❤SEVDASINI SEVDİĞİM❤

Sare❤

"SEN SUSTUĞUMU ZANNEDİYORSUN, OYSA GÖZYAŞLARIM ÇIĞLIK ÇIĞLIĞA KUSUYOR TÜM ZEHRİ..."

Evi terk edeceği sırada kapısının önüne gelen Tuna'ya, Salih'i hayatında istemediğini, kendisine yeni bir hayat kurmak istediğini söyleyen Sare, bir hafta boyunca aklından bir an bile çıkaramamıştı gökyüzü gözlerin sahibini. Salih'e haksızlık yapıp yapmadığını düşünerek kendi kendini yiyip durmuştu. Ama yine de onun hayatına layık olmadığını, onu haketmediğini düşünerek aramaktan vazgeçmiş, dediği gibi kendisine yeni bir hayat kurmuştu.

Annesi ile birlikte, İstanbul'un Anadolu yakasında Umut'un okuluna yakın, eşyalı bir daire kiralamıştı. Kendisinin ve annesinin telefon numarasını değiştirerek, Umut'tan ve Pelin'den de Salih'in kesinlikle kendisine ulaşmaması gerektiğini söyleyerek uzak durmuştu genç adamdan. Pelin'i her gün arayan Tuna'ya, en sonunda telefonu Pelin'den alarak kendisi artık rahatsız edilmediğini söylemiş ve Tuna'nın yüzüne telefonu kapatmıştı.

Kendisi için, Salih'ten ayrı kalmak yeterince zordu zaten. Bir de Seniha hanımın ve Pelin'in baskılarına karşı ayakta durmak zorundaydı. Annesine geçmişte yaşadığı korkunç günü detaylarıyla anlatmamış ama çok zor günler geçirdiğinden bahsetmişti. Bir hafta da olduğundan daha fazla zayıflamış, yediği her lokma Salih'in yokluğunda boğazında düğümlenmişti. Alışmaya çalışıyordu onsuzluğa... O yokken nasıl devam ediyorsa hayat, ondan sonra da devam ettirebileceğini düşünüyordu. Ama aldığı nefeste bile sevdiği adamın kokusunu arar olmuştu. Tam bir haftadır kendisi ile savaş vermiş aramamıştı Salih'i. Gitmemişti nefes aldığı adamın yanına... Ta ki Pelin arayana kadar.

Uyuyamadığı bir gecenin sabahında, telefonun sesine kalkmış, arayanın Pelin olduğunu gördüğünde hemen açmıştı telefonunu.

"Pelin , hayırdır sabah sabah? Salih iyi değil mi? Kötü birşey yok ya?"

"Hayır canım. Kötü birşey olmadı. Ama Salih ile ilgili aradım seni."

"Ne oldu Pelin , söylesene..."

"Tuna aradı, Salih gün geçtikçe kötüye gidiyormuş. Seninle son kez konuşmadan, peşini bırakmayacağını söyledi Tuna. Bu sabah da çok önemli bir toplantısı olduğu halde, erkenden çıkmış. Seni ilk gördüğü yere gideceğini söylemiş evden çıkarken."

"Alışacaktır Pelin. Ben dayanabiliyor muyum zannediyorsun? Ama yapamam. Kararımdan dönemem. Ona haksızlık edemem."

"Ah be kuzum. Anlamıyor musun seni nasıl sevdiğini? Senin geçmişin veya Mert ile yaşadıkların onun umrunda mı zannediyorsun?"

"Gözlerinin önünde öpmüşüm Mert'i Pelin. Aynı yatakta görmüş adamla beni. Ben bu şekilde hala ayakta nasıl durabiliyorum şaşırıyorum kendime. Salih ile benim bir geleceğimiz yok. Bile bile acı çekmenin, ona da kendime de daha fazla acı çektirmenin bir anlamı yok."

"Sen bilirsin ama en azından son bir kez konuş bence... Tuna, onun bu şekilde daha fazla ayakta kalabileceğini düşünmüyor açıkçası. Sence Salih son kez konuşmayı haketmiyor mu?"

Pelin'in son sözleri, kalbine saplanmıştı genç kızın. Tabi ki Salih , herşeyin en iyisini hakedecek bir yüreğe sahipti. Onun ayakta kalmaması, en çok Sare'nin canını yakardı.

Telefonu kapattığı gibi, yataktan hızlıca çıkarak hazırlanmaya başladı. Mert'in söylediklerini aklına getirmemeye çalışıyordu. Yeni aldığı karardan vazgeçmemek için, Salih'e koşmak için düşünmemeye çalışmak en iyisiydi. Yeni aldığı kıyafetlerinden seçtiği siyah dizlerinin biraz üzerinde çan etek, üzerine siyah bir badi ve deri ceketini giyinerek, ayağına siyah botlarını geçirdi. Açık bıraktığı saçları beline kadar uzanıyordu.