ភាគទី៤៦ : សងសឹក

2.8K 156 19
                                        


    « សំណាងល្អណាកូន » ថេយ៉ុងជូនកូនមកដល់ សាលាដូចសព្វមួយដង រាងតូចលើកដៃអង្អែលក្បាលកូនថ្នមៗរួចលើកដៃលាគេ ជុងវ៉ុនក៏ញញឹមលើកដៃលាដាក់អាប់ប៉ារបស់គេវិញមុននិងរហ័សដើរចូលទៅក្នុងសាលាតាមទម្លាប់របស់គ

     ភឹប!!! ដើរមិនបានប្រយ័ត្នធ្វើឱ្យគេដើរទៅបុកប៉ះ ជាមួយនិងមនុស្សដែលនៅខាងមុខ សំណាងដែលគេចេះទប់លំនឹងខ្លួនបានមិនដូចជាថ្ងៃមុន ជុងវ៉ុនងើបមុខឡើងសន្សឹមៗសម្លឹងមើលមនុស្សដែលគេដើរបុកនោះក៏ស្រាប់តែបើកភ្នែកធំៗ ក្រោយដឹងថាគ្មានអ្នកណាក្រៅពីមនុស្សដែលចាត់ទុកគេជាសត្រូវរាប់ពាន់ឆ្នាំនោះទេគឺជាថេជុងហ្នឹងឯង ។

      « ចង់ទៅណា? មិននៅរាក់ទាក់គ្នាសិនទេហ្គេស? យើងឈឺបែបនេះទៅហើយមិនគិតសួរនាំខ្លះទេឬយ៉ាងម៉េច? » ថេជុងដើរមកកាត់មុខរបស់គ រួចលើកដៃឱបចូលគ្នាញញឹមកំណាចដាក់គេ ក៏ធ្វើជានិយាយតាមបែបធម្មតាទាំងដែលក្នុងចិត្តគេពិតជាខ្មាសមាត់ខ្លួនឯងខ្លាំងណាស់ដែលត្រូវមកនិយាយបែបនេះជាមួយអាក្មេងសម្រាមដែលគេស្អប់ទៅវិញ

      « ឯង...មិនអីទេហ្ហេស? ខ្ញុំ...ខ្ញុំសុំទោសម្ដងទៀត »

      « ឯងមើលមកយើងថាអីដែរទេ? » ថេជុងប្រែទឹកមុខមកជាមាំស្មើរ រួចក៏ឈានជំហ៊ានជើងដើរចូលទៅរកគេបន្តិចម្តងៗធ្វើឱ្យជុងវ៉ុនគេត្រូវដើរឈានថយក្រោយទាំងឱនមុខចុះព្រោះភ័យខ្លាចថាគេនិងធ្វើបាបខ្លួនទៀត

    « ឆ្លើយ!!!! »

    « ហ្ហឹក...ខ្ញុំ...អត់ទេសុំទោស » ជុងវ៉ុនភ័យស្ទើរលួសព្រលឹង ឆ្លើយទាំងញ័របរបូរមាត់ស្របពេលដែលក្មេងនោះសម្លុតគេធ្វើមើលតែគេនិងជាស្អីទៅហើយ

   « ល្អ! »
   « ខ្ញុំសុំទៅសិនហើយ » ជុងវ៉ុនឱនមុខចុះដោយឱនក្បាល ខ្លួនឯងបន្តិចមុននិងគិតថាដើរចេញទៅឱ្យផុតតែមានឯណាថវ៉ុនបែរជាចាប់ទាញកាតាបគេជាប់និងទាញគេមកក្រោយវិញ ដោយរុញជុងវ៉ុនឱ្យទៅមិត្តរបស់គេនៅក្បែរនោះចាប់សង្កត់ដៃជុងវ៉ុនជាប់ទាំងសងខាងមិនឱ្យរើរួច

    « ឯងធ្វើអីហ្ហឹកៗ! ឆាប់លែងខ្ញុំទៅ! »
    « លែងហ្ហេស? មើល!!! មើលវាភ្លាមទៅ!!! ថាឯងបានធ្វើអ្វីខ្លះដាក់យើង! អាក្មេងសម្រាម! ឯងគិតថាយើងនឹងឱ្យឯងរួចខ្លួនងាយៗដែរទេ?!!! » ថេជុងលើកដៃចង្អុរមកក្បាលរបស់គេដែលរុំបង់របួសជាប់និងក្បាលនៅឡើយនោះ ឱ្យគេមើលនិងចងចាំវាថាគឺគេនេះហើយដែលជាដើមហេតុដែលធ្វើឱ្យខ្លួនក្លាយទៅជាបែបនេះ គិតទេថាគេនិងឱ្យក្មេងនោះរត់រួចខ្លួនបានដោយងាយៗទៅអ៊ីចឹងហ្ហេស

🌺កូនអ្នកបម្រើ🥀 រដូវកាលថ្មីWhere stories live. Discover now