İSTİSNA

İstisna-33

Mete...

"Hayatım? Hadi sana gidelim!" Kolumu silkeleyerek vücudunu koluma yaslayan kızdan kurtardım. Ne demişti o bana? Evine mi gidelim? Oldu canım! Aslında bana değil de ona gitmeyi teklif etseydi balıklama atlardım teklifine, güzel kızdı doğrusu, ama ya bana gitmek? Yo yo! Yarın sabah başıma gelecekleri çok iyi biliyordum ben. O yüzden bu teklifi asla kabul edemezdim.

"Başka zaman güzelim." Kızdan uzaklaşıp bara yöneldim. Barmene siparişimi verip bara yaslanarak siparişimi beklemeye başladım. Barmen diğer müşterilerle ilgilenmekten benim siparişime geçememişti daha, o yüzden ben de hemen dibimde tartışan iki kişiye kulak kabarttım.

"Bitti diyorum Ahmet, neden anlamıyorsun?"

"Senden sadece bir şans daha istiyorum bebeğim. Biliyorum hatalıyım ama... Allah belamı versin bir daha yapmam. Sarhoştum, hatırlamıyorum bile. Bir gün sonra Gülçini gördüğümde hatırladım bir gece önce onu öptüğümü. Hem zaten nasıl öpmüşüm ki ben o kızı? Hayatım bak-" Bir kere adamın gözü dışarda. Şu tipe bak, şu özür dilerken ağzını yaya yaya konuşuşuna bak. Tabi ki yeniden yapacak! Yeniden başkalarını öpecek, öpmekten çok daha ileriye gidecek hatta!

"Bu kadar basit mi yani? Bir özürle çözülecek mi sorun? Neden hep böyle oluyor Ahmet? Her defasında... her defasında özür dileyerek hatalarını-"

"Hatalarım? Sen çok mu mükemmelsin sanki?" Yuhh! Böyle özür dileme mi olur kardeşim? "O kadar soğuksun ki! Biz gerçekten sevgili miydik Cemre? Ben pek fark edemedim de."

"Ne demek bu şimdi?" Ahmet denen herif kıza doğru bir adım attığında arkadan güzel bir şeye benzeyen kız bir adım geri gitti ve bana çarptı. Neye tosladığını görmek için ardına döneceği sırada Ahmet yeniden konuşmaya başladı. "İste bundan bahsediyorum Cemre. Ne zaman sana yaklaşmaya çalışsam kaçıyorsun. Elini tutacağımda bile korkuyorum herkesin içinde tuhaf bir tepki vermenden. Gerçekten sevgili miydik de şimdi her şey bitti diyorsun? Bir öpücük için, öyle mi? Tek suçlu ben miyim yani? Senin hiç mi kabahatin yok? Tamam bitsin! Oh omuzlarımdan büyük bir yük kalktı! Neden şimdiye kadar seni çektiysem zaten!" Ahmet bize sırtını dönüp, kıza aslında ama ben de kızın ardında olduğuma göre.. tamam be sustum, bar kapısına yöneldiğinde önümdeki kız iç çekerek kendini bar taburesine attı. Yüzünü bara doğru çevirdiğindeyse neredeyse dibine girmiş beni gördü. Aslında o benim dibime girmişti ama bundan habersiz kız beni gördüğünde korkarak bedenini geriye doğru çekti.

"Ne oluyor be?" Arkamdan çoktan barmenin bara bıraktığı içkimi aldım ve dudaklarıma götürürken mırıldandım.

"Çok fena yardırdı ama. Doluymuş sana."

"Bizi mi dinledin sen?" Omuzlarımı silktim.

"Bu tarz mekanlar ayrılık konuşması yapmak için pek de uygun bir yer değil güzelim." Ardından bardağımı ona doğru uzattım. "İster misin?" Birkaç saniye gözlerime baktıktan sonra bardağı elimden aldı ve dudaklarına götürdü.

***

"Sanki ona kaldım ben! Elimi sallasam ellisi be! Bir de neymiş neymiş, soğuk! Ben? Ben soğuk? Oldu canım! Hayır sen bana o güveni veremediysen ben ne yapayım yani? Kucağına mı atlasaydım anlamadım ki? Söylesene kim haklı? O mu, ben mi?" Kız yüzünü önüme doğu uzattığında gözünün önüne gelen saçını kulağının ardına ittirdim ve gülümseyerek cevapladım.

"Tabi ki sen haklısın güzelim! Ah bu erkekler! Akılları hep başka yerde."

"Kesinlikle! Hepsini sıraya dizip hadım edeceksin görecekler günlerini. Pislikler!" Parmaklarımı dudaklarına götürüp bastırdım.