Once Upon a Time in South Korea

Mighty Chen

*

SEHUN's POV

Make them trust you. Better yet, make them fall for you. In that way, mapapadali ang plano nating alamin ang mga balak nila.

What Baekhyun-hyung said kept resounding in my head. Kanina kasi ay sinabi na niya ang naisip niyang plano sa amin nila Chen at Lulu-hyung. At hanggang ngayon, yun pa rin ang nasa isip. I should never let that off my mind at baka makalimot ako at mauto rin ng mga trainee'ng 'to. That couldn't happen. Mababalewala ang mga planong pinaghirapan naming buuin.

I looked around. It was already 6 in the evening at lahat ay busy sa paghahanda ng kakainin sa hapunan. Kanina sa meeting, we all decided to spend the rest of the day relaxing kaya naisipan naming mag-bonfire. Welcome party daw para sa mga trainee sabi ni leadernim. Pero dahil sobrang hangin, nag-stay na lang kami sa bahay at magmo-movie marathon pagkatapos kumain. Nun naman may humawak sa balikat ko. Out of fright, I jerked off my seat. Isang natatawang Suho ang bumungad sa akin nang lumingon ako sa likod ko.

"Shiz! Hyung naman, eh!"

Padabog na bumalik ako sa upuan ko. May "GAME OVER" na naka-flash sa screen ng Iphone ko. Tsk. Naglalaro nga pala ako. Yamot naman. Dahil sa pagpa-flashback ko, tuluyan nang lumipad ang utak ko at nakalimutan ko nang naglalaro ako.

"Kanina pa kaya kita kinakausap. Masyado kang tutok dyan sa nilalaro mo, eh." -Suho

Kung alam mo lang, hyung. Haay. "Ano ba yung sinasabi mo, hyung?"

Suho put down the vegetables he was washing. "Tawagin mo na yung mga trainee. Malapit na tayong kumain."

Napakamot ako ng ulo. "Ako talaga?"

Nagpameywang siya. "Susunod ka ba o hindi ka kakain?"

"Para namang matitiis mo ako," I said with a chuckle. "Tawagin ko lang sila."

Nang makaakyat ako, wala naman akong marinig na ingay. Nasa baba lahat ng co-members ko at wala naman akong nakitang trainee dun. Bakit parang walang tao dito sa taas?

Oh. Baka ayaw lang nilang mag-ingay para magmukha silang mabait at makuha ang loob namin. Hah! Hindi ako tatablan nyan. I already knew your kind. Kunwari mabait pero may hidden agenda naman lahat ng ginagawa. Malaman lang namin ni Baekhyun-hyung ang balak nyo, kami mismo ang magsusumbong kina sonsaengnim.

Kumatok ako sa unang pinto sa west wing ng bahay. Nang buksan ko yun, wala namang tao. The same went with the second up to the fourth door. Nung dumako ako sa panglimang pinto, binuksan ko rin yun agad, expecting to see no one in there. Pero pagbukas ko, I saw someone lying on the bed at base sa buhok nitong naka-bun, I think I knew her. Palagi na lang ba siyang tulog kapag nakikita ko?

"Oy, princess!" sabi ko pagkalapit ko sa kanya.

No response.

Marahan ko siyang niyugyog. "Gising na po, princess. Kakain na."

Tinitigan ko siya. Maamo naman yung mukha niya pati yung ibang trainee. Mukha rin silang mabait pero bakit ang init ng dugo namin sa kanila? Hmm. Well, our instincts told us to be carefuld with them at yun ang susundin namin and it never failed us. Tactic nila 'to para makuha ang tiwala namin. I won't fall for it.

Nagulat ako nang bigla siyang gumalaw at iminulat ang mga mata. Syempre, hindi ako nagpahalata. Eh, kung tawanan niya 'ko?

"Palagi kang tulog nang tulog, princess. Tumayo ka na. Kakain na po."

I quickly left her and headed for the last door. At katulad ng mga naunang pinto, wala ring tao dun. Kaya bumaba na lang ako. Ano pa bang pwede kong gawin? Alangan namang hintayin ko pa yung Lizzie na yun. Hmp.