Once Upon a Time in South Korea

Word of Honor

*
CHEN's POV

I soooooooo love this day!!! Bukod sa birthday ni Tengang Chanyeol at marami pa ring pagkain (kahit naubos na namin yung handa kaninang madaling-araw, may bagong stock! Hahaha), eh, nag-uumapaw na naman ang kagwapuhang taglay ko. Whoo!!! Taob ang mga visuals naming sina Kai, Sehun at Luhan! Wala ring panama ang may deadly weapon, I mean, deadly charisma naming si Baba-hyung! Maski si Suho-hyung na hawig ni Siwon-sunbaenim, wala rin. Yung eyesmile ni Baekhyun-hyung, yung dimples ni Lay-hyung, yung aegyo ni Tao, yung owl eyes ni D.O pati yung baozi cheeks ni Xiumin-hyung, lahaaaaaaaaat talo! WAHAHAHAHA!!! At kahit birthday pa ni Chanyeol at malaki ang mga tenga niya, walaaaaaa! Loser! Hahahaha.

Eh, bakit ba kasi ganito si poging Kim Jongdae ngayon? Wala ho akong sakit. Hindi ho ako nababaliw. Hindi ko rin ho kelangan ng magtatawas. Pauwiin ninyo yan! Sadyang may nangyari lang. Tara, balikan natin... Sama ka na. Choosy ka pa. Bwahaha.

***Flashback starts...

"Sino yan?" curious na tanong ko kay Xiumin. Siya naman ay busy sa cellphone niya. Kanina pa siya nung practice, ah. At kahit kagabi, ganyan na yan.

"Wala." -Xiumin

Nag-pout ako. Maikli na nga ang sagot niya, hindi pa niya ako tinapunan ng tingin. Grabe, hyung! Ang sakit lang. Pero hindi ako susuko. Hindi naman niya ako matitiis, eh. I was Kim Jongdae and pangungulit was my game! Bwahaha.

"Sino kasi yan?" pangungulit ko sa kanya. Sinilip ko ang phone niya pero wala naman siyang ginawa kundi ilayo yun sa akin. Aba, kelan pa natutong maglihim ang baozi na ito sa akin? We're bestfriends!

"Aish. Wala nga."

At tinalikuran pa niya ako. Grabe! Nagtatampo na talaga ako. Ipagpalit ba naman ako sa cellphone? Ang gwapo ko kaya! I was left with no other choice. Isa lang ang naiisip kong paraan para pansinin niya ako.

"Taba."

"Anong sabi mo?" Nakaharap na siya sa akin ngayon at masama pa ang tingin. I knew it would work. It always works.

I gave him a Cheshire grin. "Sabi ko, sino yan?"

Tumaas ang kilay niya. Medyo namumula na rin ang mga pisngi niyang chubby. Hahaha. Asar na siya.

"That's not what you said. Sabi mo, 'taba'."

I let out a dramatic sigh. "Ayaw mo kasi akong pakinggan. Kung ano-ano tuloy naririnig mo. Sino ba kasi yan? Buong araw ka na kayang nakatutok dyan. Pati kagabi." I even crossed my hands against my chest para kumpleto ang drama.

"Kasalanan mo kaya 'to. Ikaw pa may ganang magdrama dyan.

"Sino nga---"

Hindi ko na natuloy ang sinasabi ko dahil pinasakan ako ni hyung ng buong baozi sa bibig. Teka, where did he get the baozi?

"My girlfriend. Happy?"

Parang tangang napatango ako. Girlfriend? Si Ellie ba yun? Eh, kasalanan ko raw, eh. So siya nga?

"Now move. Ayusin mo yung higaan nating dalawa." Mahina niya akong tinulak. Aangal sana ako pero nagsalita ulit siya. "Don't talk when your mouth is full. Our room. Now."

Wala na akong nagawa kundi ang sumunod. Puno pa rin yung bibig ko nang matuntong ko ang huling step ng hagdan. Ang hirap ngumuya. Ang hirap lumunok. Buo kaya 'to. Try ninyo.

I then saw someone at the front of our room. Sino 'to? Patuloy lang akong naglakad. Kung isa ito sa mga trainee, walang problema. Sasabihan ko siya na ginamit ang kama para higaan at hindi display lang. Kung multo naman 'to, lalong walang problema. Hindi ko ito kelangang kausapin. Walang masasayang na laway.