SPRING :Waking Up The Devil's Past(COMPLETED)

♤Chapter 38♤

*Miracle's POV*

"Shit Lim!hindi ko siya naabutan sa lugar na sinasabi mo,sigurado ka ba talagang doon siya nanggaling?"bulalas ko sa kanya sa kabilang linya.

"Yeah,hundred percent sure,d'you found any hint in his place now?"tanong niya.

"Nagiwan lang siya sa bungalow na yun ng isang punit na larawan ng isang lugar na matatagpuan sa Vietnam."iiling iling na sabi ko.
"Mukang may plano siyang libutin ang buong timog silangang asya,haha"biro ko.

"Tigilan mo na ang kakahabol sa kanya."

"Why?"

"Pinaglalaruan ka lang niya,isn't that obvious,ang obvious ng mga ginagawa niya."siya.

Napangisi lang ako."i know,hindi ba pwedeng sakyan ang laro niya kahit minsan. Ginagawa niyang pain ang mga to para malaman ko kung nasaan siya."Kinumos ko ang hawak kong papel."pinapahabol niya ako sa kanya pero ang totoo niyan siya ang naghahabol sa akin,akala niya ba hindi ko nahahalata yun."i said seriously.

"Well,pupunta kang Vietnam."napakunot ako ng noo.

"Are you questioning me or what."sambit ko."Syempre pupunta ako doon at ikaw na bahala maghanap sa lugar na pihadong naiwanan na niya ngayon,masaya din pala mamasyal,kung gusto niya buong mundo pa ang gamitin niya eh."
Narinig ko lang na bumuntong hininga si Lim.

Kumain muna ako sa isang Japanese restaurant,nagugutom na rin ako. Ilang araw na akong hindi kumakain ng maayos. Masyadong diet na to man!baka kalansay na ako pagkatapos nito at isang ubo nalang magkakakalas-kalas na ako. Tsk!

Pagkatapos kong kumain ay agad akong sumakay sa kotse ko,yeah kahit saan may nakahanda akong kotse na nirentahan ko lang.
Naisipan kong tawagan si kuya Aquela. Hindi ako tatawag sa ama ko dahil wala ako sa mood na makipagusap sa kanya. Oo at ibinalik ako ni kuya sa puder niya at desisyon ko rin na bumalik na doon dahil yun sa kagustuhan ni mama. Tumawag siya noon bago ako umalis at sinabing doon nalang daw ako sa Belgium,i cant say no to her. May sakit siya sa puso,at mama ko parin siya kahit na noon ay pinagmamalupitan nila ako.
I just hated my father. He's a total monster. Nasa harapan na nga niya ako si Lane parin ang hinahanap niya. Kinukumbinsi niya si Lane noon na bumalik sa kanya but Lane refuses,kaya wala silang magawa kahit na makapangyarihan pa sila. Lane is a genius for hiding her identity. Tumira ata sa kweba ang isang yun para hindi mahanap at lumalabas lang sa lungga niya kapag nagpapanggap na bilang ako.
Samantalang ako tuluyan na nila itinakwil. Tss!

"What."sagot ni kuya sa kabilang linya.

"Tell me,what happened between pàpa and Johann."
Seryoso kong sabi. Kinakabahan na ako sa sasabihin niya.
Tumikhim muna siya bago magsalita.

"Wala na siya." Biglang nanghina ang katawan ko sa sinabi nya.

"Ha.ha.stop fooling around bro."pagak akong napatawa,it cant be... Napahigpit ang hawak ko sa phone. Its only a joke,so why bother.
"Im not."he's deadly serious,kilala ko si kuya,hindi niya kilala ang salitang biro.
Bumagsak na ang buong sistema ko. Kilala ko si papa,maybe not pero alam ko ang kaya niyang gawin,simple man ang paraan niya mas malakas parin yun at may sense.

No...

Isang dahilan ng paglayo ko kay Johann ay ang kaligtasan niya.
I knew how strong he is but still gulo ko to,gulo namin ng mga kasama ko,hindi ko hahayaan na madamay siya at idamay siya ni Hirano sa kalokohan niya laban sa akin.
Kapag tuluyan na akong nahuli ni Hirano sa walang kwenta niyang pain alam kong tutuluyan niya na ako.

"Hey. Are you still there."nawalan na akong lakas na magsalita kaya pinatay ko nalang ang tawag. Parang naging jelly ang mga buto ko kaya sumandal nalang ako sa kinauupuan ko at rest my head.