takes me to somewhere else.

When i opened my eyes at the third time, I saw Mira and him talking to each other while i am here watching both of them enjoying each other's company,laughing at each other's joke.

"Dapat ako ang nandyan."i murmured to myself,but who am i to say that.

He is really happy when being with her,with Mira, the way he look at her is the way how he look at me too when im being with him.
Its better if i stay away from them, at my young age i only got hurt.
Mira likes him very much to the point that Mira didn't notice my existence.

Kung masaya si Mira na kasama siya,maggigiveway nalang ako,thats the best thing i could do to make her happy.

As my tear drops on the ground everything vanished at parang umikot ang mundo ko. When the fourth time i opened my eyes again,i saw my self full of blood, holding a katana in the left hand and gun at the right.

I just killed people this time. No it's not real...

I was in panic nang bigla nalang siyang sumulpot sa kung saan na hindi ko na kinagulat iyun.

"Mira..."kasabay nun ang pagbitaw ko sa dalawang klase ng sandata na hawak ko.

She just chuckled at me." Ilang beses ko bang sasabihin sayo na hindi ako yun diba."napakunot ang noo ko sa sinabi niya.
Pero naintindihan ko rin kalaunan kung ano ang tinutukoy niya.