" កុំបារម្ភអី ទុកចិត្តលើបងព្រោះចង្កេះបងជាអ្នកកម្រើកអ្នកអុកអូនចាំតែថ្ងូរទៅបានហើយ"ជុងហ្គុកបានផ្តួលរាងតូចលើគ្រែហើយនាយក៏ទ្រោមពីលើរាងតូច ឯដៃមឹករបស់នាយវិញគឺអូលចាប់ពីថ្ពាល់របស់ថេយ៍ចុះមកដល់ក្បាលពោះ រហូតស៊កចូលទៅក្នុងអាវគេងយប់របស់រាងតូចធ្វើឲ្យគេធ្លាយសម្លេងថ្ងូរភ្លាមៗ។
"អ្អាស៎ជុង...!!" អារម្មណ៍ស្រើបស្រាលចាប់ផ្តើមបង្ហាញឡើងក្រោយពេលដែលមានម្រាមដៃមាំច្របាច់នៅលើទ្រូងដែលមានសាច់ពើតៗរបស់គេខ្លាំងៗ។
" ធំដូចក្រមុំ...." ជុងហ្គុកច្របាច់ដៃបាមួយសន្ទុះនាយក៏បានបន្លឺឡើងទាំងញញឹមសម្លេងមើលទៅកាន់អ្នកនៅខាងក្រោមទ្រូងដែលកំពុងតែអៀនថ្ពាល់ឡើងក្រហមទៅហើយពេលឮនាយញ៉ោះខ្លួនបែបនេះ។
" បានហើយងើបចេញទៅខ្ញុំចង់គេង..." ទោះអារម្មណ៍របស់គេពេលនេះកំពុងតែក្តៅស្រើបស្រាលយ៉ាងណាក៏ដោយក៏ថេយ៍នៅតែបដិសេធនឹងការ បំបោសអង្អែលរបស់នាយសង្ហារដែរ។
" មិនអាចគេងបាននោះទេ យប់នេះអូនត្រូវតែកំដរបងពេញមួយយប់..."
" អ្អាស៌...អត់នោះទេជុង...គឺព្រឹកនេះ ខ្ញុំត្រូវងើបទៅចម្ការតាំងពីព្រឹកណា"
" នេះបើអូននៅតែនិយាយពាក្យខ្ញុំជាមួយបងទៀត? ច្បាស់ណាស់ថាយប់នេះអូនប្រាកដជាមិនបានគេងពិតប្រាកដហើយ..." ចប់សម្តីជុងហ្គុកបានអោនទៅថើបញាំញីនៅលើបបូរមាត់ពណ៌ផ្កាឈូករបស់នាយតូចខ្លាំងៗ ហើយក៏ស៊កអណ្តាតរហស់នាយចូលទៅប្រឡែងលែងជាមួយថេយ៍របស់ធ្វើឲ្យអ្នកនៅខាងក្រោមទ្រូងព្រមទទួលយកតបការថើបរបស់នាយវិញ។
" ហុឹម..ជុង...." ថេយ៍បន្លឺឡើងស្រាល់ៗ លើដៃអោបករបស់នាយយ៉ាងណែន។ ជុងហ្គុកក៏ចេះតែថើបផ្តាញ់ចុះមកខាងក្រោម។ ហើយនាយក៏ធ្វើការចាត់ការសម្លៀកបំពាក់គ្រប់យ៉ាងចេញពីរាងកាយតូចមួយនឹះគ្មានសល់។
" បងនឹកវាណាស់ នឹកត្រង់នេះ ត្រង់នេះ កន្លែងនេះ ។ជាពិសេសគឺច្រកស្នេហ៍មួយនេះដែលបានខានចូលទៅលែងប្រលែងជាមួយវាជាច្រើនថ្ងៃមកហើយនឹកណា..." ជុងហ្គុកលើម្រាមដៃអកណ្តាលរបស់ខ្លួនចង្អុលគ្រប់កន្លែងដែលនាយនឹក ។ រហូតមកដល់ច្រកស្នេហ៍របស់ថេយ៍ជុងហ្គុកក៏បានចាប់ហែកជើងទាំងគូររបស់នាយតូចចេញពីគ្នាហើយនាយក៏អង្គែលលែងជាមួយនឹងថេថេតូចតិចៗដែលធ្វើឲ្យថែេយ៍កាន់ក្តៅមួយកម្រិតទៀត។
