❤SEVDASINI SEVDİĞİM❤

Salih

" ONA BAKTIĞIMDA; YÜKSEK BİR TEPEDEN, DÜNYANIN EN GÜZEL MANZARASINI İZLİYORMUŞUM GİBİ HİSSEDİYORUM..."


Oturduğu bar taburesinde, kaçıncısını içtiğini bilmediği kadehini masanın üzerine sert bir şekilde bırakarak, dinlediği türkünün sözlerine eşlik etmeye başladı Salih.


Çok zor günler geçirdim vaktiyle alemde,
Savaşlar çırpınışlar nihayetinde,
Aşık olmak kısmetmiş yar sana,
Aşık olmak kısmetmiş yar...

Bir gece çıkıp gelsen ölmezsin yar,
Ölümlerden ölüm beğen gelmezsen yar,
Bir akşam çıkıp gelsen ölmezsin yar,
Ölümlerden ölüm beğen, öleceğim yar...

Bu yaralar bereler sanadır bileler,

Göreler aşkımı...
Şahidim gökkubbe,
Aşığım bekletme...

Çok zor günler geçirdim vaktiyle kalbimde,
Firari endişeler nihayetinde ,
Aşık olmak çok zormuş yar sana,
Aşık olmak çok zormuş yar ...

Bir gece çıkıp gelsen ölmezsin yar ,
Ölümlerden ölüm beğen gelmezsen yar ,
Bir akşam çıkıp gelsen ölmezsin yar ,
Ölümlerden ölüm beğen öleceğim yar ...

Dinlediği ve eşlik ettiği şarkının sözleri ile gözleri doldu. Bir haftadır İstanbul'a dönmüş olmasına rağmen, Sare'nin nerede olduğu hakkında hiç birşey bilmiyordu. Muğla'dan geldiği gün uçağı kalkmadan önce Tuna'yı arayarak Sare'nin evine göndermiş, ama İstanbul'a geldiğinde Tuna'dan; Sare'nin yeni bir hayat kurmak istediğini, rahatsız edilmek istemediğini öğrenmişti. Bu sebepten dolayı iki gün boyunca bakabileceği heryere bakmış ama onun bulunmak istemediğini düşününce vazgeçmişti...
Sahi, insan sevdiğini söylediği birisinden saçma sapan sebepler yüzünden bu kadar çabuk vazgeçebilir miydi? Demek ki Sare kendisini sevmemişti. Ve bu düşünce Salih'in canını yakıyordu. Tunadan Sare'nin evini sattığını öğrendiğinde inanamamış, kendisi bizzat giderek bakmıştı. Ama karşısında ona açılan bir kapı yoktu. Bir sonraki gün tekrar gittiğinde ise, evde tadilat işleri ile uğraşan bir kaç usta ile karşılaşmıştı.

Tuna'dan Pelin'in adresini alarak oraya gitmiş, ama Sare'nin nerede olduğunu Pelin'den de öğrenememişti. Daha sonra Semih beyin yattığı hastaneye gitti ve aradığını orada da bulamayarak çıktı hastaneden. Ertesi gün tekrar hastaneye gittiğinde, Semih beyin başka bir hastaneye sevk edildiğini öğrenmiş, özel hayatın gizlilik kuralı sebebi ile sevk edildiği hastanenin ismini öğrenememişti. Seniha hanıma ulaşmaya çalışmış, ama onu da bulamamıştı. Son bir umutla , Sare'nin kardeşi Umut'un kaldığı yatılı okula gitti. Ama Umutta sorularını cevapsız bırakmıştı. Çabaları sonuçsuz kaldığında, her akşam onu düşünerek içkide teselli aramaya başladı.

"Bugün de erken başlamışsın dostum."
Tuna'nın sesi ile arkasına dönmeden cevap verdi arkadaşına.
"Nasıl buldun beni?"

"Dur bir bakayım." dedikten sonra gözlerini kısarak Salih'e bakan Tuna;
"Her zaman ki gibi berbat görünüyorsun." diye devam etti sözlerine.
"Neden bahsettiğimi biliyorsun Tuna. Burada olduğumu nasıl anladın?"

"Biraz düşündüm ve bir kaç yere baktım. Burayı seversin biliyorum." dedi Tuna, içinde bulunduğu türkü barda gözlerini gezdirirken...

Barmene içkisini sipariş eden Tuna, tekrar Salih'e dönerek;
"Bu aralar baya bensiz takılıyorsun farkında mısın?" diye yakındı.
"İzin vermiyorsun ki. Kaçmak istesem de dibimde bitiyorsun."
"Korkarım hiç bir zaman da kaçamayacaksın."
"Biliyorum." diyen Salih, yüzünü arkadaşına dönerek gözlerine baktı.
"Birşey öğrenemedin değil mi?" diye sordu umutla.
"Senin onu bulmanı isteseydi, gelirdi. Bir korkak gibi saklanmazdı Salih. Vazgeç artık. O hiç hayatına girmemiş gibi devam et. Bütün işleri boşladın. Kendine gel."
"İşlerin canı cehenneme Tuna. O kadar gereksiz bir sebep yüzünden gitti ki, bazen beni gerçekten hiç sevmediğini düşünüyorum. Son bir kez konuşmam gerekiyor onunla..."
"Belki de sevmemiştir Salih. Bence artık bazı şeylerin farkına varmalısın."
"Onun bana bakışları sahte değildi. Onun bana dokunuşu sahte değildi. Bana söyledikleri .... Ah Tuna, anlamıyorsun..." diyerek derin bir nefes çekti ciğerlerine...
Tuna;
"Peki. Ne yapmayı düşünüyorsun. Sebepsiz yere seni bırakıp giden bir kadın için daha ne kadar yas tutacaksın?" diye sorduğunda ,